Εχει διατυπωθεί επανειλημμένα από τους υπουργούς δημόσιας τάξης, το ερώτημα, «τι αστυνομία θέλουμε». Παρεπόμενο ερώτημα.
Το κύριο ερώτημα είναι: Τι οικονομία θέλουμε! Όταν επιλέξουμε το είδος της οικονομίας που επιθυμούμε, θα καθορίσουμε και το ανάλογο κράτος.
Οικονομία και κράτος προσδιορίζουν και το είδος της κοινωνίας που θα περιμένουμε...
Μέσα στον κουρνιαχτό τόσων κακών που έχουν ενσκύψει, «ξαφνικά» (οικονομική κρίση, ανεργία, φτώχεια, βία κρατική, ατομική ή ομαδική, έξαρση της βαριάς εγκληματικότητας, διαφθορά, σκάνδαλα κι όλα τα κακά που ξέφυγαν από τους ασκούς του Αιόλου ή του ιμπεριαλιστικού παγκοσμιοποιημένου νεο“φιλελεύθερου” κεφαλαιοκρατικού συστήματος, που σηματοδήτησε το τέλος του σχεδόν “υγιούς” (και εν πολλοίς και εκτός εισαγωγικών) αποταμιευτικού – επενδυτικού κεφαλαίου) πως μου ‘ρθε ν’ ασχοληθώ με την ελευθεροτυπία και το αντίθετό της, τη λογοκρισία; Ακριβώς γι’ αυτό: για τον «κουρνιαχτό» των κακών!...
Στην «εντατική» και πάλι η Οικονομία της χώρας μας. Υπό την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ‘πε ο Αλμούνια: Εξυγίανση των Δημοσίων Οικονομικών, δηλ. περιστολή δημοσίων δαπανών και παροχών, συμμάζεμα του δημοσίου χρέους που υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 5 χρόνια και ξεπέρασε το 90% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Βέβαια, “απέναντί” μας δεν έχουμε την Κομισιόν, αλλά την “αγορά”. Ετσι, είπε...
Δεν φτάνουν οι τελευταίες «άγιες» περιπέτειες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δεν φτάνουν τα συνεχή σκάνδαλα, που τα παλαιότερα «παραγράφονται» από τη δημοσιότητα γιατί καλύπτονται από νεότερα, δεν φτάνουν οι (δήθεν) ανταρσίες, με πιο πρόσφατης αυτή του βουλευτή Γιάννη Μανώλη, έχουμε και τα «συντροφικά μαχαιρώματα» και μάλιστα σε εορταστικές εκδηλώσεις...
Δεν γράφω υπέρ του νέου Συνδυασμού «ΔΑΔΑ με ΟΡΑΜΑ» της Βούλας, και δεν θα το κάνω για κανέναν συνδυασμό, - προσπαθώντας να κρατήσω την απόσταση που απαιτεί η δημοσιογραφική αντικειμενικότητα, της ελεύθερης και αδέσμευτης δημοσιογραφίας – αφήνοντας έτσι το έργο αυτό στους υπεύθυνους και πλουραλιστικά ενημερωμένους δημότες...
Το ιστορικό μίας ... Ορθογραφίας από τον ΝΙΚΟΛΑΟ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, (Ορθοπαιδικός – Χειρουργός
τ. Διευθυντής Νοσοκομείου Ε.Ε.Σ.) και σχετικό άρθρο του Κώστα Βενετσάνου...
Πέρασαν 10 μέρες αφ’ ότου αναρωτιόμουν απ’ αυτήν εδώ τη στήλη, αν «ελλοχεύει ή έχει δρομολογηθεί ΝΕΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ», και τα γεγονότα έσπευσαν να επιβεβαιώσουν τους φόβους μου. Εξηγούμαι:
Η εν ψυχρώ εκτέλεση στις 6/12/2008 του 15χρονου έφηβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου εξόργισε το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα τους νέους, με επακόλουθο τις εξεγερσιακές ταραχές – αυθόρμητες ή προβοκατόρικες, συγκρατημένες ή ακραίες – που συντάραξαν επίσης την ελληνική κοινωνία...
Eτοιμαζόμουν για τις καθιερωμένες πρωτοχρονιάτικες ευχές και για έναν απολογισμό της χρονιάς που έφυγε, με τις συνακόλουθες προσδοκίες για τη νέα χρονιά 2009. Τα καταιγιστικά γεγονότα όμως, των τελευταίων μηνών και ιδιαίτερα των τελευταίων ημερών, διεθνή και εσωτερικά, δεν με εξοπλίζουν με το ανάλογο ψυχικό σθένος...
Προσοχή: Σε ιδιωτικές συζητήσεις, τηλεοπτικές και ιδίως ραδιοφωνικές εκπομπές, παρατηρείται από τον ψύχραιμο ακροατή, μια αναζωπύρωση ιδεολογικο-πολιτικών παθών που θεωρούσαμε ότι είχαν αποσβεστεί – εκτονωθεί – αφυδατωθεί και είχαν καταχωνιαστεί, με αποτροπιασμό – για τα δεινά που έχουν επισωρεύσει στον τόπο – στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...
