Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• δημοκρατία
• Ε.Ε.
• αξίες
• ομοσπονδία

για να ξέρουμε κι εμείς γιατί ψηφίζουμε, όχι μόνο τους παχυλότατα αμειβόμενους ευρωβουλευτές...

του Κώστα Βενετσάνου

φωτο "pitsirikos"

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  α λα καρτ

Οι «Ευρωπαϊκές αξίες» είναι επίσημα διατυπωμένες στο άρθρο 3 της Συνθήκης της Λισαβόνας και επίσημα διακηρυγμένες και προβεβλημένες, γενικά και αορίστως, απ’ όλους τους πρωθυπουργούς, τους πολιτικούς και τα συστημικά Μ.Μ.Ε., δίχως ν’ αναφέρουν ποιες είναι αυτές οι αξίες πως πραγματοποιούνται και πως εφαρμόζονται, για να δούμε κι εμείς και να κρίνουμε κατά πόσο τηρούνται και πώς.

Όπως δεν μας είπε κανένας πού το πάει η «Ευρωπαϊκή Ενωση», πού αποσκοπεί για να ξέρουμε κι εμείς γιατί ψηφίζουμε, όχι μόνο τους παχυλότατα αμειβόμενους ευρωβουλευτές, αλλά και τις κυβερνήσεις που εκλέγουμε. (Ο Αλλάχ, ο Γιαχβέ κι ο θεός να τις κάνει εκλογές).

Οι κυβερνήσεις μας όλες και τα κόμματα, σκοπίμως δεν αναφέρουν πού αποσκοπεί η Ε.Ε., κι αυτοί που ψηφίζουμε.

Σκοπίμως, γενικά και αορίστως, μας μιλάνε για «πακέτα» (Ντελόρ, Μ.Ο.Π..ΕΣΠΑ, κ.λπ.), χρηματικές ενισχύσεις, μας μιλάνε για την περίφημη «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»(!) δίχως να αισθανθούν την υποχρέωση να εξηγήσουν στο λαό τι σηματοδοτεί αυτή η «ολοκλήρωση».

Η «ολοκλήρωση», όπως όλοι την εκλαμβάνουμε, είναι κάτι ευχάριστο: Η ολοκλήρωση ενός έργου – ενός σχολείου, ενός νοσοκομείου, μιας λεωφόρου, μιας διαδικασίας κ.λπ., είναι το αποτέλεσμα μιας επιτυχούς ενέργειας, που γεννά ευχάριστο συναίσθημα, γι’ αυτό και μεταφορικά χρησιμοποιείται ο όρος και για το αποτέλεσμα μιας ηδονικής συνεύρεσης – τον οργασμό, την εκσπερμάτιση!

Δεν θέλω να εκχυδαΐσω το θέμα αν και θα είχε «πολύ πλάκα». Μη φανταστούμε όμως πως η διατυμπανιζόμενη και εντόνως ποθούμενη «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» πως είναι κάτι τέτοιο.

Θα σας πω αμέσως τι είναι αυτή η ολοκλήρωση της Ε.Ε. και μετά θα το τεκμηριώσω αδιάσειστα.

Ολοκλήρωση της Ε.Ε. σημαίνει Ομοσπονδοποίηση των κρατών – μελών. Ομοσπονδία της Ε.Ε., δηλαδή «Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης» - Η.Π.Ε. όπως λέμε Η.Π.Α. Το εκφράζει ξεκάθαρα ο Βερχόσταντ.

Καλό; «καλό», θα πουν πολλοί ανιστόρητοι ή «κολλημένοι», ή παραπλανημένοι. Η αντίδραση σ’ αυτό το εξάμβλωμα είναι η παρατηρούμενη έκρηξη, διόγκωση της εθνικιστικής ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Και πού είμαστε ακόμη! Το «εκκρεμές» οδηγείται στο άλλο άκρο.

Ομοσπονδία των πρώην κρατών - εθνών της Ευρώπης σημαίνει πως δεν θα ψηφίζουμε εμείς ποια κυβέρνηση θ’ αποφασίζει για την εξωτερική μας πολιτική, την άμυνα και την οικονομική διαχείριση. Αυτοί οι ζωτικοί και καθοριστικοί παράγοντες θα είναι στη δικαιοδοσία των Βρυξελών. Οι κυβερνήσεις μας θα είναι κάτι σαν τις περιφέρειες που γνωρίζουμε, ή τις επαρχίες. Η κεντρική κυβέρνηση, η κυρίαρχη των Βρυξελών θα είναι της Γερμανίας και ολίγον της Γαλλίας, με ανταγωνιστικό επικυρίαρχο τις ΗΠΑ. Αυτό επιδιώκουν τουλάχιστον.

«Επιθυμεί πραγματικά η Ουάσιγκτον μιαν Ευρώπη που είναι γνήσια ισότιμος εταίρος στις παγκόσμιες υποθέσεις ή προτιμά μιαν άνιση συμμαχία;»¹ διερωτάται ο Ζ. Μπρεζίνσκι² και απαντά ο ίδιος αμέσως παρακάτω: «…Οι ΗΠΑ δεν αντιμετώπισαν τις διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης σχετικά με το Ιράκ και το Ιράν, ως ζήτημα μεταξύ ίσων, αλλά ως θέμα ανυπακοής».¹!

Καθόσον αφορά τον κυρίαρχο ρόλο των Βρυξελλών, «…η Ουάσινγκτον δείχνει σαφώς την προτίμησή της στην Γερμανική – και όχι στη Γαλλική – ηγεσία στην Ευρώπη….»¹ (…)

«Το ΝΑΤΟ δε, δεν παρέχει μόνον τον κύριο μηχανισμό για την άσκηση της επιρροής των ΗΠΑ στις Ευρωπαϊκές υποθέσεις, αλλά επίσης τη βάση για την πολιτικά κρίσιμη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Δυτική Ευρώπη». Συμπληρώνει ο ίδιος και συνεχίζει: «Ως τόσο η Ε.Ε. θα απαιτήσει να προσαρμοστεί αυτή η δομή στη νέα πραγματικότητα μιας συμμαχίας ισότιμων εταίρων,. Αντί μιας συμμαχίας που (…) περιλαμβάνει ουσιαστικά έναν ηγεμόνα και τους υποτελείς του…». Να το δούμε!

«…Η νέα οργάνωση του Ευρωπαϊκού χώρου, την οποία προωθεί η Δύση, οικοδομείται ουσιαστικά με την αντίληψη ότι πρέπει να υποστηριχθούν νέα, σχετικά μικρά και αδύναμα εθνικά κράτη, μέσω της λιγότερο ή περισσότερο στενής προσέγγισής τους με το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. κ.ο.κ.»¹ (σελ. 97).

Αντιλαμβανόμαστε τώρα γιατί έγινε το αιματοκύλισμα για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας [Βοσνία, Ερζεγοβίνη, Σκόπια (αρνούμαι να ονομάσω «Βόρεια Μακεδονία’ τη Βαρδάσκα)], γιατί υποθάλπουν τη διχοτόμηση της Κύπρου κ.λπ., τον πόλεμο στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη κ.ά.

Εξ άλλου, ο άλλος διαπρεπής συνάδελφος του Μπρεζίνσκι, ο Ρόμπερτ Κούπερ3 το λέει ξεκάθαρα τι πρόκειται να συμβεί σ’ όποιον εναντιωθεί στα σχέδια της «Αυτοκρατορίας» των ΗΠΑ. (Ο όρος ''Αυτοκρατορία’’ για τις ΗΠΑ αποδίδεται και από τον Μπρεζίνσκι και από τον Ρ. Κούπερ και από άλλους συγγραφείς) και προειδοποιεί:

«…Όσοι υποστηρίζουν και βοηθούν τις Ηνωμένες Πολιτείες (Αμερικής) σ’ αυτές τις επιδιώξεις τους, θα κερδίσουν την προστασία τους. Όσοι κατέχουν ή επιθυμούν να κατέχουν όπλα μαζικής καταστροφής ή βοηθούν τους τρομοκράτες είναι εχθροί τους. Με την πρώτη ευκαιρία, θα υποστούν ''αλλαγή καθεστώτος'' και θα έχουν μια κυβέρνηση (…) που θα είναι φιλική απέναντι στις ΗΠΑ»³! Όμως «…Αν η Αμερική δεν είναι ιμπεριαλιστική… τότε σίγουρα είναι ηγεμονική (…) η Αμερική παρέχει ασφάλεια και οι σύμμαχοι παρέχουν βάσεις και υποστήριξη»!

Αίφνης πετιέται απ’ το μυαλό μου η τουρκική απόδοση του όρου «συνήγορος», Νταβατζής.

Τώρα, για να επανέλθουμε στην αρχική μας αναφορά στις «αξίες» της Ε.Ε. και στην ά λα καρτ «Δημοκρατία» της, κανονικά δεν χρειάζεται τεκμηρίωση· την αισθανόμαστε, τη ζούμε. Ένα τελευταίο που διάβασα στον «Τύπο» της περασμένης Κυριακής:

«Τη στιγμή που το Βερολίνο απαγορεύει διαδηλώσεις υπέρ της Χαμάς, ξεδιπλώνει το κόκκινο χαλί για να υποδεχθεί έναν ηγέτη (τον Ερντογάν) που πλέκει το εγκώμιο της Χαμάς», (…) παράλληλα, ζητήθηκε από τον Τούρκο πρόεδρο, να μη μιλήσει σε οπαδούς του στη Γερμανία, ούτε σε φιλοπαλαιστινιακή διαδήλωση»⁵!

Είδατε πως «προφυλάσσεται» η Δημοκρατία; Ενώ αν μίλαγε υπέρ της εισβολής των ισραηλιτών και κατοχής της Παλαιστίνης - και τον εποικισμό της και της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, θα του επιτρεπόταν μετά …χειροκροτημάτων, ιδιαίτερα για «το δικαίωμα του Ισραήλ στην …αυτοάμυνα».

Ο Τούρκος πρόεδρος ορθά χαρακτήρισε τη Χαμάς ως «απελευθερωτικό κίνημα», μόνο που κάποιοι ξέχασαν για ειδικούς λόγους να του υπενθυμίσουν πως «εν τοιαύτη περιπτώσει και το ΡΚΚ και κάθε Κουρδική οργάνωση είναι «απελευθερωτικό κίνημα». Δεν νοείται όλες οι αξίες, όλες οι δράσεις να είναι ά λα καρτ, κατ’ επιλογήν και κατά περίπτωση!...

Θα επανέλθουμε για να δούμε και ν’ αποκαλύψουμε ποια είναι η Ε.Ε., οι «αξίες» της και οι σκοποί της. Μην περιμένετε από τα συστημικά Μ.Μ.Ε. επηρεασμού της κοινής γνώμης να μας τα πουν, αν και όλο και κάτι ξεφεύγει· («είναι πολλά τα λεφτά», και οι απειλές και οι τιμωρίες – μέχρι σφραγίσματος – να συμπληρώσουμε εμείς οι …ιδεαλιστές).

––––––––––––––––

1. BRZEZINSKI: «Η Μεγάλη Σκακιέρα», εκδ. Λιβάνη, σελ. 93 κ.επ.

2. BRZEZINSKI: Διαπρεπής Πολωνο-Αμερικανός διπλωμάτης, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας ΗΠΑ επί Τζόνσον, Κάρτερ κλπ.

3. R. Cooper: Διαπρεπής διπλωμάτης, κατείχε μέχρι πρότινος, από τις αρχές του αιώνα μας. Τη σημαντικότατη θέση του Γενικού Διευθυντή του Συμβουλίου της Ε.Ε. (Commission) σε θέματα Εξωτερικής πολιτικής και πολιτικο-στρατιωτικών υποθέσεων. Πρώην ειδικός σύμβουλος του Τόνι Μπλερ.

4. R. Cooper: «Η Διάσπαση των Εθνών» (η Διάλυση),

5. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: 19.11.23, σελ. 25: «Ελιγμοί Ερντογάν στο κενό» Μανώλη Κωστίδη, Ξένιας Κουναλάκη.