οι δικαστές δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά λειτουργοί

Είδα μιά φωτογραφία σε εφημερίδα. Από εκείνες τις φωτογραφίες που επαληθεύουν το κινέζικο ρητό «μιά εικόνα αξίζει όσο δέκα χιλιάδες λέξεις». Το πρωί της Πέμπτης 6 Σεπτεμβρίου τα προεδρεία των Δικαστικών Ενώσεων προσήλθαν σε προγραμματισμένη συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, να διαμαρτυρηθούν για τις νέες εξαγγελθείσες μειώσεις στα μισθολόγιά τους, που θα κυμαίνονται κατά μέσον όρο στο 23-25%, τόσο στους μισθούς, όσο και στα επιδόματα. Το ύφος της προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κυρίας Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου ήταν χαρακτηριστικό ενώ πλησίαζε το γραφείο του υπουργού. Ήταν το ύφος του ανθρώπου που προσέρχεται στο πεδίο μιάς μάχης με την συντριπτική βεβαιότητα ότι έχει ηττηθεί πριν πολεμήσει.

Ο Στουρνάρας –όνομα και πράγμα- ανακοίνωσε στους συνδικαλιστές δικαστικούς τις νέες περικοπές στους μισθούς τους με το αφοπλιστικό επιχείρημα «δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, ο Σόϊμπλε με πιέζει για περικοπές 11,5 δισ. ευρώ». Η δικαστική εξουσία ενός κατ’ επίφασιν ευνομούμενου και κυρίαρχου κράτους άκουγε από στόματος της εκτελεστικής εξουσίας ότι αληθινή εξουσία στην Ελλάδα είναι μεταξύ άλλων ξένων κατακτητών κι ένας Γερμανός, ονόματι Σόϊμπλε.

Για την «τιμή των όπλων» -ποιά τιμή; ποιών όπλων;- οι περίφημοι κατά δημοσιογραφική ορολογία «δικαστικοί κύκλοι» προέβησαν στις γνωστές διαρροές προς τον Τύπο για να πουν τα παραπονάκια τους, ώστε να κατανοήσουν τον καημό των δικαστών οι μισθο-λιμοκτονούντες των 800 και των 500 ευρώ. Όμως, διαρροές δικαιολογούνται να έχουν τα καζανάκια. Οι υπηρετούντες θεσμούς –και μάλιστα αυτόν της Δικαιοσύνης- δεν καταξιώνουν εαυτούς και τα θέσμια προβαίνοντες σε διαρροές. Οφείλουν να προβαίνουν σε ευθαρσείς, επώνυμες και κατηγορηματικές δηλώσεις, προσιδιάζουσες στο κύρος που θα έπρεπε να περιβάλλει το αξίωμά τους. Εκείνο το κύρος, εκείνης της Δικαιοσύνης, που αν τα τελευταία 38 χρόνια στεκόταν στο οφειλόμενο ύψος της, οι πολιτικοί γύπες που κατεσπάραξαν την Ελλάδα, θα υποδέχονταν ως παλιοί τρόφιμοι τον Τσοχατζόπουλο στον Κορυδαλλό και βέβαια η πατρίδα μας θα ήταν σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση και κυρίως θα ήταν δική μας.

Την ίδια ώρα της συνάντησης των δικαστικών προεδρείων με τον υπουργό Οικονομικών, λίγα μέτρα πιο πέρα, διαμαρτύρονταν και οι εργαζόμενοι των Σωμάτων Ασφαλείας για τις εξοντωτικές περικοπές στους ήδη άθλιους μισθούς τους. Το ομολογουμένως επιμελημένο ντύσιμο και τα αξεσουάρ της προέδρου της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων, στη φωτογραφία που αξίζει όσο δέκα χιλιάδες λέξεις, κοστίζουν τουλάχιστον έξι μισθούς μιάς Ειδικής Φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ας δούμε όμως τι ψιθύρισαν οι «δικαστικές διαρροές» στον Τύπο (εφημ. «η Ελλάδα», Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012): «Εφόσον τελικά εφαρμοσθούν οι νέες περικοπές –ομιλούν σαφέστατα για τις περικοπές μόνον στους δικούς τους μισθούς- ουσιαστικά διαλύεται τελείως η μεσαία τάξη –το ότι διαλύεται η χώρα δεν φαίνεται να τους απασχολεί- και αποδομείται σημαντικά ο θεσμός της Δικαιοσύνης».

Mais qu’ est que vous dites mesdames et messieurs de la Justice, μα τι λέτε κυγίες και κύγιοι της Δικαιοσύνης; Διαλύεται η μεσαία τάξις; Oh mais ca c’est terrible, αυτό είναι τγομεγό! C’ est incroyable, είναι απίστευτο! Και πως θα ζήσουν χωρίς τη μεσαία τάξη των δικαστών, οι πληβείοι των 500 ευρώ, όταν θα μπουκάρουν για πλιάτσικο στα σουπερμάρκετ και θα τους συλλαμβάνει η αστυνομία των 800 ευρώ για να τους παραπέμψει σε εσάς, να τους δικάσετε; Αν, βέβαια, έχει βενζίνη το περιπολικό να τους πάει μέχρι το δικαστήριο.

Πληροφοριακά, «μεσαία τάξη» αξιότιμοι ψιθυρίζοντες «δικαστικοί κύκλοι», είναι πρωτίστως και κυρίως η μεσαία παραγωγική τάξη της χώρας και όχι η μεσαίων έως αγνώστων απολαβών τάξη των μεσαίων στυλοβατών του γνωστού, αποκρουστικού συστήματος εξουσίας. Μεσαία τάξη είναι η αποδεκατισμένη από τα μνημόνια τάξη των δημιουργούντων υπαρκτό και όχι αεριτζήδικο πλούτο, αύξηση του Α.Ε.Π., θέσεις εργασίας, εξαγωγικό εμπόριο και άνοδο του βιοτικού επιπέδου, συνθλιβόμενη με τις οικονομοκτόνες φορομπηχτικές πολιτικές από τα εκάστοτε στουρνάρια στο υπουργείο Οικονομικών.

Και συνεχίζει η δακρύβρεχτη δικαστική διαρροή: «Φαντάζει αδιανόητο για μιά χώρα η οποία παρακμάζει οικονομικά αλλά και ηθικά, ένα προπύργιο όπως η Δικαιοσύνη (!!!) να μπαίνει σε τόσο σοβαρές περιπέτειες (σοβαγά mon petit;). Ορισμένοι οφείλουν να καταλάβουν ότι οι δικαστές και οι εισαγγελείς δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά λειτουργοί».

Ενίσταμαι κυρία και κύριε δικαστά. Η χώρα παρήκμασε πρώτα ηθικά και κατόπιν, κατά νομοτέλεια, παρήκμασε και οικονομικά. Και στις δύο παρακμές, δυστυχώς, η Θέμις παρέστη περισσότερο τυφλή απ’ ότι πρέπει κι εκείνη η σπάθα της έπιπτε μόνον επί φουκαράδων. Κι όσο για τη ζυγαριά της και τα ζύγια της, θαυμαστά πράγματα βρε παιδί μου, θαυμαστά! «Προπύργιο» θα θέλαμε πολύ να είσαστε, αλλά δεν είστε. Εάν είχατε υψώσει εαυτούς ως προπύργιο του Έθνους και της Κοινωνίας, οι φυλακές όλης της χώρας δεν θα χωρούσαν τους ουτιδανούς που τώρα ικετεύετε για ν’ αποφύγετε τις περικοπές στους δικούς σας, μόνο, μισθούς. Ένα παράδειγμα από τα άπειρα; Ο Γιωργάκης, ο Παπακωνσταντίνου, ο Προβόπουλος και ο Γεωργίου της Στατιστικής Υπηρεσίας έπρεπε προ πολλού να είναι χωμένοι στη στενή επί εσχάτη προδοσία. Τα καραμπινάτα στοιχεία ήταν και είναι μπροστά σας και βοούν.

Για «να καταλάβουν ορισμένοι ότι οι δικαστές δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά λειτουργοί», οφείλετε να το κατανοήσετε, να το πραγματώσετε και να το καταξιώσετε πρωτίστως εσείς, ώστε εκείνοι που δεν το καταλαβαίνουν, να σας τρέμουν κι εμείς οι άλλοι, αφού πρώτα δούμε ότι σέβεστε εαυτούς και το λειτούργημά σας, να σας σεβόμαστε, να σας καμαρώνουμε, να σας εμπιστευόμαστε και να μας εμψυχώνετε.

Αγαπητή κυρία Πρόεδρε της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων, μήπως αντί να παρακαλάτε ένα στουρνάρι, θα είχατε καλύτερα αποτελέσματα, εάν απλά ντυμένη και με απλή ελληνική καρδιά, δίνατε το χέρι στον εργάτη, τον αστυνομικό, τον δάσκαλο, τον γιατρό, τον εφοριακό, τον βιοτέχνη κι όλοι μα όλοι μαζί κατεβαίναμε στους δρόμους για να τους ρίξουμε σε τρεις μέρες μέσα, αντί να τους παρακαλάμε κι αυτούς και τον Σόϊμπλε; Μήπως;