Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Τιμούμε πραγματικά και ουσιαστικά τους ήρωες, τους νεκρούς, τα ιστορικά γεγονότα όταν βαδίζουμε στα ίδια ‘χνάρια. Στους ίδιους σκοπούς, λαμβάνοντάς τα ως υπόδειγμα, ως σηματοδότες.

Μ’ αυτήν την έννοια ο μεν αγανακτισμένος λαός έπραξε το καθήκον του κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, οι δε “επίσημοι” πρόσβαλαν και τον ελληνικό λαό και τους ήρωες και την ιστορία τους (όσο έχουν) με τον ενδοτισμό στα κελεύσματα της ασυνεπούς, ρεβανσιστικής Γερμανίας της κυρίας Μέρκελ και του δεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου.

Τα γεγονότα δεν “αμαύρωσαν” την ιστορική επέτειο: την τίμησαν!

Τιμώ τα σύμβολα και τους θεσμούς. Καταφέρομαι κατά όσων προσώπων τα καπηλεύονται, τα διασύρουν με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους και, τελικά, τα ευτελίζουν.

Πανελλήνια - παλλαϊκή ήπια ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011 ήταν μια αυθόρμητη, γνήσια λαϊκή, πανελλήνια ήπια εξέγερση - προειδοποίηση του προδομένου υπερήφανου λαού μας. Κανένα κόμμα, καμιά ομάδα ή ομαδούλα ΔΕΝ δικαιούται να διεκδικήσει την πατρότητα ή την καθοδήγηση. Οφείλουν να την υιοθετήσουν, ως γνήσια λαϊκή έκφραση αντίδρασης στην αποικιοκρατική απειιλή οικονομικής και κυριαρχικής υποδούλωσης της χώρας μας.

Μιας χώρας που δικαιούται ν’ αξιώνει διεθνώς σεβασμό, για ό,τι έχει προσφέρει και ό,τι έχει υποφέρει, όχι μόνο στο απώτερο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα.

Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία απεδείχθη ανάξια των περιστάσεων, όχι μόνο στο χειρισμό της στιβάδας προβλημάτων που μας έχουν φορτώσει ξένα συμφέροντα και επιδιώξεις, αλλά και στην αποτίμηση του όγκου και του περιεχομένου της αυθόρμητης εξεγερσιακής αντίδρασης του λαού και της νέας γενιάς - της μαθητικής.

Η σαστισμένη αντίδραση του Κάρολου Παπούλια - που δεν ήταν αντάξια του υπέρτατου αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας - οι αλαζονικές και νευρικές αντιδράσεις της πλειονότητας της πολιτικής ηγεσίας - με εξαίρεση τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, μερικώς το Κ.Κ.Ε. γιατί μίλησε για “θύλακες”, το “Αρμα Πολιτών” του Γ. Δημαρά και μεμονωμένων προσωπικοτήτων χαρακτηρίζονται από περίσσια υποκρισία, στρουθοκαμηλισμό, καθωσπρεπισμό και έλλειψη στοιχειώδους δυνατότηας εκτίμησης και των εννοιών και των γεγονότων.

Οι δηλώσεις του στυλ “μικρή απαράδεκτη μειοψηφία” που “αμαύρωσε την εθνική επέτειο”, καταδεικνύουν ακριβώς ότι έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα ή ότι αδιαφορούν για το λαό που έχουν ταχθεί να υπηρετούν - αμειβόμενοι αδρά γι’ αυτό - ή ότι βαυκαλίζονται πως ο λαός είναι τυφλός  και ότι μπορούν με τα υποχείρια ΜΜΕ να τον παραπλανήσουν, οι τυφλοί “τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’όμματ’ εισίν”. Πλανώνται πλάνην οικτρά.

Οσον αφορά τον Κ. Παπούλια που  αντέδρασε στις κραυγές “προδότες” με την υπόμνηση ότι στα 15 του ανέβηκε στο αντάρτικο, (προφανώς το 1944), έχουμε να πούμε ότι τον τιμούμε για τη νεανική πατριωτική ευαισθησία του, αλλά, πώς να το κάνουμε: “τα στερνά τιμούν τα πρώτα”.