Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Διεθνή
• Ελλάδα
• Τουρκία,
• διπλωματία

«Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο αντί της ειρήνης...»¹   Ηρόδοτος

Είχαμε επαινέσει την «ντόμπρα» πολιτική στη διπλωματία («7η» φ. 1178 της 17ης Απριλίου τ.έ). Είχαμε επαινέσει τον ευθύ λόγο του Υπ. Εξ. Ν. Δένδια. Είχε πει στον ομόλογό του Τσαβούσογλου «αυτά που λέγονται», όπως πρέπει να λέγονται. Ξεκάθαρα!

«Η Τουρκία έχει παραβιάσει, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, το Διεθνές Δίκαιο και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και όχι μόνον αυτό, έχει παραβιάσει τα ίδια τα δικαιώματα κυριαρχίας της Ελλάδας. Έχει κάνει 400 υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος, Μεβλούτ. Πάνω από ελληνικό έδαφος…».

Ο Τσαβούσογλου, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, κράτησε στάση διπλωματικής αβρότητας και δεν ανταπέδωσε τα ίδια, εν όψει της επικείμενης συνάντησης Ερντογάν – Μητσοτάκη στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, και της προσπάθειας της Τουρκίας να μη διαρρήξει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις της με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Ο Τούρκος Υπ. Εξ. Δεν είπε τίποτε μεμπτό. Το ρόλο αυτό τον ανέλαβε ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν, δυο μέρες αργότερα και το τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) σε συγχορδία με το Υπουργείο «Αμυνας» του κακού γείτονα.

Ο Ερντογάν κατηγόρησε τους Έλληνες Κύπριους ότι ευθύνονται διαχρονικά για την μη επίτευξη λύσης στο Κυπριακό (μετά τη δημιουργία τετελεσμένων με την τουρκική εισβολή του 1974). Και το Σ.Ε.Α. εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τονίζεται ότι για να επιτευχθεί διαρκής ειρήνη, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, και ασφάλεια στα πλαίσια της καλής γειτονίας, διαλόγου και Διεθνούς Δικαίου, και για να προχωρήσει η επίλυση των ζητημάτων, σ’ αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει ν’ αποφευχθούν ο προβοκάτσιες(!) οι παράνομες και επιθετικές ενέργειες(!) οι οποίες, λέει, αγνοούν τα συμφέροντα, τα δικαιώματα και τα ενδιαφέροντα της Τουρκίας». Εδώ πάει «γάντι» η παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!

Για δες, ποιος μιλάει για «ειρήνη», για «καλή γειτονία», για «προβοκάτσιες για παράνομες και επιθετικές ενέργειες και για Διεθνές Δίκαιο»!

Αλλά το σημαντικότερο σ’ αυτή, τη διατύπωση είναι οι προϋποθέσεις που θέτει η Αγκυρα, για να υπάρξει «ειρήνη και ασφάλεια» και τήρηση του Διεθνούς Δικαίου», πρέπει, λέει, η Ελλάδα ν’ απέχει από «παράνομες και επιθετικές ενέργειες»!

Ποιές είναι αλήθεια αυτές οι επιθετικές και παράνομες ενέργειες;

― Παραβιάζει καθημερινά η Ελλάδα το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της Τουρκίας; Δεν το έχω αντιληφθεί. Εξ άλλου θα το είχανε καταρρίψει το αεροσκάφος μας, που θ’ αποτολμούσε κάτι τέτοιο, όπως έκαναν το 2015 με το Ρωσικό μαχητικό που κατευθυνόταν τη Συρία². Δεν έχω πάντως ακούσει να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Το αντίθετο συμβαίνει κι εμείς απλώς “αναχαιτίζουμε”. Και μη ξεχνάμε ότι έχουμε και θύματα.

― Αγνοούμε εμείς τη διεθνή νομιμότητα και τη συνθήκη της Λωζάνης; Απεναντίας θα κατηγορούσα συλλήβδην όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1982, και δώθε - που ψηφίστηκε η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας, και οριοθετούσε τα χωρικά ύδατα στα 12 ν. μίλια -, για υπερβολική «σύνεση», υποχωρητικότητα και ενδοτικότητα, να μην ασκήσουν τα νόμιμα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

― Μήπως απειλούμε εμείς καθημερινά – έστω ρητορικά - την Τουρκία;

Σαφέστατα συμβαίνει το αντίθετο, σε σημείο που οι επιθετικές τους ενέργειες – παραβιάσεις, προκλήσεις – και η ρητορική πρακτική τους, και του ίδιου του Ερντογάν και άλλων - τους καθιστούν εκνευριστικά κουραστικούς.

Ο κατάλογος των προκλητικών και επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας, ιδιαίτερα από το 1974 - έτος εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, με τον Αττίλα 1 και 2, θ’ αποτελούσε «παράρτημα» άρθρου, πράγμα που δεν συνθίζεται· περιττόν εξ άλλου, για τους μνήμην και νουν έχοντες.

Αλλά οι «ντόμπρες» και ξεκάθαρες πρόσφατες δηλώσεις τους, αποκαλύπτουν πλήρως τις προθέσεις τους και την τακτική τους.

Επιθυμούν ούτως ειρήνη, αλλά ειρήνη αλά τούρκα. Ειρήνη ενδοτισμού, ειρήνη υποταγής! Ειρήνη και «σεβασμό» του Διεθνούς Δικαίου, που θα υποτάσσεται στις ορέξεις των Ερντογάν, που ονειρεύονται και ορέγονται ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας!

Η ελληνική διπλωματία λοιπόν, ιδιαίτερα στην παρούσα ευνοϊκή συγκυρία, πρέπει να ’ναι ντόμπρα και ξεκάθαρη και προς τον Ερντογάν στην επικείμενη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, και προς το ΝΑΤΟ και τους εταίρους της Ε.Ε., αλλά και προς κάθε τρίτον ενδιαφερόμενο.

Είναι μεγάλη ήδη υποχώρηση το ότι συζητάμε με έναν εισβολέα, μ’ έναν απρόκλητο κατακτητή της μισής Κύπρου, όχι την αποχώρησή του από τα κατεχόμενα άνευ όρων, αλλά τον τρόπο διευθέτησης των τετελεσμένων.

Είναι απόδειξη πολύ καλής θέλησης ν’ αποδεχτόμαστε το status quo post – την διαμορφωθείσα και υπάρχουσα κατάσταση – μετά την Μικρασιατική καταστροφή, και να μη νοσταλγούμε κι εμείς «τα σύνορα της καρδιάς μας» και της ιστορίας μας.

Επιτέλους, πότε η ανθρωπότητα θα καταλάβει, πως για να λέγεται πολιτισμένη, πως οφείλει, «η δύναμη της αγάπης για την ειρήνη, να υπερνικήσει την αρρωστημένη αγάπη γα δύναμη» (για να παραλλάξω λίγο τον Γκάντι και να θυμηθώ τον Νίτσε).

Δεν είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα, ιδιαίτερα εκείνοι που επικαλούνται «αξίες», ν’ αποδέχονται και να μην αντιδρούν δυναμικά και αποτελεσματικά στην αξίωση της Τουρκίας να θέτει ως προϋπόθεση τήρησης του Διεθνής Δικαίου, δηλαδή της παραδεκτής νομιμότητας, την παραδοχή των «συμφερόντων», των (νομιζόμενων) «δικαιωμάτων και τα ενδιαφέροντα της Τουρκίας», όπως ξεκάθαρα διατείνεται στην πρόσφατη (2/6/21) ανακοίνωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, υπό την προεδρία του Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν³!

«Το αβγό του φιδιού» ακολουθεί την ίδια «βιολογική» πορεία στην εκκόλαψή του. Θυμηθείτε, ας θυμηθούν ιδιαίτερα οι ηγέτες, όσα προηγήθηκαν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Τουρκία, ιδιαίτερα υπό την παρούσα ηγεσία της, όχι μόνον του Ερντογάν, που κατέχεται από Ναπολεόντειο σύμπλεγμα, αλλά και των πολυπλόκαμων «συμφερόντων» της, είναι επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Ας το αντιληφθούμε επιτέλους!

Αλλως ας υποταχθούμε στο μύθο του Ησίοδου με το γεράκι και τ’ αηδόνι: «Πας όπου τυχόν εγώ σε πάω (...) Αν θέλω, δείπνο μου σε κάνω (...). Άφρων δι ός κ’εθέλη προς κρείσσονας αντιφερίζει...»⁴