Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• έθνος
• ρατσισμός
• πατρίδα
• κυβέρνηση

Ο εθνισμός ΔΕΝ είναι ρατσισμός, σωβινισμός ή φασισμός. Εθνισμός  αγάπη και προσήλωση προς το έθνος

γράφει ο Κώστας Βενετσάνος

Για τη Δεξιά, την Αριστερά και το «Κέντρο» έχουμε αναφερθεί προσφάτως, («7η», φ. 1228/16.4.22).

Στο παρόν, λέω να προβληματιστούμε με την «ακροδεξιά» και την ιταλική της πρόσφατη «έκδοση», την Georgia Meloni.

“Ταράκουλο» – μεγάλη ψυχική ταραχή – έπιασε την καθ’ ημάς δημοκρατική «Ευρωπαϊκή Ενωση» και τους απανταχού νεοδημοκράτες. (σημ. Ο όρος δεν αφορά τους οπαδούς της Ν.Δ., αλλά τους, της συγχρόνου αντιλήψεως δημοκράτες).

– Είναι η δεξιότερη κυβέρνηση στην Ιταλία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο (...) ένα κόμμα με νεοφασιστικές ρίζες», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημ. Παπαδημούλης, και χαρακτήρισε το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία, που ανέδειξε νικήτρια την Τζόρτζια Μελόνι ως «τερατογένεση»!¹

– « Θαυμάστρια του Μουσολίνι», όπως φαίνεται σε συνέντευξή της που είχε δώσει το... 1996, όταν ήταν 26 ετών (1996)². Και άλλα πολλά και τρομακτικά της καταμαρτυρούν που είδαμε, ακούσαμε και ίσως διαβάσατε στα συστημικά, προπαγανδιστικά ΜΜΕ.

Το θέμα όμως που παραβλέπεται ή παρακάμπτεται, σκοπίμως ή υποσυνείδητα, είναι ότι είναι γυναίκα – η πρώτη πρωθυπουργός γυναίκα στην Ιταλία, μακάρι να το δούμε κι εδώ, ότι είναι Ιταλίδα, χωρίς να διαρρηγνύει τις συμμαχικές και εταιρικές σχέσεις της πατρίδας της, αλλά... αλλά με προϋποθέσεις προγραμματικά διατυπωμένες κι επιπλέον ότι δεν προέρχεται από την ευρωπαϊκή ελίτ· δεν σπούδασε σε αμερικάνικα κολέγια και στο ...Χάρβαρντ, αλλά σπούδασε εργαζόμενη και ως καθαρίστρια, αγαπάει την οικογένεια και είναι, κατά δήλωσή της, και θρησκευόμενη. Αυτά.

Δήλωσε όμως πως θα είναι πρωθυπουργός όλων των Ιταλών.

Αλλά πάλι, τι σημαίνει «ακροδεξιά»;

Ακροδεξιά, όπως είναι ακόμη και ασυνειδήτως νοητό, είναι οι άκρως συντηρητικές ιδεολογίες, οι ακραίες εθνικιστικές, οι ολοκληρωτικές, οι αντιδραστικές στις εξελικτικές αλλαγές των κοινωνικών θεσμών.

Με τον όρο αυτό χαρακτηρίζεται περιγραφικά ο ναζισμός ή εθνικοσοσιαλισμός του Γ΄ Ράιχ – που δεν είναι βέβαια σοσιαλισμός, όπως και πολλοί άλλοι «σοσιάλ» – ο φασισμός, ο ρατσισμός και, προσθέτω, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και ο φαλλοκρατισμός (η υπεροχή του ανδρικού φύλου).

Με όλα αυτά τα αρνητικά φορτισμένα αντανακλαστικά για κάθε εκπολιτισμένο, κοινωνικοποιημένο και προοδευτικό άνθρωπο, είναι ευνόητο το αναδυόμενο αίσθημα της απέχθειας, ως προς την έννοια και τους ανθρώπους, που τους κολλάνε τη ρετσινιά.

Για το λόγο τούτο ακριβώς γίνεται συχνά η χρήση του όρου «ακροδεξιά» για κάθε αποκλίνουσα ιδεολογία ή άποψη, προς την παγκοσμιοποίηση – που συγχέεται συχνά με τον διεθνισμό (καμμιά σχέση) – προς το νεοφιλελευθερισμό, την αμφίπλευρη ατλαντική δηλαδή πολιτική αντίληψη του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, που υφιστάμεθα και ενίοτε αβασάνιστα υποστηρίζουν οι διαμορφωμένες – καθοδηγημένες πλειοψηφίες.

(σημ. Όταν λέμε κεφάλαιο, εννοούμε σήμερα τον μεγάλο συσσωρευμένο πλούτο κι όχι το ψιλικατζίδικο, τη βιοτεχνία, ή το εργοστασιάκι).

Ακροδεξιά λοιπόν η Μελόνι, γιατί είναι (πρώτα) Ιταλίδα, κατά δήλωσή της, δηλαδή πατριώτισσα, δηλαδή εθνική! (σημ. Αυτό είναι το σωστό επίθετο. Αυτός που ανήκει στο έθνος του και υπεραμύνεται αυτού. Ο όρος αντικαταστάθηκε από το διφορούμενο παράγωγο «εθνικιστής», γιατί το επίθετο «εθνικός» χρησιμοποιήθηκε από τους χριστιανούς για να χαρακτηρίσουν τους παραμένοντες πιστούς στην εθνική τους θρησκεία.

Ο εθνισμός ΔΕΝ είναι ρατσισμός, σωβινισμός ή φασισμός. Εθνισμός είναι η αγάπη και η προσήλωση προς το έθνος, που γεννήθηκα.

Σέβομαι τα άλλα έθνη, όλους τους ανθρώπους κι έτσι αξιώνω βάσιμα και το δικό τους σεβασμό προς το δικό μου έθνος (τη μεγάλου μου «οικογένεια»).

Εξ άλλου, ο «δι-εθνισμός προϋποθέτει την ύπαρξη εθνών και αποβλέπει στην ειρήνη, τη φιλία και τη συνεργασία των εθνών κι όχι το κράμα ή το μείγμα που ετοιμάζει το μπλέντερ του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού, της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου σε πλανητικό επίπεδο.

Όποιος αντιδρά σ’ αυτά τα ανώμαλα σχέδια χαρακτηρίζεται ή εθνικιστής ή τρομοκράτης, ή κομμουνιστής.

Ένας εθνικιστής, με την ορθή έννοια (εθνιστής ή εθνικός), όπως τη χαρακτηρίζει ο «πατέρας της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας», Αλεξ. Παπαναστασίου³, μπορεί να είναι υποστηρικτής της ιδιωτικής οικονομίας (της ελεγχόμενης όμως από το παρεμβατικό κράτος – Κέινς, Γκαλμπρέιθ) – όπως ίσχυσε και στην Αμερική και σ’ εμάς μέχρι τη δεκαετία του 1980, μπορεί να είναι κοινωνιστής (γνήσιος σοσιαλιστής), μπορεί να είναι και κομμουνιστής.

Κλείνω πάλι με τον Αντιπρόεδρο του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημ. Παπαδημούλη. Διερωτάται, στη συνέντευξή του, πού οφείλεται αυτή η έκρηξη των εθνικιστικών κινημάτων. Πρώτα στη Σουηδία, τώρα στην Ιταλία, (προσθέτω, παραλίγο και στη Γαλλία).

Και ακόμη γιατί «Από την (οικονομική και ενεργειακή – κι όχι μόνο) κρίση, επωφελείται η άκρα δεξιά και όχι η αριστερά».

«Αυτή είναι μια τεράστια καμπάνα», συνεχίζει, «για το χώρο της Αριστεράς που επιβάλλει σε όλες τις δυνάμεις του χώρου να δουν ξεκάθαρα τις αδυναμίες και τα ελλείμματά τους πριν είναι αργά (...) ένας κοινός παρονομαστής όμως είναι η πολυδιάσπαση της Αριστεράς και η έλλειψη πειστικής εναλλακτικής που να εμπνέει ελπίδα, ότι αυτά που διεκδικεί η Αριστερά γίνονται...» Οι λαοί, κύριε Αντιπρόεδρε, «έχουν φάει» πολλές απογοητεύσεις, κωλοτούμπες και προδοσίες ιδεολογιών και προσδοκιών.

Όσο η Ελλάδα και οι άλλες χώρες της Ε.Ε. (εκτός του κεντρικού πυρήνα της ηγέτιδας Γερμανίας) οδεύουν προς πλήρη ουσιαστικά απο-ανεξαρτησία τους, τόσο θα φουντώνει ο εθνικισμός, ακόμη ίσως και ο κακός, κι όταν ολοκληρωθεί η ομοσπονδιοποίηση να αναμένεται, κάποια στιγμή, και πολεμική ρήξη κατά το ιστορικό προηγούμενο, πόλεμος βορείων-νοτίων, στην Αμερική.

Πολύ αργή και μεθοδική «ερωμένη», και «γλυκιά» για ορισμένους λίγους, η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» της Ε.Ε.!

Το διαζύγιο όμως θα είναι οδυνηρό. Πολεμήσαμε για να’ μαστε ελεύτεροι μα γινήκαμε δούλοι των εχθρών και των υμνητών, όταν τους βόλευε και τους βολεύει.

――――――――

1. Πηγή: LEFT.gr, 26/9/22

2.     »   : SKAI.gr       »

3. Αλ. Παπαναστασίου: Ηγέτης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, δυο φορές πρωθυπουργός, στο βιβλίο του, “Εθνικισμός”.