«Παράξενες» προτάσεις και δημοσιεύματα στον ημερήσιο και τοπικό τύπο καθώς και διαπιστωμένη άγνοια και παραπληροφόρηση ή φαντασιώσεις μεγάλης μερίδας κατοίκων, κυρίως της Βούλας που πλήττεται αμεσότερα από τις επιδιώξεις του προέδρου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και τις ορέξεις της MARFIN, επιβάλλουν να ασχοληθούμε και σήμερα επειγόντως με το ΑΣΚΛΗΠΙΕΙO Νοσοκομείο.

Αυτό δυστυχώς, αντί απολογισμού του έτους που «φεύγει» και ευχών και προσδοκιών για το έτος που έρχεται.

Τηλεγραφικά λοιπόν και για αποσαφήνιση, απευθυνόμαστε προς τους αναγνώστες πρωτίστως, για να τους ενημερώσουμε και να τους καταστήσουμε υπεύθυνους και κοινωνούς και κήρυκες.

Απευθυνόμαστε συνάμα προς τις δημοτικές αρχές της ευρύτερης περιοχής και ιδιαίτερα προς το Δημοτικό Συμβούλιο και το Δήμαρχο Βούλας. Πρέπει να σταθούν προ των ευθυνών τους, προτάσσοντας το συμφέρον της πόλης και της κοινωνίας.

Απευθυνόμαστε στους Βουλευτές της περιοχής, στα κόμματα και στην κυβέρνηση και τους εφιστούμε την προσοχή, με όση έμφαση γίνεται. Φτάνει πια το ξεπούλημα. Η Βούλα και η κοινωνία δεν σηκώνει πλέον άλλα «παιχνίδια».

Ξεκάθαρο τοπίο:

Ιδιοκτησιακό. Τυπικά η κυριότητα της έκτασης ανήκει στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (Ε.Ε.Σ.) που είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) ιδιότυπο. Λόγω της κοινωνικής του αποστολής και κυρίως της ιστορίας του είναι Ν. Πρόσωπο Κοινωνικού χαρακτήρα, (Ν.Π.Κ.Χ.) και ως εκ τούτου, στην κοινή συνείδηση Δημόσιου Χαρακτήρα.

Ότι δόθηκε δωρεά στον Ε.Ε.Σ., δόθηκε κατά συνείδηση, στο Δημόσιο. Τα 100 στρέμματα του Ασκληπιείου που «πουλήθηκαν» από το «ταμείο της Αεροπορίας» στον Ε.Ε.Σ., αντί «συμβολικού τιμήματος», και τα οποία είχαν απαλλοτριωθεί από την εκκλησία (Ν.Π.Κ.Χ.), δόθηκαν με συμβολικό τίμημα, λόγω του κοινωνικού τους προορισμού.

Για τον ίδιο λόγω δόθηκαν και οι δωρεές -ακόμη και της Ελβετικής Κυβέρνησης- οι δε δωρεές των κτιρίων τότε κόστιζαν περισσότερο από το οικόπεδο.

Το ακίνητο λοιπόν ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ, ουσιαστικά ανήκει στην κοινωνία, στο δημόσιο. «Διαχειριστής» είναι ο Ε.Ε.Σ. Υπό την παρούσα διοίκηση κινδυνεύει να χαρακτηριστεί κακός διαχειριστής και άπιστος.

Τέλος υπενθυμίζουμε ότι δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε μεταβίβαση ο Ε.Ε. Σ. αυτού του ακινήτου, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης. (Kοίτα απάντηση Aβραμόπουλου σε άλλη στήλη).

Αν λοιπόν δοθεί «αντιπαροχή», σπονδή στα είδωλα της ιδιωτικοποίησης των πάντων, θα έχει γίνει με ευθύνη του Αβραμόπουλου και του Καραμανλή.

Αντιπαροχή – Δημόσιος χαρακτήρας

Κι έρχομαι στην ευθύνη των καλοπροαίρετων εύπιστων πολιτών.

Με δεδομένη την κακή και υποβαθμισμένη παροχή υπηρεσιών, εσκεμμένως, από ολιγωρία ή ανεπάρκεια της εναλλασσόμενης διοίκησης, προσδοκούν οι πολίτες αυτοί καλύτερες υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα!

Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι…

Αν κάποιος έχει κάνει χρήση ιδιωτικών νοσοκομείων συμβεβλημένων με διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, έχει γνώση της λειτουργίας του δικού τους κόστους και όχι μόνο.

Όσον αφορά το καθαρώς «δημόσιου χαρακτήρα» που τόνισαν και ξανατόνισαν οι κυβερνητικοί, αυτό θα λειτουργεί δίπλα σ’ ένα «ιδιωτικό» ως κακή σύγκριση και ως τροφοδότης – πελατομεσίτης του ιδιωτικού. Σκεφθείτε λίγο! Δεν κινδυνολογώ.

Γι’ αυτό πολλοί γιατροί δεν αντιδρούν. Έχουν τον κρυφό πόθο πολλών ωφελημάτων. Όταν κάποιος ωφελείται, ετεροβαρώς, κάποιοι άλλοι ζημιώνουν.

Η πόλη θα βουλιάξει

Aς δούμε λίγο και τον τομέα “επιβάρυνση της πόλης”. Αν το ΑΣΛΗΠΙΕΙΟ στη πλήρη λειτουργία του με κάπου 750 κρεβάτια θέλει άλλους 1500 προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων, επιβαρύνεται με άλλους 2000 περίπου επισκέπτες καθημερινώς. Αυτό σημαίνει 2500-3000 αυτοκίνητα.

Αν τώρα γίνει όπως λέει η συμφωνία του Ε.Ε.Σ. με την MARFIN, άλλο ένα νοσοκομείο μαιευτήριο δυναμικότητας, έστω, 500 κλινών, και επειδή οι στατιστικές λένε ότι οι επισκέπτες στα μαιευτήρια είναι τετραπλάσιοι, απ’ ότι στα νοσοκομεία, τότε θα έχουμε άλλα 3000 τουλάχιστον αυτοκίνητα. Και μη μου πείτε ότι θα έρχονται με το τραμ, γιατί δεν είναι ώρα γι’ αστεία.

80.000 τετραγωνικά μέτρα τσιμέντο – τόσα προβλέπει η συμφωνία – σκεφθήκατε τι σημαίνει για την …”κηπούπολη”! Αν το σπίτι σας είναι 100 τ.μ. σημαίνει 800 σπίτια σαν το δικό σας. Το μοναδικό συγκεντρωμένο πράσινο που έχει μείνει στη Βούλα, με ευθύνη της πολιτείας, δηλαδή της Κυβέρνησης, των Βουλευτών και των δημοτικών αρχόντων, «πάει περίπατο».

Όπως πήγε περίπατο το δάσος στο βουνό με ευθύνη της Βουλής το 1952 και 1955 και της τότε κοινοτικής αρχής, χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων. Άνοιξαν και οι αγορές και τότε και τώρα βέβαια με τις οικοδομές.

Και την Ακρόπολη να μπορούσαν, κάποιοι θα την έδιναν, οι ασυνείδητοι!

Οι ενσυνείδητοι τι κάνουν; Το ‘βαλαν κάτω;

Η πρώτη και αποφασιστική ήττα είναι ο φόβος της ήττας.

Αλλά αυτή τη φορά δεν θα περάσει έτσι. Υπάρχει και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός να καταγγείλουμε ή να διερευνήσουμε για τον Ε.Ε.Σ, υπάρχουν και τα ελληνικά, και ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Υπάρχουν οι λαϊκές κινητοποιήσεις.

Υπάρχει η αγανάκτηση ακόμα κι αυτών που τώρα δεν καταλαβαίνουν κι όταν έρθει η «μαύρη ώρα» αντιδρούν επιτέλους, όπως τους έρθει.