Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

«Το κόμμα είναι Παπανδρεϊκό» δήλωσε ο τέος Υπουργός που «δεν θα τον ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του», κατά τη γνωστή αιδήμονα ομολογία του...

«Το κόμμα είναι Παπανδρεϊκό» δήλωσε ο τέος Υπουργός που «δεν θα τον ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του», κατά τη γνωστή αιδήμονα ομολογία του. (Σ.Σ. Αν δεν τον ξέρετε κι εσείς, είναι ο …Κατσιφάρας. Ομολογώ ότι ξεχνώ το μικρό του όνομα.)

Τη νέα λιβανωτή δήλωση την έκανε για να υπογραμμίσει με πάθος την υποστήριξή του στον Γιώργο Παπανδρέου! «Το κόμμα είναι Παπανδρεϊκό». Στο ίδιο μήκος κύματος του «λιβανωτού» επιστρατεύθηκε κι ο Αντ. Λιβάνης. Σεβαστή η ευγνωμοσύνη και αυτών και άλλων προς τον ευεργέτη τους. «Το κόμμα είναι Παπανδρεϊκό». Ένα κόμμα δηλαδή προσωποπαγές. Ένα κόμμα αρχηγικό, οικογενειακό, κληρονομούμενο. Κι ας είχε ξεκαθαρίσει ο ιδρυτής του, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται».

Καταργήσαμε την κληρονομική βασιλεία και με τους αγώνες ορισμένων εξ αυτών, αλλά φαίνεται, τα παραμύθια της γιαγιάς μας σε πολλούς έχουν χαραχτεί βαθιά στο υποσυνείδητό τους. Θέλουν κληρονομικό «βασιλιά», με αυλή και αυλικούς, έστω κι αν τον ονομάζουμε «πρόεδρο», «αρχηγό», ή «Πρωθυπουργό». Παίρνουν και τη χαρά να τον «εκλέγουν»!

Το πρόβλημα οξύνεται από τους «αυλικούς». Από τους ευγνώμονες που τους ανέσυρε ο αρχηγός από την αφάνεια – για τους δικούς του λόγους – ή διατήρησε τους «επιφανείς» στην επιφάνεια, γιατί τους χρειάζεται, για όσο τους χρειάζεται.

Αυτοί οι «αυλικοί», οι «άρχοντες» που περιβάλλουν τον αρχηγό, έχουν σαν στόχο την εξουσία και τα λάφυρά της, που τους χαρίζει η προστατευτική σκιά του αρχηγού τους, και η όποια στάση τους υπαγορεύεται από τον ιδιοτελή αυτό στόχο.

Α, κι ο Τζουμάκας! Αυτός κι αν επιτέθηκε στον Βενιζέλο! Όλο του το μένος κατά του λαού που τον «έστειλε στο σπίτι του» το έριξε στον διεκδικητή της ηγεσίας. Ξέρει πως αν εκλεγεί ο Βενιζέλος, στο κόμμα θα βρει το επίπεδο που του αρμόζει.

Είναι και οι «προσεκτικοί», οι νουνεχείς. Αυτοί που δεν έχουν ακόμη εκδηλωθεί υπέρ του ενός ή του άλλου και παριστάνουν τους ψύχραιμους και τους «κομματικούς», τους ενωτικούς και περιμένουν που θα γείρει η πλάστιγγα, για να ρίξουν και το δικό τους βάρος, στο χαμηλό τάσι…

Δεν είναι ακριβώς η περίπτωση του Λαλιώτη. Ο Λαλιώτης ξέρει ότι με τον Βενιζέλο, θα έχει ηγετική θέση στο κόμμα, αλλά δεν θα μπορεί να προσδοκά την ηγεσία του κόμματος. Γι’ αυτό και θα υποστηρίξει τελικά, μέσα από «κατευναστικές» και ενωτικές προσπάθειες κι άλλες μεθοδολογικές αηδίες τον Γ. Παπανδρέου, που τον θεωρεί «αναλώσιμο», ώστε να τον διαδεχθεί, μετά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, που θα καταποντιστεί το ΠΑΣΟΚ. Γιατί με το Γιώργο και το περιβάλλον του, τις εξαρτήσεις του και τις πολιτικές του επιλογές, θα καταποντιστεί το ΠΑΣΟΚ, εκτός και η Νέα Δημοκρατία και ο Καραμανλής κάνουν τόσο ασυγχώρητα λάθη και τέτοιου μεγέθους αντιλαϊκή και ανθελληνική πολιτική, ώστε η κυβέρνηση να πέσει σαν τζούφιο σύκο, στο στόμα όποιου ισκιάζεται κάτω από τη συκιά.

Κι επειδή αναφέρθηκα στις πολιτικές επιλογές, του Γιώργου Παπανδρέου, (Γ.Π.) – τέως Υπουργού Εξωτερικών επί Κυβερνήσεων Σημίτη – είδατε πουθενά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν τις εκλογές σε 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα, ένθετο στα Κυριακάτικα φύλλα, είδατε πουθενά στις 48 σελίδες του προγράμματος μια λέξη για την εξωτερική πολιτική που θα εφήρμοζε το ΠΑΣΟΚ;

Ποια εξωτερική πολιτική θα εφαρμόσει ο Γ.Π., αν γίνει κάποτε Πρωθυπουργός;

- Την πολιτική της διαπρύσιας υποστήριξης κάποιου σχεδίου Ανάν, όπως έκανε με το προηγούμενο;

- Την πολιτική του ζεϊμπέκικου με τον Τζεμ, που βάζει τους Τούρκους ελεγκτές στη σύνταξη των σχολικών βιβλίων; (Νόμος 2929/2001 που η ΕΒΔΟΜΗ απεκάλυψε πρώτη και είναι νόμος του ΠΑΣΟΚ, που φέρει την υπογραφή του).

- Του βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού – που αποσύρθηκε από την ψήφο του Ελληνικού λαού – ή της 3ης Γυμνασίου, που με βάση τους συντάκτες του, φταίμε εμείς για την εκκρεμότητα με τα Σκόπια;

- Την πολιτική των γκρίζων ζωνών, της «οικοδόμησης» μονόπλευρων «μέτρων εμπιστοσύνης».

- Την πολιτική αποδοχής της «διεύρυνσης των προβλημάτων»1 που μας δημιουργούν οι διάφοροι σύμμαχοι και εταίροι και ιδιαίτερα οι εξ ανατολών partenaires;

Ένα Κυπριακό είχαμε με την Τουρκία το ’74 και για να μην υποχωρήσει ρούπι, το φόρτωσε, το «διεύρυνε» κατά την αγγλοσαξονική τακτική με υφαλοκρηπίδες, Αιγαίο, γκρίζες ζώνες, Τουρκοκυπριακό «κράτος», παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, απαγόρευση άσκησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (12μίλια), με απειλή πολέμου, ξεπροβάλλει και η «μειονότητα» οσονούπω…

Γιατί λοιπόν να ψηφίσω Γιωργάκη; Για να ικανοποιήσω τα «οράματα», τις βλέψεις και τις φιλοδοξίες της Μαργαρίτας που βλέπει το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα σαν οικογενειακή κληρονομιά;2 «…Αυτή είναι η κληρονομιά σου. Άλλοι θα κατούραγαν τα βρακιά τους, για να έχουν μια τέτοια κληρονομιά» έγραψε στο Γιωργάκη.

Φτάνει για σήμερα. Μ’ αυτήν την αποκαλυπτική αντίληψη, έχει δίκιο ο Κατσιφάρας «Το κόμμα είναι Παπανδρεϊκό».

Στο χέρι της βάσης είναι να το κάνει κόμμα του λαού, όπως ξεκίνησε.

Σημείωση: Με τον Τσοβόλα και τον Τζιώτη θ’ ασχοληθούμε προσεχώς.

Robert Cooper (τ. Σύμβουλος εξωτερικών του Τόνι Μπλέρ και Γενικού Δ/ντή σήμερα του Συμβουλίου

της Ε.Ε. σε θέματα εξωτερικής Πολιτικής): «The breaking of Nations” θεώρημα 5.

Επιστολή Μαργαρίτας προς Γ.Π. όταν ήταν Υπ. Εξωτερικών (19-6-1999). Νέμεσις τεύχος 41 σελ. 24-

25.