Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Είχα δεσμευθεί να αιτιολογήσω τον όρο «εισβολείς» που χρησιμοποίησα για τους λαθρομετενάστες, αλλά οι καταληψίες της Νομικής με πρόλαβαν. Έδωσαν μια πρόγευση του όρου, κάνοντας το διδάκτυλο σήμα της νίκης V (vinceremo) που τους διαφοροποιεί καταφανώς απ’ τους ικέτες.

Σχεδιασμένη και καλά οργανωμένη ναυτική «εκστρατεία» απ’ την Κρήτη, με πανό κλπ, στον Πειραιά κι από ‘κει στην Αθήνα και… υποδοχή από το forum και είναι μόνο κάτι παραπάνω από δυόμιση εκατοντάδες, που άρχισαν απεργία πείνας, προκειμένου να εκβιάσουν την ελληνική πολιτεία να τους νομιμοποιήσει! Με το «έτσι θέλω», δηλαδή.

Όργιο αυθαίρετων χαρακτηρισμών που αποδομούν κυριολεκτικά, όχι μόνο τον ορθό λόγο, αλλά τις στοιχειώδεις έννοιες απλών λέξεων, φέρνοντας καταφανή σύγχυση συλλογισμών και συμπερασμάτων.

Άκουσα κάποια δικηγόρο τους να λέει: «…μη τους λέτε “λαθρομετανάστες”. Μετανάστες είναι»! Άλλος τους ονομάζει «πρόσφυγες» κ.λ.π. Αφήνω το «άσυλο»! Το έχουν τελείως ευτελίσει ως όρο και θεσμό, με φυσικό επακόλουθο αντίθετο του επιδιωκόμενου.

Να τα ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:

- Μετανάστης στην τρέχουσα χρήση, είναι εκείνος που εγκαθίσταται σε άλλο τόπο κυρίως και συνήθως για λόγους οικονομικούς. Και εις μεν την εσωτερική μετανάστευση, στις ελεύθερες χώρες, δεν απαιτείται καμμία άδεια. Όσον αφορά όμως την εξωτερική μετανάστευση, απαιτείται συνηθέστατα κάποια διαδικασία εγκρίσεως από τη χώρα υποδοχής. Όπως έγινε με τους δικούς μας μετανάστες μετά τον πόλεμο, προς την Αυστραλία, την Αμερική, τον Καναδά κι αργότερα στη Γερμανία, το Βέλγιο κι αλλού. Ελαχιστότατοι «εισέβαλαν» σ’ αυτές τις χώρες λαθραία ή απατηλά.

- Πρόσφυγας, είναι εκείνος που αναζητά και του παραχωρείται καταφύγιο. Όπως οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, της Κωνσταντινούπολης το 1956, της Αιγύπτου, μετά την επικράτηση του καθεστώτος Νάσερ, του Δημοκρατικού Στρατού, με τις οικογένειές τους, στην Ανατολική Ευρώπη, μετά τον εμφύλιο κ.λ.π.  Σ’ όλες τις περιπτώσεις υπήρξε αποδοχή και υποδοχή των διωκομένων, η δε προσφυγή έγινε είτε προς τη μητέρα – Πατρίδα, είτε προς φίλα προσκείμενες ιδεολογικά χώρες. Παλαιότερα δε, προς ομόθρησκους και φίλα προσκείμενους λαούς. (Ρωσία, Δυτική Ευρώπη) επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Σε κάθε περίπτωση ο ορισμός και η γέννηση ενός προβλήματος ή ευχάριστου γεγονότος, συσχετίζεται με τις συγκυρίες και κυρίως με τον αριθμό, με το πλήθος των οιασδήποτε αποχρώσεως μεταναστών.

Οι Φιλιππινέζοι ε.π. ήσαν ευπρόσδεκτοι διότι ήσαν περιορισμένοι σε αριθμό, ευγενικοί, Χριστιανοί Καθολικοί και κάλυψαν ως επί το πλείστον ανάγκες οικιακού βοηθητικού προσωπικού.

Έρχονταν δε στη χώρα μας, μετά από πρόσκληση Ελλήνων για ειδικότητες που δεν υπήρχαν Έλληνες εργαζόμενοι(!) Γι’ αυτό καλούσαν για οικιακές νοσοκόμες!

Οι Αλβανοί, την δεκαετία του ’90 και μέχρι το 2004, εκτός του μεγάλου σε αριθμό εγκληματικού στοιχείου, ήσαν ευπρόσδεκτοι ως εργατικά χέρια και στην αγροτική οικονομία, στην οικοδομή και τα δημόσια έργα, κυρίως λόγω Ολυμπιακών αγώνων, παρ’ όλο που ήσαν πάρα πολλοί αριθμητικά, σε σχέση με τον ιθαγενή πληθυσμό. Οι Αλβανοί κάλυψαν πλέον το 10% του συνολικού πληθυσμού.

Ήταν μια ογκώδης εισβολή που λίγο – πολύ έγινε αποδεκτή – με μικρές εξαιρέσεις – και λόγω ιστορικού προηγούμενου κ.λ.π., αλλά και κυρίως λόγω οικονομικών συγκυριών. Θρησκευτικά δε, λόγω μακροχρόνιου καθεστώτος διαλεκτικού υλισμού, κατ’ ουσίαν, άθρησκοι.

Αυτό που συμβαίνει όμως τα τελευταία χρόνια με τους λαθραίους μετανάστες, από Ασία και Αφρική που χρησιμοποιούν την Τουρκία και με την ανοχή της τουλάχιστον, ως χώρα διελεύσεως (transite), είναι χωρίς προηγούμενο.

Η Ελλάδα δεν προσφέρεται πλέον ως χώρα προορισμού. Ποιός καθοδηγεί τον Αφγανό, ή τον Μαροκινό να έλθει λαθραία στην Ελλάδα και μάλιστα μέσω Τουρκίας; Γιατί δεν μένει στην Τουρκία που και πλουσιότερη χώρα είναι (είναι στους G20), και ομόθρησκοί τους είναι, ώστε να μην έχουν κι αυτά τα προβλήματα ως θρησκευόμενοι άνθρωποι και να μη τα δημιουργούν επί πλέον σε μας. Η Ελλάδα δεν προσφέρεται πλέον και ως χώρα διελεύσεως, γιατί σύμφωνα με την συμφωνία «Δουβλίνο ΙΙ» επαναπροωθούνται στη χώρα απ’ όπου οδηγήθηκαν στην Ε.Ε. Δηλαδή την Ελλάδα, κυρίως.

Για ποιό «άσυλο» λοιπόν και για ποιά νομιμοποίηση μιλάμε;

Ο καθορισμός της έννοιας του «ασύλου» ήταν η αιτία που εξώθησε τον τέως Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκο Αλαβάνο να εκφράσει την κατηγορία πως «δεν είναι Έλληνας, όποιος στρέφεται κατά του ασύλου»!

Σε τηλεοπτικές διευκρινίσεις που έδωσε, παραδέχθηκε ότι ο χαρακτηρισμός ήταν σκληρός, αλλά διευκρίνισε πως το άσυλο είναι μια αρχέγονη παραδοχή κι επικαλέσθηκε προς τούτο την τραγωδία του Αισχύλου «Ικέτιδες»!

Παρατηρώ με ευχαρίστηση τους Έλληνες πολιτικούς ν’ αναφέρονται συχνά στην πρακτική, στα λεγόμενα και στη σοφία των αρχαίων Ελλήνων, αλλά με θλίβει το γεγονός ότι συχνά επίσης παρερμηνεύονται, ή η αναφορά είναι επιλεκτική.

Ιερό το άσυλο λοιπόν, - χώρος σεβαστός, μη υποκείμενος σε βεβήλωση – αλλά με προϋποθέσεις! Και ναι μεν εντός του ασύλου δεν επιτρεπόταν ούτε τον εγκληματία να θίξεις ή να συλλάβεις, ούτε καν τον προδότη· όμως θυμηθείτε το τέλος του Παυσανία όταν κατέφυγε στο Ναό της Αθηνάς για να προστατευθεί. Δεν μπήκαν μέσα στο Ναό να τον συλλάβουν, αλλά τον έχτισαν μέσα στο Ναό και την πρώτη πέτρα την έβαλε η μάνα του!…

Όσον αφορά την αναφορά στις «Ικέτιδες», παραπέμπω στο εν είδει παραρτήματος, παραπλεύρως κείμενο.

Σημείο κοινής παραδοχής είναι ότι το «μεταναστευτικό» πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, αλλά δεν αντιμετωπίζεται με την δέουσα σοβαρότητα.

Στο προσκήνιο «παίζεται» μια έντονη «ρατσιστική» και αντιρατσιστική υστερία που αμφότερες εκθέτουν τη χώρα και οξύνουν το πρόβλημα. Στο παρασκήνιο γίνεται κομματική σπέκουλα προσπορισμού κομματικών οφελημάτων με ιδεολογικο–πολιτικό ψιμυθίασμα.

Επί  της ουσίας καμμία επιστημονική μελέτη, πολυδιάστατης θεώρησης, ανάλυσης και αντιμετώπισης του προβλήματος, του φαινομένου έστω.

- Πώς προέκυψε το «φαινόμενο»; Ποιοί ευθύνονται;

- Ποιά είναι η κοινωνική και ανθρωπολογική σύνθεση των λαθραίων εισβολέων. Επιμένω στον όρο1. Δεν είναι μετανάστες – κατόπιν διακρατικής συμφωνίας ή προσκλήσεως ή συγκαταβατικής αποδοχής, δεν είναι πρόσφυγες για τους ίδιους λόγους διαδικασίας, κι αν είναι τέτοιοι εξ’ οιασδήποτε αιτίας – πολιτικής, πολεμικής, ή φυσικής καταστροφής – να τους δοθεί αμέσως άσυλο.

Είναι λαθραίοι ως επί το πλείστον μετακινούμενοι πληθυσμοί αξιολύπητων ανθρώπων, που άθελά τους, εξυπηρετούν συγκεκριμένα γεωστρατηγικά και πολιτικο-οικονομικά «παιχνίδια», που λόγω του πλήθους τους και της οργανωμένης μετακινήσεώς τους, λαμβάνουν τον χαρακτήρα λαθραίας, ομαδικής άοπλης εισβολής.

- Ποιές θα είναι οι επιπτώσεις για τη χώρα μας και την εθνολογική της σύνθεση στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή σε 15-20 χρόνια· τόσο κοντά.

- Πώς το αντιμετωπίζουμε, τέλος, χωρίς να παραβούμε τις αρχές του Ξένιου Δία;

Επί τέλους, ας δουλέψουμε σε κάτι επιστημονικά, γιατί μυαλά έχουμε! Μυαλό δεν έχουμε…