Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024 |
|
|
Άρθρα Κώστα Βενετσάνου
Υπο επιτήρηση η Ελλάς Νεα λιτότητα για τους λιτοδίαιτους Να περικοπούν οι Βουλευτικές έδρες!
Στην «εντατική» και πάλι η Οικονομία της χώρας μας. Υπό την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ‘πε ο Αλμούνια: Εξυγίανση των Δημοσίων Οικονομικών, δηλ. περιστολή δημοσίων δαπανών και παροχών, συμμάζεμα του δημοσίου χρέους που υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία 5 χρόνια και ξεπέρασε το 90% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Βέβαια, “απέναντί” μας δεν έχουμε την Κομισιόν, αλλά την “αγορά”. Ετσι, είπε. Να τα δούμε όλα αυτά στα πεταχτά, αρχίζοντας από το τελευταίο: Την “αγορά”: Την αυτοδύναμη, αυτεξούσια και παντοδύναμη «Θεά» αγορά, την οποία το ελληνικό κράτος έχει απέναντί του και πρέπει να υποκύψει στις αξιώσεις της! Το Κράτος είναι η κραταιά έκφραση βούλησης της οργανωμένης Κοινωνίας, μέσα σε αντικειμενικές και αναγκαίες συνθήκες. Να το απλοποιήσουμε για να γίνει πιο εύληπτο: Παράγουμε Χ ποσότητα σταριού – λίγο ή πολύ, συνήθως λιγότερο του αναγκαίου. Η “αγορά”, δηλαδή ο παραγωγός, ο καταναλωτής και ο ενδιάμεσος αγωγός που διακινεί το παραγόμενο προϊόν, προσπαθεί «να κάνει τα δικά της», ανάλογα με το συμφέρον και τη δύναμη επιβολής καθενός. Συνήθως, όχι πάντα, ο ισχυρός είναι ο ενδιάμεσος, που αγοράζει από τον παραγωγό όσο μπορεί φθηνότερα και πουλάει στον καταναλωτή όσο μπορεί ακριβότερα, λαμβάνοντας μόνο υπ’ όψη του τις επιδράσεις των δυνάμεων (δεν λέων «νόμων») της προσφοράς και ζήτησης. Τους νόμους τους βάζει το Κράτος, όπως το ορίσαμε παραπάνω με βάση το δέον και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Έτσι πρέπει· Αν οι συντελεστές της αγοράς δεν λειτουργούν αρμονικά προς αυτή την κατεύθυνση, τότε παρεμβαίνει ποικιλοτρόπως – ρυθμιστικά, κατασταλτικά κλπ.
Είναι και οι δαπάνες για την παραγωγή έργων αναγκαίων και για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της χώρα, αλλά και την ενίσχυση της αγοράς και της εργασίας. Τι θα κάνεις εκεί; Θα τα περιορίσεις, θα τα’ αναβάλεις; Θ’ αυξήσεις όμως έτσι την ανεργία και θ’ αρχίσει να λειτουργεί το «ντόμινο». Να κάνεις τα έργα με υψηλότερο δανεισμό; Είναι ασύμφορα. Υπάρχουν και τα ΣΔΙΤ. Το δημόσιο σε συνεργασία με το ιδιωτικό κεφάλαιο. Οπου το Δημόσιο βάζει τα περισσότερα και βασικότερα και ο ιδιώτης κάτι ψυχία και νέμεται την καρποφορία του έργου για δεκάδες χρόνια.
Η οικονομία ΔΕΝ είναι εικονική, αλλά κοινωνική πραγματικότητα. Κι αφού εκπηγάζει από την κοινωνική λειτουργία – αλληλοεπιδρώντων δηλαδή ανθρώπων – επηρεάζεται αποφασιστικά από την ατομική και ομαδική κυρίως ψυχολογία. Φαντάζεστε πόσο θα έπειθε μια Κυβέρνηση για την ανάγκη περιστολής δαπανών και πρόθυμης συμμετοχής στα δημόσια βάρη αν αποφάσιζε: – να περικόψει τους διάφορους μανδαρίνους στον απολύτως αναγκαίο αριθμό. – Να μειώσει τις απολαβές τους από τον Πρωθυπουργό και κάτω κατά 10%. – να μειώσει τον αριθμό των βουλευτών σε 210 (έχει αυτή τη δυνατότητα από το Σύνταγμα (αρθρο 51 παρ.1). – να σταματήσει να διασπαθίζει το χρήμα σε διάφορους παρατρεχάμενους σφραγιδοφορείς, και είναι πάααρα πολλοί. – Θα ΄λεγε ο κόσμος: Για στάσου ρε. Εδώ κάτι γίνεται. Να βοηθήσω κι εγώ. Να μειώσω τις απαιτήσεις μου, στο μέτρο του δυνατού, να αυξήσω τη συμμετοχή μου.
|
Προσεχή ΓεγονόταΠροτεινόμενο VideoΔιαφήμισηΕπισκέπτες σε σύνδεσηΑυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 98 guests και κανένα μέλος
|
ΝέαΗμερολόγιοVideos |
Άρθρα & ΣτήλεςΤέχνες & Αθλητισμός |
Δήμοι |
Προκηρύξεις & ΙσολογισμοίΆλλα |