• Oυκρανία
• Διεθνή

Η διεθνής των τραπεζών παίζει χοντρό παιχνίδι στην Ουκρανία. Τον χορό των βρυκολάκων σέρνει ο καλός μπαρμπα-Σάμ κι ακολουθούν οι Ευρωπαίες εταίρες του. Μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Η Ουκρανία με τους απέραντους σιτοβολώνες της, τον ορυκτό της πλούτο και την πολυπόθητη στρατηγική θέση της στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας είναι εκλεκτός μεζές. Το σενάριο διχοτόμησης της χώρας εξελίσσεται ιδανικά γιά τους παγκόσμιους επικυρίαρχους, που ουδόλως δυσκολεύτηκαν να υποδαυλίσουν τις παμπάλαιες θρησκευτικές κι εθνικοτοπικές έριδες των Ουκρανών γιά να οδηγήσουν τις εξελίξεις στο ποθούμενο.

Σπάω πλάκα με τις περισπούδαστες πολιτικές αναλύσεις των ουκρανικών εξελίξεων, έτσι όπως σερβίρονται από τα συστημικά Μ.Μ.Ε. Ποικίλουν από ανεπαρκέστατες έως χονδροειδώς κατευθυνόμενες και παιδαριωδώς ψευδόμενες. Και πάντοτε στοχεύουν στο μετείκασμα του ενός δεκάτου του δευτερολέπτου που παραμένει στον αμφιβληστροειδή του ματιού, όταν η γενεσιουργός εικόνα-ερέθισμα έχει αποσυρθεί  και αντικατασταθεί από την επόμενη. Καταιγιστικό πυρ επιλεκτικού εντυπωσιασμού και στο υποσυνείδητο του βομβαρδιζόμενου εγκεφάλου εμφυτεύονται τεχνηέντως μηνύματα που δεν προλαβαίνει να αναλύσει κι απλώς τα αφομοιώνει ως αποκυήματα δικών του κρίσεων και συμπερασμάτων, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται γιά νοητικά εμφυτεύματα «άλιεν». Όπως επί παραδείγματι: «Βλέπεις τι γίνεται γύρω μας; Βλέπεις τι τραβάνε άλλες χώρες; Ενώ εμείς, αχάριστε, έχουμε Ευρώ-Μνημόνιο-Σαμαρά-ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Σκάσε, ξεπουλήσου και πλήρωνε κι άσε τα τυχοδιωκτικά πειράματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, είναι επικίνδυνα».
Κάτι, δηλαδή, σαν τις λεγόμενες «γκρίζες» τηλεοπτικές διαφημίσεις στις ΗΠΑ της δεκαετίας του ’60, που παράλληλα με την ενσυνείδητη τηλεοπτική εικόνα, οι τηλεθεατές βομβαρδίζονταν με διαφημιστικά μηνύματα, εκπεμπόμενα με ταχύτητα προβολής μεγαλύτερη από εκείνη που ο ανθρώπινος εγκέφαλος δύναται να επεξεργαστεί και εγγράψει στο συνειδητό του, ώστε να καταχωρούνται άμεσα στο υποσυνείδητο του στοχοποιημένου και ανυποψίαστου τηλεθεατή, ανενόχλητα από την έλλογη κρίση του. Καθόταν αναπαυτικά στον τηλε-καναπέ μετά του ετέρου ημίσεος ο αγαθοβιόλης Αμερικανός κι εκεί που απολάμβανε τον ηρωϊκό Τζον Γουέϊν να κατατροπώνει τους κακούς ερυθρόδερμους, η τηλεοπτική Κίρκη τού φύτευε στο υποσυνείδητο την ανεπεξέργαστη πεποίθηση ότι «οι σκληροί άντρες καπνίζουν μόνο φλούφλεξ». Και αντιστοίχως, στη διάρκεια εκπομπής κάποιας σαπουνόπερας, η Αμερικανίδα επείθετο εν αγνοία της γιά ακαταμάχητα καλσόν, κραγιόν και λοιπά είδη γυνακείου οπλοστασίου, μέχρι που ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας τη χάλασε τη μηχανή.

Είναι ανέφικτη η κατανόηση των εξυφαινόμενων και διαδραματιζόμενων στην Ουκρανία χωρίς μιάν έστω στοιχειώδη γνώση της παλαιότερης Ιστορίας της κι αν περιμένεις να βγάλεις άκρη από τα ελλαδικά εργολαβο-κάναλα, άλειψες το ψωμί σου βούτυρο. Στην μεγάλη τους πλειονότητα οι παραμυθιασμένοι με τον ευρωπαϊκό «παράδεισο» Ουκρανοί αγνοούν το δράμα των Ελλήνων και των άλλων υπό κατοχή του 4ου Ράϊχ λαών του ευρωπαϊκού Νότου. Έπειτα, οι εγγενείς τους διχαστικές παθογένειες ανάγονται σε μεγάλο βάθος χρόνου και η αυταπόδεικτη φαυλότητα των μετά Σοβιέτ ηγεσιών τους φορτίζει παραπλανητικά και θολώνει την καθαρότητα της κριτικής τους ικανότητας, ώστε να καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής η ψύχραιμη διάκριση των πράγματι συμφερόντων σε μιά πλούσια χώρα με φτωχό λαό -μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό;- από τα συμφέροντα των ένθεν κι ένθεν εποφθαλμιούντων την γεωστρατηγική θέση και τον ενεργειακό και άλλον φυσικό πλούτο της Ουκρανίας.

Είναι κατανοητό, υποθέτω, ότι ο Γιανουκόβιτς υπήρξε ελάχιστος στο να χειριστεί διπλωματικές ισορροπίες και εσωτερικές στρεβλώσεις και αντιπαλότητες, πολύ πριν καταφύγει με ελαφρά πηδηματάκια στην προστατευτική αγκαλιά της ρωσικής αρκούδας. Και είναι εξίσου οφθαλμοφανές ότι το βατραχάκι που τοποθετήθηκε στη θέση του λακίσαντος Γιανουκόβιτς, από την «τρεις λαλούν και δυό χορεύουν» φιλοδυτική αντιπολίτευση, δεν άρχισε τυχαία να κοάζει «δώστε και σώστε, τόσα χρειαζόμαστε, δώστε τώρα που γυρίζει κι αγοράστε μας». Οι περιοχές της Ουκρανίας που βράζουν από λάγνο δυτικισμό («έλα πάρε με, πάρε με», που τραγουδάει η Χαρουλα Αλεξίου) είναι οι ίδιες ακριβώς περιοχές που επί γερμανικής κατοχής είχαν γερμανοντυθεί κι έσφαζαν τους Ουκρανούς που αντιστέκονταν στους ναζί κατακτητές, όπως ακριβώς συνέβαινε την ίδια περίοδο και στη Γιουγκοσλαβία, όπου οι παπικοί στο θρήσκευμα γερμανοντυμένοι ουστάζι Κροάτες, υπό την ηγεσία του συνεργάτη των ναζί, αρχιχασάπη Άντε Πάβελιτς, εκτέλεσαν περί τους 800.000 Σέρβους με τις ένθερμες «ευλογίες» του Κροάτη καρδινάλιου Στέπινατς, τον οποίο προ ολίγων ετών ανεκήρυξε το Βατικανό ως ...«άγιο».

Η «Αγία Έδρα», με τα εκατομμύρια των υπό απόλυτη παπική επιρροή Ουκρανών ψευδορθοδόξων  Ουνιτών, είναι ένας υπολογίσιμος παίκτης στο ουκρανικό μπιλιάρδο, που κάνει παιχνίδι με τις στέκες άλλων παικτών. Αλλά σιγά μη μας μαράνουν οι Ουκρανοί ουνίτες, εδώ έχουμε κοτζάμ Μπαρτόλομιου ουνίτη. Ένας άλλος υπολογίσιμος παίκτης στην γειτονιά μας είναι βεβαίως η Τουρκία κι αν ίσως νόμιζε ο Ερντογάν ότι οι Αμερικανοί είχαν ξεχάσει την άρνησή του να εισβάλουν ταυτόχρονα και από το τουρκικό έδαφος στο Ιράκ, τώρα με τις αποκαλύψεις των ενδοοικογενειακών του απλύτων καταλαβε καλά ο καρντάσης ότι του τραβάνε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια κι ότι δεν τον γουστάρουν γιά ομοτράπεζο στην ουκρανική λεία. Το κακό για μας είναι ότι παραδοσιακά η Τουρκία εκτονώνει τους εσωτερικούς της καρσιλαμάδες προς το Αιγαίο και με τα κνώδαλα που μας κυβερνούν ο Θεός να βάλει το χέρι Του.

Τα κοστούμια του ΔΝΤ  και της «ευρωπαϊκής» Βέρμαχτ έχουν ήδη ραφτεί στα μέτρα των παραζαλισμένων Ουκρανών, που θα συνειδητοποιήσουν στο εγγύς μέλλον τι ακριβώς σημαίνει «βοήθεια» από το λιοντάρι στην αντιλόπη. Αλλά ας φτύνουμε καλύτερα τον κόρφο μας κι ας παρακαλάμε τον Παντοδύναμο να μας φυλάττει από τον «φιλήσυχο» Έλληνα μακάκα, τον ευεργέτη κατακτητών και γραικύλων κυβερνώντων μας, τον εθνοκτόνο πανύβλακα της διπλανής μας πόρτας, που στις (αχ, νά ‘βαζε ο “δαίμων του τυπογραφείου” την ουρίτσα του και νά ’σβυνε το κενό ανάμεσα στο που και στο στις) επόμενες βουλευτικές εκλογές θα κρυφτεί πάλι μέσα στο παραβάν γιά να κάνει την παθολογική βρωμοδουλίτσα του και μετά τις εκλογές να κλαψουρίζει γιά την παλιοκατάσταση. Ίσως να είχαν δίκιο οι παλιοί, που φοβέριζαν τ’ αγοράκια τους με τον μπαμπούλα ότι η πολλή μ,,,,,, τυφλώνει.

rontas