Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• ευρώπη
• Πόλεμος
• ειρηνη
• ηγέτες

Εν τέλει πότε θα αποφασίσομεν να «ανήκομεν εις την Ελλάδα»

του Κώστα Βενετσάνου

«Ανοικτό το ενδεχόμενο δυτικά στρατεύματα ν’ αναπτυχθούν στην Ουκρανία» αφήνει ο Μακρόν στην σύνοδο κορυφής στο Παρίσι «οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει ν’ αναλαμβάνουν δράση αντί να περιμένουν την βοήθεια των ΗΠΑ»         Μακρόν

Αφήνω την μακρινή εκστρατεία του Ναπολέοντα κατά της Ρωσίας.

Πριν  105 χρόνια (το 1919) οι Γάλλοι (ΑΝΤΑΝΤ)  (Δυτική Συμμαχία), αποβιβάζονται στην Οδησσό για να πολεμήσουν τους μπολσεβίκους:  Ο Βενιζέλος στέλνει προθύμως το Α' Σώμα Στρατού, κοντά 23.000 σε σύνολο 72.000 συμμαχικών στρατευμάτων –  Γάλλων – Άγγλων – Ιταλών.  Η …προθυμία των Ελλήνων είναι καταπληκτική και ενδεικτική. Οι στρατιώτες δεν ήξεραν ποιον και γιατί πάνε να πολεμήσουν. Τους είπαν ότι πάνε να πολεμήσουν τους …Εβραίους.

Σκοπός του Βενιζέλου βεβαίως ήταν να κερδίσει την υποστήριξη των Γάλλων στις διεκδικήσεις της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας στην Μ. Ασία και στην Α. Θράκη. Αλλά λογάριαζε…χωρίς τον ξενοδόχο.

Από τη μια το λαό της Ρωσίας που ανέτρεπε το τσαρικό καθεστώς και πολεμούσε τους αντεπαναστάτες κι απ’ την άλλη τους Τούρκους του Κεμάλ που είχαν την εξυπνάδα, αν και ηττημένοι ως σύμμαχοι των Γερμανών, «να τα έχουν με όλους καλά».

Αλλά για να μείνουμε για λίγο στην Ουκρανία «Ο Βενιζέλος προσφέρθηκε οικειοθελώς στον Γάλλο πρωθυπουργό Κλεμανσώ να στείλει και η Ελλάδα εκστρατευτικό σώμα» (…)

Ορισμένες από τις πράξεις του Βενιζέλου τον παρουσιάζουν για έναν πολιτικό που ζει μακριά από την πραγματικότητα.

»Δεν είχε καταλάβει τίποτα από τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην ΕΣΣΔ (Ρωσία) (…) Η εκστρατεία στην Σοβιετική Ενωση (Οδησσό, Κριμαία, Ουκρανία) αποτέλεσε ένα από τα παταγώδη φιάσκο της πολιτικής του Βενιζέλου».

Επικεφαλής ετέθη ο στρατηγός Νίδερ (…). Ο σοβιετικός διοικητής της περιοχής Γρηγόριεφ τους προειδοποίησε ότι «δεν έχουν καμμιά δουλειά στο σοβιετικό έδαφος, κι ότι σαν Έλληνες που δίδαξαν τον κόσμο την δημοκρατία δεν τους επιτρεπόταν να πολεμήσουν το σοβιετικό καθεστώς…».  Σε μια σύντομη μάχη τα συμμαχικά στρατεύματα ηττήθηκαν.

Στο μεταξύ το γαλλικό ναυτικό στασίασε και η …εκστρατεία έλαβε τέλος. Τα ελληνικά τμήματα μόλις που πρόλαβαν να επιβιβαστούν και να μην αιχμαλωτιστούν.

Το Α' Σώμα στρατού μεταφέρθηκε στην Μ. Ασία.

Ένας στρατός κουρασμένος από τους συνεχείς πολέμους, τους ένδοξους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912 – 1913, του Α' Παγκόσμιου Πολέμου του 1914-18, έναν διχασμό ανάμεσα στον γερμανόφιλο βασιλιά Κωνσταντίνο και τους βενιζελικούς, ένα προδομένο λαό, που οι «βασιλικοί» ξεγέλασαν με το «Οίκαδε» (σπίτια σας)  του Αγγ. Βλάχου της «Καθημερινής» και κυρίως με την απόκρυψη από την φιλοβασιλική κυβέρνηση Γούναρη – πριν από το δημοψήφισμα για παλινόρθωση του βασιλιά Κωνσταντίνου – την επίσημη κοινή δήλωση των συμμάχων της ΑΝΤΑΝΤ ότι:

«Δεν θέλουν να επέμβουν εις τα εσωτερικά πράγματα της Ελλάδος, αλλ’ είναι ηναγκασμέναι να δηλώσουν δημοσία ότι η παλινόρθωσις επί του θρόνου της Ελλάδος, ενός ηγεμόνος του οποίου η όχι νομιμόφρων στάσις και διαγωγή απέναντι των Συμμάχων κατά την διάρκειαν του πολέμου εγένετο δι’ αυτούς πηγή δυσχερειών και απωλειών σοβαρών, δεν θα ηδύνατο να θεωρηθή παρ’ αυτών ειμή ως κύρωσις παρά της Ελλάδος των εχθρικών πράξεων του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Το γεγονός τούτο θα εδημιούργει μιάν κατάστασιν νέαν, δυσμενή εις τας σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και των Συμμάχων και εις την περίστασιν αυτήν οι τρείς Κυβερνήσεις δηλούν ότι επιφυλάσσουν δι’ εαυτάς πλήρη ελευθερίαν δράσεως δια να κανονίσουν την κατάστασιν αυτήν»¹.

Το αποτέλεσμα το είδαμε στην Μικρασιατική καταστροφή. Εδωσαν την αφορμή, ή αν θέλετε το πρόσχημα στους «συμμάχους» να ακυρώσουν τη συνθήκη των Σεβρών - της Ελλάδας των «δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» να ξεριζωθεί ένας ελληνισμός 3000 ετών, και να υπάρξει μια γεννοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Σμύρνης και του ελληνισμού της Μ. Ασίας γενικότερα.

Αυτά σαν αποτέλεσμα των προθύμων και πιστών συμμαχιών, άνευ όρων και συγκεκριμένων ανταλλαγμάτων.

Σαν αποτέλεσμα ιδεοληψιών και ιδιοτελών συμφερότων και ως αποτέλεσμα ασυνέπειας στο Δίκαιον και το Ηθικόν.

Ανήκομεν εις την Δύσιν

Κατά τα άλλα «ανήκομεν εις την Δύσιν», που συν τοις άλλοις ανέχεται πενήντα χρόνια μετά να τελεί υπό τουρκική κατοχή το 40% του Κυπριακού εδάφους, παρά τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. 

Και να δηλώνουμε πίστην στη ΝΑΤΟϊκή Συμμαχία και προθύμως εκ των πρώτων να αποστέλλουμε οπλισμό στην Ουκρανία του Ζελένσκι και να δηλώνουμε ότι «ευρισκόμεθα εις εμπόλεμη κατάσταση με τη Ρωσία» και…και… ότι πουν οι Βρυξέλλες.

Εν τέλει πότε θα αποφασίσομεν να «ανήκομεν εις την Ελλάδα».

_______________

1. Γ. ΑΣΠΡΕΑ (Α’ βραβείο Ακαδημίας Αθηνών) «Πολιτική Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», τομ. Β'., σελ. 466.

2. ΑΛΕΞ. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: «Πολιτικά Κείμενα», σελ. 8.

Σχετικά βοηθήματα

– ΔΟΜΗ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, τομ. 15, σελ. 100-101.

– ΣΤΕΦ. ΤΣΑΠΑΡΑΣ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗΞ ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ», τομ. 3ος

– Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ: Παγκόσμια Ιστορία, τομ. Η1-Η2, σελ. 363 κ.έ.