Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

και ΟΛΟΙ που υπηρετούν την ΕΤΑΙΡΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

Κάθε δράση δημιουργεί αντίδραση. Την έντονη και προκλητική δράση την αποτόλμησε ο Υπουργός. Επρεπε ν’ αναμένει, ως φυσική συνέπεια, την αντίδραση. Οι ταξιτζήδες αντέδρασαν.

Να βλέπετε τα κανάλια - ακόμη και το ΣΚΑΪ! Να ακούτε ειδήσεις και τις αναλύσεις διαφόρων, εξ’ υποθέσεως ειδημόνων (ειδικών).

Αλλά να τις ακούτε με μυαλό ελεύθερο, ακηδεμόνευτο. Ν’ ακούτε “κουμπωμένοι”, με υποψία - όχι όπως μας τα σερβίρουν. - Με υποψία¹ σημαίνει ότι πρέπει ν’ ακούμε κάτω, έξω και πέρα από τα επιφαινόμενα.

Δεν είναι δύσκολο ν’ ανακαλύπτουμε και ν’ αποκαλύπτουμε την αλήθεια!

Αρκεί να σκεφθούμε ορθολογικά, αναλογιζόμενοι πόσα και πόσα ψέματα μας σερβίρουν - πολιτικοί και δημοσιογραφικά “παπαγαλάκια” - καθημερινά. Πόσα αποσιωπούν, πόσα υποβαθμίζουν και πόσα διογκώνουν, κατά το δοκούν.

Πάρτε για παράδειγμα την απεργία των ιδιοκτητών ΤΑΧΙ.

Ο σάλος που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες, όλο σχεδόν το μήνα που διανύουμε και εκπνέει: “Πλήγμα για τον τουρισμό” εν μέσω τουριστικής περιόδου, με τον αποκλεισμό λιμένων και αεροδρομίων, λεωφόρων και ειδικών χώρων. Ναι! ποιοι τα ‘καναν αυτά; Οι ταξιτζήδες! Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια κι όπως είναι γνωστό, η μισή αλήθεια είναι το πιο μπαγαπόντικο ψέμα. Η αλήθεια παραλλαγμένη.

Δεν λένε, δεν το τονίζουν ποιος ευθύνεται γι’ αυτήν την κατάσταση. Ποιος εξώθησε τους ταξιτζήδες να προβούν σ’ αυτές τις αντιδράσεις. Ποιος “πέταξε στο καλάθι των αχρήστων”, σύμφωνα με την υπεροπτική δήλωση του ιδίου, το διάταγμα Ρέππα, το οποίο είχε προκύψει μετά από διάλογο με τους ενδιαφερόμενους και συμφωνία των ταξιτζήδων. Ποιος έκανε ό,τι του γουστάρει προκλητικότατα, εν μέσω τουριστικής περιόδου, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του - τα εις Πάρο προφανώς ευρισκόμενα - την οποιαδήποτε συνέπεια που οφείλει να έχει μία κυβέρνηση, στερούμενος μάλιστα το άλλοθι της Τρόικας. Ποιος φταίει λοιπόν; Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων; - Την γνωρίζουν αυτή τη φράση τα παπαγαλάκια; - Η απάντηση είναι μία και αδιαμφισβήτητη: ο αρμόδιος Υπουργός, ο Γιάννης Ραγκούσης.

Τονίσανε οι επικοινωνιστές και τα φερέφωνά τους, ενδεδυμένοι με διαφανή παρεό, λόγω θέρους, με μια “ιδεολογία” - άλλοθι περί “πατριωτισμού” - τον οποίον ιδιαίτερα τονίζουν οι στερούμενοι μάλιστα του αισθήματος αυτού - και άλλα φληναφήματα, τονίσανε την αντίδραση. “Λησμόνησαν” όμως ότι η αντίδραση είναι φυσική συνέπεια κάποιας δράσης. Είναι φυσικός νόμος και κοινωνικός, βεβαίως.

Κάθε δράση δημιουργεί αντίδραση.

Την έντονη και προκλητική δράση την αποτόλμησε ο Υπουργός. Επρεπε ν’ αναμένει, ως φυσική συνέπεια, την αντίδραση. Οι ταξιτζήδες αντέδρασαν.

Κάθε εχέφρων πολιτικός, μόλις αντιλαμβανόταν το “λάθος” του, θα έκανε ευσχήμως πίσω. Αμέσως! Προτού εξαπλωθεί το κακό.

Οταν περισσεύει όμως ο εγωισμός και η αλαζονεία δεν σου επιτρέπουν να λειτουργήσεις ψύχραιμα και λογικά. Σου λέει “θα κάνω πίσω, Εγω, κοντζάμ Υπουργός, “κολλητός” του Πρωθυπουργού, μπροστά στους ταξιτζήδες»;

Το “ταξιτζήδες”, απαξιωτικά! Βάλτε όσα και όποια επίθετα θέλετε, που θα συνοδεύουν τις σκέψεις και τις εκρήξεις του κυρίου Υπουργού και της αυλής του.

Αυτός λοιπόν που άφρονα και υπερφίαλα ήρξατο χειρών αδίκων έπρεπε να ζητήσει συγγνώμην από την ελληνική κοινωνία πρωτίστως, από τον προκάτοχό του Υπουργό και τον Υπουργό Οικονομίας - την οποία έπληξε βαύναυσα - από τους τουρίστες και από τους ταξιτζήδες και τις οικογένειές τους και να προχωρήσει σε άμεση αναθεώρηση των απόψεών του.

Φοβούμαι ότι ο εγωισμός και η αλαζονεία του, δεν του το επιτρέπουν.

Αν δεν μπορεί να κάνει πίσω, να παραιτηθεί! Αρκετή ζημιά έχει κάνει κι αυτός και όσοι εξυπηρετούν και υπηρετούν την εταιρειοκρατία²

Τώρα, τι “δουλειά” έχει το τελευταίο; Μα αυτό έχει το “ζουμί”. Η “απελευθέρωση” των επαγγελμάτων εκεί αποβλέπει: Στην εγκατάσταση και δημιουργία μεγάλων ανταγωνιστικότατων(!) εταιριών και στην εξάλειψη των αυτοαπασχολούμενων μικροεπαγγελματιών. Εταιρείες μεταφορών επιβατών και εμπορευμάτων, Δικηγορικές εταιρείες, Φαρμακο-εμπορικές εταιρείες και πάει λέγοντας.

Να σβήσει ο αυτοαπασχολούμενος μικρο-επαγγελματίας, να τον πάρουν υπάλληλο, για ένα κομμάτι ψωμί, αφού εγκατασταθούν και εδραιωθούν οι εταιρείες, αφού κάνουν τις διαπλοκές τους και τις εξαγορές συνειδήσεων και “υπηρεσιών”, στο τέλος θα μας πάρουν και τα σώβρακα ή τα “στρινγκ” αν θέλετε, κατά τη γνωστή διαφήμιση.

Μήπως όμως ο όρος “εταιρειοκρατία’ είναι αδικαιολόγητα βαρύγδουπος; Καθόλου· είναι γελασμένοι και αδιάβαστοι όσοι νομίζουν ότι η ισχύς, το κράτος βρίσκεται στην πολιτική εξουσία. Δημοκρατία ή και Μοναρχία όποιας αποχρώσεως, υπό τις παρούσες συνθηκες, είναι θεραπαινίδες μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών του χρηματιστικού κυρίως κεφαλαίου, των μεγάλων βιομηχανιών, των ισχυρότατων κατασκευαστικών εταιρειών. Οι πολιτικές ηγεσίες, ο στρατός και η δικαιοσύνη ακόμη, είναι συνήθως διαπλεκόμενοι ή όμηροι των μεγάλων εταιρειών· του μεγάλου κεφαλαίου. Με το θέμα θ’ ασχοληθούμε διεξοδικότερα μελλοντικώς.

Θέλει ήθος, θέληση και κότσια η αντίσταση στην κραταιά δύναμη του κεφαλαίου.

Ποιοι διαθέτουν αυτά τα προσόντα;

――――――――

1. Υποψία: Υπό+όψις. Εκείνο που υπάρχει κάτω απ’ αυτό που φαίνεται.

2. Εταιρειοκρατία΅Ορος που καθιέρωσε ο οικονομολόγος και μεταμεληθείς “οικονομικός δολοφόνος” John Perkins. Κοίτα αποκαλυπτικό βιβλίο του “Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου) (σ.σ. κρατών και λαών). Εκδόσεις ΑΙΩΡΑ.