Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Ελλοχεύει ή έχει δρομολογηθεί

ΝΕΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ;

ΠροσοχΗ: Σε ιδιωτικές συζητήσεις, τηλεοπτικές και ιδίως ραδιοφωνικές εκπομπές, παρατηρείται από τον ψύχραιμο ακροατή, μια αναζωπύρωση ιδεολογικο-πολιτικών παθών που θεωρούσαμε ότι είχαν αποσβεστεί – εκτονωθεί – αφυδατωθεί και είχαν καταχωνιαστεί, με αποτροπιασμό – για τα δεινά που έχουν επισωρεύσει στον τόπο – στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Τα εθνοκτόνα αυτά πάθη που προκάλεσαν βαθύτατο και καταστροφικό πλήγμα στην πατρίδα μας και συσσώρευσαν οδύνη, απώλειες, καθυστέρηση της ανάνηψης και ανάπτυξης – έστω στρεβλής – της χώρας μας και διάρρηξη της συνοχής του κοινωνικού μας ιστού, στο παρελθόν, θεωρούσαμε, εδώ και 35 περίπου χρόνια, ότι είχαν πλέον παρέλθει. Και τα πάθη και τα λάθη και τα πλήγματα. Ότι ωριμάσαμε σαν Λαός, ότι “μάθαμε, αδερφέ μου να συνενογιόμαστε”.

Ας αναλογισθούμε: Δεν ήταν αποτέλεσμα του διχασμού Βενιζελικών-Βασιλικών η οριστική απώλεια της Ιωνίας και η τραγωδία και ταπείνωση της μικρασιατικής καταστροφής;

Μήπως δεν ήταν αποτέλεσμα του δεύτερου διχασμού και του εμφύλιου σπαραγμού 1944-1949 και, η εκμηδένιση των προνομίων του νικητή – του  σκαπανέα της νίκης κατά του Αξονα – ελληνικού Λαού και η απώλεια της Κύπρου, η εκρίζωση και των τελευταίων θυλάκων του ελληνισμού στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και μετέπειτα από την Ιμβρο και την Τένεδο;

Και όχι μόνο αυτά. Από το1945 κι εδώθε υφιστάμεθα συνεχείς απώλειες. Μας θαύμασαν, μας εξεθείασαν, μας “δούλεψαν”.

Η ομηρία και η οικονομική αιμορραγία και εξάρτηση της χώρας μας, μήπως δεν οφείλεται στο στείρο μακαρθικό αντικομμουνισμό, στον εθνικιστικής δήθεν κάλυψης, προδοτικό δοσιλογισμό και στον δικέφαλο – (ένθεν κι ένθεν) ενδοτισμό; Έναν ενδοτισμό και ένα αλυσιβερίσι που εξέθρεψε τη διαπλοκή, τη διαφθορά και την ασυδοσία;

Κι εκεί που λέγαμε ότι όλα αυτά ανήκουν στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας και πήραμε τ’ απάνω μας και “μάθαμε, αδερφέ μου, να κουβεντιάζουμε”, να ‘σου η υποδαύλιση και η αναζωπύρωση των παθών από τα αποκαϊδια.

Τα αντικομμουνιστικά αντανακλαστικά αφυπνίστηκαν, ανασύρθηκαν από το ασυνείδητο, με πρόφαση την εξέγερση της ναρκωμένης, μέχρι πρότινος, νεολαίας. Κι άκουσα πολλές ακραίες και ανεύθυνες ή κατευθυνόμενες ακρισίες: Για “στρατό” (από νοσταλγούς της “ενθοσωτηρίου”, που έπαιξε το “παιχνίδι” των ολετήρων της Κύπρου), για… Γυάρο, από νοσταλγούς των διωγμών των μισών Ελλήνων, για να βολεύονται πιο εύκολα οι άλλοι μισοί – λες και περισσεύουμε – για “σχολές σταλινισμού του Περισσού”, που “μαθήτευσε ο Αλαβάνος”, για “φασισμό του Συνασπισμού”, από σοβαρούς ανθρώπους, όπως ο Γιανναράς, για εξορίες, για ξεκάθαρες “Δηλώσεις”, από ύποπτους νοσταλγούς “δώσε-δηλωσιών”), για, για, για… για πολλά επικίνδυνα, απερίσκεπτα, αντικοινωνικά και αντεθνικά “μέτρα”.

Το 2009 είναι ante portas – προ των πυλών – και είναι μπροστά. Η οικονομική κρίση και η ανεργία φαντάζουν σαν πολιορκητικές μηχανές. Η κοινωνική αντίδραση αναμένεται βεβαία και ραγδαία. Αλίμονο αν επιλεγεί ως μέσον αντιμετώπισης της υφιστάμενης και αναμενόμενης όξυνσης, η καταστολή. Αλίμονο!

Μας περιμένει σ’ αυτή την περίπτωση ένας νέος, ολέθριος διχασμός. Ενας διχασμός που θα επιφέρει νέο, ισχυρότατο χτύπημα στον ελληνισμό. Κάποιοι επωφθαλμιούν τη Θράκη, τη Μακεδονία, ολόκληρη την Κύπρο, με απώτερο στόχο τον πλήρη οικονομικό-πολιτικό έλεγχο της χώρας μας.

Μας διαιρούν πάλι. Είναι το κύριο μέσο για να δαμάσουν έναν λαό, που όταν είναι ενωμένος μεγαλουργεί.

Λέγονται πολλά ανεύθυνα από ανθρώπους που έχουν την πολιτική και κυρίως την τηλεοπτική δύναμη, που πυροδοτούν πάθη και αντιδράσεις.

Κωφεύσατε.

Απομονώστε τους και ας αντιδράσουμε κατασβεστικά εκτονώνοντας την κατάσταση.

Θα υπάρχουν συνεχείς δράσεις και αντιδράσεις – είτε προβοκατόρικες, είτε εξεγερσιακές. Αν δεν συμπαρασύρει τον καθένα από μας το ομαδικό συναίσθημα του όχλου – και σήμερα μπορούμε να μεταβληθούμε σε όχλο, ακόμα κι απ’ τον καναπέ μας – τότε η κατάσταση θα εκτονωθεί. Η βίαιη καταστολή αν ασκηθεί από την κρατική βία, όπως καλλιεργείται και, πολύ χειρότερα, από παρακρατικές οργανώσεις και “αντιφρονούντες”, μόνο στην ένταση θα οδηγήσει και τελικά σ’ έναν νέο διχασμό.

Φτάνει πια. ΟΛΟΙ είμαστε συνυπεύθυνοι σ’ αυτό. ΟΛΟΙ θετικά ή και αποθετικά.

__________

Υποσημείωση: Το κράτος είναι υποχρεωμένο ιδιαίτερα σήμερα, να προστατεύσει τη ζωή του προφυλακισμένου ειδικού φρουρού, γιατί όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά.

Ο κατηγορούμενος είναι ταυτόχρονα σπουδαίος μάρτυρας. Οι ανακριτικές αρχές πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους προς κάθε ενδεχόμενο.

Ακόμα και την πιθανότητα να ενήργησε ως εντολέας εξωθεσμικού παράγοντα.