Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Αναφέρομαι στους πολίτες και όχι βεβαίως στους ιδιώτες (idiots) τους οποίους, το ολιγότερο, αντιπαρέρχομαι.

Σημείωσα παρενθετικά την αγγλική ορολογία, όπου προσδίδεται ιδιαίτερα απαξιωτικό εννοιολογικό περιεχόμενο.

Οταν έπαιρναν τη δάνεια αυτή λέξη από την ελληνική, συνειδητοποίησαν πολύ καλά ότι σε μια κοινωνία, το άτομο που δεν λειτουργεί συλλογικά, αλλά ατομικά είναι πολύ κουτό. Αντελήφθησαν πως όταν έλεγαν οι Αθηναίοι1 ότι θεωρούν τους αμέτοχους στα κοινά - και στην κοινή δηλαδή προσπάθεια, άχρηστους - αχρείους, εννοούσαν ότι αυτοί οι αχρείοι δεν είναι “μάγκες” αλλά ηλίθιοι.

 Εχω αναφερθεί στην αρθρογραφία μου, στην ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας και στις ευθύνες των πολιτικών (7η, φύλλα 703, 704, 707, 708 κλπ.).

Δεν είναι άμοιροι ευθυνών όμως και οι πολίτες. Και οι ευθύνες τους είναι μεγάλες.

Τις πρώτες ευθύνες, μην το ξεχνάμε τις έχουν οι πολιτικοί ανάλογα με τη θέση τους και τη στάση τους, γιατί “το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι”.

Σε τί συνίστανται όμως οι ευθύνες των πολιτών; Ημών των ιδίων, δηλαδή. ΟΙ δικές μας ευθύνες!

― Στην αδιαφορία και στην ανευθυνότητα, στην ελαφρότητα των επιλογών.

― Στην έλλειψη ενδιαφέροντος για τα κοινά και τα τεκταινόμενα, που μας αφορούν όλους άμεσα ή έμμεσα.

― Στην προσκόλλησή μας σε πρόσωπα και στην “ομάδα” μας (ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής), σε ιδεοληψίες.   

 ― Στην αβασάνιστη ακρισία γεγονότων, επιλογών και προσώπων και κυρίως πάνω σε σπουδαίες, καθοριστικές αποφάσεις, όπως η ένταξή μας στην ΕΟΚ, στην Ε.Ε. στην ΟΝΕ, στη συνθήκη της Λισσαβώνας, στα μνημόνια και στις δανειακές συμβάσεις κ.ά.

― Στην αβελτηρία μας, στην οκνηρία μας (όχι την ανικανότητά μας) για πολύπλευρη πληροφόρηση.

― Στην ευπιστία μας και στον άμετρο ενθουσιασμό μας.

― Στον μιμητισμό μας

― Στην παθητικότητα και τις φοβίες του ραγιά.

― Στην έλλειψη σύμμετρης εθνικής υπερηφάνειας και οράματος!

Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα, όπως την έλλειψη αρετής, πειθαρχίας και νομιμοφροσύνης, αλλά σε ποιες αρχές και ποιούς νόμους!

Την πλεονεξία μας. Την επιδίωξη του κέρδους ασχέτως προελεύσεως. Την προσπάθεια διακρίσεως με προκλητική προβολή πλούτου, ακόμη και πλασματικού αντί των χαρισμάτων της πνευματικής και ηθικής ανωτερότητας.

Οσα παραπάνω σημείωσα χριεάζονται αποδείξεις; Να αναφέρω μερικά παραδείγματα κυρίως σε χέση με την πολιτική και τους πολιτικούς;

Παραδείγματα ευθύνης των πολιτών

 Απλά παραδειγματα ελαφρότητας επιλογών και ιδεοληψιών, προς αποφυγήν βεβαιως:

― «...α, ο Π.... ειναι καλό παιδί...». Τί “καλό παιδί” όταν ψηφιζει ό,τι του σερβίρει ο Γ.Α.Π. και “κρεμάει” την Ελλάδα. Καταστρέφει οικονομικά τους ψηφοφόρους του, στέλνει στην ανεργία και στην ανέχεια συμπολίτες του!

― «τριάντα πέντε χρόνια, αυτοί που κυβερνήσανε μας έχουν καταστρέψει, αλλά τι να ψηφισω; Την Παπαρηγα ή τον Τσίπρα;»

Είναι οι “κολλημένοι” και εθισμένοι στο στείρο συντηρητισμό.

― Ναι, τον Τσίπρα ή την Παπαρήγα, χωρίς ν’ αποδέχεσαι σώνει και καλά την ιδελολογία τους. Οταν ένας “βαμμένος” αντικομμουνιστής ψηφίσει ΚΚΕ, έστω από αντίδραση, θ’ αλλάξει σίγουρα η κατάσταση.

Αυτό το πολιτικό σκηνικό πρέπει ν’ αλλάξει:

Τέρμα τα “καλά παιδιά”, τα πλατειά χαμόγελα και τα “φιλικά” χτυπήματα στην πλάτη. Ψηφίστε σωφρονιστικά, ως τιμωροί. Μόνον έτσι θα βάλουν μυαλό οι καταστροφείς ανεύθυνοι πολιτικοί, θα ταρακουνηθούν οι “εταίροι” μας και θα σωθεί η χώρα.

― «...Εμείς πάππου - προς πάππου ψηφίζαμε...». Ναι: πάππου - προς πάππου πεθαίναμε από ιλαρά: Αλλάξανε τα πράγματα... Ζαφείρη!

― «Ξέρεις, έχω υποχρέωση στον Γ... Μου διόρισε το παιδί μου». Ναι, και τώρα στο απολύει με οικογένεια και ένα σωρό χρέη.

Ή το άλλο: «Μου υποσχέθηκε...»

Ακριβώς επειδή σου υποσχέθηκε, ή είναι ψεύτης ή άδικος. Και στις δυο περιπτώσεις ακατάλληλος και επιζήμιος.

Το θυμάστε, οι μεγαλύτεροι, το συνθημα, “είδες η ΕΟΚ!”  Τωρα, μετα 30 χρόνια, είδαμε και οίδα!

Πάντως, «Ωραία η Λισσαβώνα». Η Λισσαβώνα, ως πόλη, ωραία ειναι. Η συνθήκη της Λισσαβώνας όμως είναι που οδήγησε τους τραπεζίτες στην κυβέρνηση και τη Μέρκελ στο σβέρκο μας.

Κι επειδη μερικοί πιστεύουν ότι θα μας νοικοκυρέψουν οι Γερμανοί και καλοδέχονται τους Φούχτεν και τους Ράιχενμπαχ, σας υπενθυμίζω ότι μερικοί, όπως ο Λογοθετόπουλος2, το ίδιο πίστεψαν και έκαναν κατά την εισβολή των Γερμανών το 1941. Εξ’ άλλου τους βόλευε. Είχαν και “ιδεολογική” κάλυψη: Θα ανέχονταν να συμμαχήσουν και να συμπορευτούν με τους μπολσεβίκους!!!

Οσο για την ευπιστία και την παθητικότητα του Ραγιά, η συνταγματική (α)νομιμότητα της κυβερνησης Παπαδήμου και το “χαράτσι” της ΔΕΗ ειναι χαρακτηριστικότατα παραδειγματα, που  δίνουν ψευδονομιμοποίηση στις ανομίες των εγκάθετων.

α) Για την συνταγματική εκτροπή και το πολιτικό πραξικόπημα που έχει διαπραχθεί με τον διορισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, έχω αναλύσει σε άρθρα μου στην ΕΒΔΟΜΗ της 12ης και 19ης Νοεμβρίου τ.έ.

Ευθύνες γι’ αυτό έχουν πρωτίστως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι αρχηγοι των κομμάτων που την στηριζουν και οι βουλευτές τους, αλλά και των αριστερών κομμάτων για μη προσήκουσα και χλιαρή αντίδραση και ο νομικός κόσμος με προεξάρχοντες τους συνταγματολόγους που έπρεπε να είχαν οργανώσει συνέδριο, για να γνωμοδοτήσουν, αλλά και κάθε πολίτης που έχει τελειώσει το Λύκειο και γνωρίζει ελληνικά, για τον εφησυχασμό του και την αβελτηρία του να διαβάσει δυο-τρεις σελίδες. Το Σύνταγμα δεν είναι “κινέζικα”. Είναι η βάση και το περίγραμμα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Λίγο διάβασμα, λίγη σκέψη, λίγη κριση ΔΕΝ βλάπτει την υγεία σας και δεν κουράζει. Ωφελεί την κοινωνική σας υγεία, το δημοκρατικό σας φρόνημα και την ελευθερία τη δικιά μας και των παιδιών μας.

 Οσον αφορά το χαράτσι, που σπεύδει το 80% να πληρώσει με σκυμένο κεφάλι, στις ουρές της ΔΕΗ, έχω γράψει γιατί ειναι ανυπόστατο και παράνομο στην “7η” της 3/12. Από κει και πέρα, εκτός από τον Αγιο Αυγουστίνο, που έχω επικαλεσθεί, κάλλιστος είναι και ο Μένανδρος: Το καλώς έχον που κρείτόν εστι και νόμου (το δίκαιο είναι πιο ισχυρό ακόμη κι απ’ το νομο).

 ―――――――――――――

 1. Θουκυδίδης: “Επιτάφιος (λόγος) Περικλέους”.

2. Κ. Λογοθετόπουλος: Καθηγητής ιατρικής, σπουδαγμένος στο Μόναχο. Ετρεξε πρώτος να συγχαρεί το Γερμανό πρέσβη την 27/4/41 κατά την είσοδο των Γερμανών εισβολέων στην Αθήνα. Πίστευε κι αυτός ότι οι Γερμανοί θα μας “έστρωναν”. Διορίστηκε αντιπρόεδρος και υπουργός της 1ης κυβέρνησης και πρωθυπουργός της 2ης, για να τον ακολουθήσει το 1943 ο Ι. Ραλλης.