• Ελληνική Αστυνομία
• ΕΛ.ΑΣ.
• Αστυνομία
• ΣΥΡΙΖΑ
• Ασκληπιείο Νοσοκομείο
• χρέος

Τρεις ημέρες πριν την τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας γράφονται αυτές οι γραμμές, με μουσική υπόκρουση το κρεσέντο παραπληροφόρησης και κατατρομοκράτησης από τα ένθεν κι ένθεν των συνόρων χαλκεία.

Τις απειλές του «αγοραίου» εσμού που ψευδο-αποκαλείται «Ευρωπαϊκή Ένωση» τις είχαμε ξανακούσει στο μεσοδιάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων Μαϊου και Ιουνίου 2012. Πριν τις εκλογές του Μαϊου, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και εκλογική άνοδο των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» και του ΚΚΕ, οι δανειστές-κατακτητές μας ήταν γλυκομίλητοι και σοροπιαστοί μέχρι δακρύων: «Μην κάνετε έτσι καλέ, θα τα βρούμε». Όταν η εκστρατεία τρόμου έφερε το διορθωτικό αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου 2012, οι μάσκες έπεσαν κι άρχισαν πάλι οι γνωστές πιέσεις και απειλές. Τους είχαμε πλέον πείσει για το πόσο μακάκες είμαστε.

Σήμερα οι πιέσεις και οι απειλές στρέφονται πρωτίστως στους αμφιταλαντευόμενους για την ψήφο τους στην τρίτη ψηφοφορία βουλευτές. Οι ψηφοφορίες είναι ονομαστικές και τα σε διατεταγμένη υπηρεσία παπαγαλάκια του δημοσιογραφικού κλωβού ακονίζουν ήδη τα ραμφάκια τους, για να υποδείξουν ενόχους διασαλευτές της πορείας μας προς τον Καιάδα.

Στο «διά ταύτα», ουδείς δύναται να επιβάλει θελήσεις σ’ έναν λαό και σε μία κυβέρνηση που θ’ αποφάσιζε ν’ αγωνιστεί για να αποτρέψει την εξαθλίωση και την ουσιαστική γενοκτονία του λαού της. Η μονομερής διαγραφή τμήματος του ολοένα διογκούμενου δημόσιου χρέους αποτελεί την μόνη ελπίδα ανάκαμψης της οικονομίας, αλλά προϋποθέτει μιά κυβέρνηση αποφασισμένη να το πράξει κι έναν λαό αποφασισμένο ν’ αποτινάξει τον ζυγό του καταδικασμένου μελλοθάνατου δούλου και πειθήνιου καρπαζοεισπράκτορα. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτε από τα δύο. Υπάρχουν μόνο οι ξένοι θηρευτές μας και οι ντόπιοι τσανακογλείφτες τους.

Οι δε βουλευτές-βολευτές που θα υπερψηφίσουν την υποψηφιότητα Δήμα, κατ’ ουσίαν θα ψηφίσουν υπέρ της επιμήκυνσης αυτής της κατάφωρα αντίθετης με την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία Βουλής και υπέρ της προσωπικής τους εισοδηματικής νιρβάνα. Κατά τα άλλα «ας πάει και το παλιάμπελο», όπου ως παλιάμπελο νοείται η δύσμοιρη Ελλάς. Το ότι θα εξωραϊσουν την αντεθνική ψήφο τους με ψιμύθια περί «αισθήματος ευθύνης» και άλλα τέτοια ευτράπελα, μόνον κλαυσίγελω θα προκαλέσουν και μόνον λοβοτομημένους δύνανται να πείσουν.

Συμμερίζομαι την έκδηλη αγωνία του διοικητή του Ασκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας, Ηρακλή Καραγεώργου, για το χρέος παλαιότερων κακο-διοικήσεων προς τον Δήμο, τότε Βούλας και νυν 3Β. Το Ασκληπιείο με αγώνα του διοικητή του δεν διώχνει επείγοντα περιστατικά προς άλλα νοσοκομεία και το αναγκαίο επιπλέον νοσηλευτικό προσωπικό που επωμίζεται με αυταπάρνηση αυτόν τον άθλο πρέπει να αμοίβεται, έστω όσο αμοίβεται.

Η ομόθυμη απόφαση όλων των πτερύγων του Δ.Σ των 3Β, περί ρυθμίσεως τμηματικών καταβολών του χρέους του νοσοκομείου προς τον Δήμο, ναι μεν είναι αξιέπαινη αλλά δεν αρκεί. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν οι παλαιοί εκείνοι Ηπειρώτες εθνικοί ευεργέτες και θα ήτο φενάκη να ελπίζουμε σε ανάλογα ανθρώπινα και εθνικά αναστήματα.

Όμως, γνωστού όντος ότι στην επικράτεια των 3Β και ειδικά στη Βουλιαγμένη διαμένουν ευάριθμες οικογένειες ανήκουσες στην άτυπη λέσχη των «δεν ξέρουν τι έχουν», θέλω απλώς να ερωτήσω μήπως θα επιθυμούσαν κάποια μέλη αυτής της άτυπης λέσχης να μιμηθούν το παράδειγμα της οικογένειας Μαρτίνου, που πάμπολλες φορές απέδειξε έμπρακτα τις κοινωνικές ευαισθησίες της.

Πληροφορήθηκα από άνθρωπο του οποίου την αξιοπιστία δεν αμφισβητώ, ότι υπάρχει στο διαδίκτυο φιλμάκι που δείχνει άνδρα των ΜΑΤ να δίνει χαρτονόμισμα των 20 ευρώ, στον εντέλει ξυλοδαρμένο περιπτερά του γνωστού επεισοδίου. Η έγχρωμη απόδοση του φιλμ της κάμερας κλειστού κυκλώματος του περιπτέρου έδειξε αυτό που δεν φαινόταν αρχικά.

Δεν μπήκα καν στον κόπο να βεβαιωθώ ιδίοις όμμασι, θα ήταν ως να έθετα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία ενός ανθρώπου που έχει κερδίσει την εκτίμησή μου.

Το θέμα όμως δεν είναι εκεί. Εγώ θα το πάω πιο πέρα. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο περιπτεράς ήταν φαντασιόπληκτος, ή αλλεργικός στους ΜΑΤατζήδες, ή ένα αντιεξουσιαστικό κάθαρμα, έπρεπε να τον χτυπήσουν; Ίσως να είμαι παιδί πολύ παλαιών εποχών, αλλά στον δικό μου κώδικα αντιμετωπίζεις μιά τέτοια περίπτωση εντελώς απλά. Λες στους συναδέλφους σου «μάγκες από αυτό το περίπτερο δεν ξαναγοράζουμε τίποτε». Όμορφα κι αντρίκεια.

Δεν χρειάζομαι άλλωστε αξιόπιστη ή μη πληροφόρηση για την εν γένει αξιολόγηση της πλειονότητας των υπηρετούντων στα ΜΑΤ. Τους έχω δει πολλές φορές κι από πολύ κοντά πως φέρονται. Δεν έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασμό να επιτίθενται –ομαδικά πάντοτε- σε γυναίκες, γέροντες, σε Έλληνες εθνικά σύμβολα, όπως ο Μανώλης Γλέζος, ο επιπλέον υπερενενηκοντούτης, ακόμα και σε συνδικαλιστές της Αστυνομίας.

Μόνο σε μία περίπτωση οι «άντρες» οι πολλά βαρείς έκατσαν κότες λειράτες. Όταν προ τριών ετών έφεδροι καταδρομείς τους άδειασαν με παραπλανητικό ελιγμό και κατέθεσαν στεφάνι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Επομένως, ακόμα κι αν είχε άδικο ο περιπτεράς να φωνάζει ότι τον έκλεβαν, πως το λέει να δεις ο λαός μας; … «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου». Τα «παιδιά» έχουν ένα ποινικό μητρώο τραμπουκισμών και κατά συρροήν αποδεδειγμένης ανανδρείας τόοοοσο μετά συγχωρήσεως.

Στον αντίποδα των «ούτε για να βόσκουν γίδια» υπάρχουν αστυνομικοί λειτουργοί με υψηλότατο αίσθημα ευθύνης έναντι του κοινωνικού συνόλου. Έχω κι άλλες φορές αναφερθεί στην συνδικαλιστική παράταξη αστυνομικών, που φέρει την πνευματώδη ονομασία ΑΝΑΣΑ. Είναι όντως ανάσα και είναι αξιέπαινη η προσπάθειά τους, όχι μόνο να διεκδικούν για τους συναδέλφους τους καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά και να δείχνουν στην κοινωνία ότι ο αστυνομικός δεν έπεσε από τον Άρη. Είναι σαρξ εκ της σαρκός του λαού μας και απαιτούνται γιγάντια αποθέματα εσωτερικών αντιστάσεων για να παραμένεις ευσυνείδητος αστυνομικός λειτουργός υπό τις εντολές πολιτικών και φυσικών ηγεσιών που ολοφάνερα επιθυμούν το όλως αντίθετο.