Στο άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας, για τη “φιλοσοφία” του φορολογικού Συστήματος (Φ.Σ.), σας υποσχέθηκα “ν’ αναδΙφήσω” στις Συνταγματικές Διατάξεις και στην “οδό της λογικής”, για να διακρίνω τα βαθύτερα αίτια της άγριας φορολόγησης των ακινήτων.

Λοιπόν, δεν υπάρχει!!! Δεν υπάρχει το δέον. Τι είναι αυτό; Υπάρχει “δέον” στην εποχή μας;

Πώς λέμε, “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”. Κι αυτό έχει μια λογική. Ότι προέχει το δίκαιο του εργαζόμενου· εκείνου που παράγει τον πλούτο.

Στην εποχή μας, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή του παγκόσμιου ελέγχου της παραγωγής, της πολιτικής, των πολιτικών, των κυβερνήσεων των συνδικάτων από το μεγάλο κεφάλαιο και κυρίως το χρηματοπιστωτικό, “δίκαιο” είναι το συμφέρον των... “επενδυτών”!

Των “επενδυτών” που είναι λιγότερο επενδυτές και περισσότερο τζογαδόροι. Κι όταν είναι πραγματικοί επενδυτές, είναι επιλεκτικοί επενδυτές. Τους ενδιαφέρει η “ενέργεια” - πετρέλαια κυρίως, και ΑΠΕ¹ - οι “τηλεπικοινωνίες”, τα ΜΜΕ, τα τρόφΙμα και τα “ακίνητα”. Δεν γνωρίζω αν τους αφήνουν αδιάφορους τα ναρκωτικά και η πορνεία, κυρίως η ηλεκτρονική.

Και τα ακίνητα, σημειώσαμε. Είναι αυτά που οδήγησαν στην κρίση του 2007, όπου πτώχευσε, εξ’ αιτίας των τοξικών παραγώγων των ακινήτων μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες, που είχε γλιτώσει στην μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 - 32, η Lehman Brothers (L.B.) και διασώθηκε η μεγαλύτερη ασφαλιστική Εταιρία, η AIG, με την παρέμβαση του αμερικανικού Δημοσίου. Κερδισμένη βγήκε η Goldman Suchs (G.S.)².

Όταν ξέσπασε η κρίση του ελληνικού χρέους και του δημοσιονομικού ελλείματος, το 2009, μας πέταξαν με μια απότομη σκουντιά απ’ το κρεβάτι και “ξυπνήσαμε”. Για την ακρίβεια, δεν ξυπνήσαμε ακόμη καλά, γιατί είμαστε ζαλισμένοι απ’ το ξαφνικό. Οι ξύπνιοι τοκογλύφοι που μας “βοηθάνε”, τι έκαναν; Μαζί με την δημόσια ακίνητη περιουσία, που την αποτίμησαν γύρω στα 700 δις, αποτίμησαν και την ιδιωτική ακίνητη περιουσία, που την υπολόγισαν λέει, στα 1.100 δις! Γιατί;

Γιατί θέλουν να την βάλουν κι αυτή “στο χέρι”.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό μιας και καμμία Τρόϊκα δεν έχει προσημειώσει ή υποθηκεύσει κανένα ακίνητο ιδιώτη; Με τους φόρους και τις διάφορες επιβαρύνσεις που επιβάλλουν στην κυβέρνηση να μας επιβάλει και με την ταυτόχρονη αποδυνάμωση των εισοδημάτων μας. Ξυπνήστε και ...εγέρθητι!

Στην αναδίφηση για το Φ.Σ. προσέφυγα και στο διαδίκτυο. Δεν ηύρα καμμία ...φιλοσοφία. Η “φιλοσοφία” των αχρείων είναι από πού και πώς θα εισπράξει το δημόσιο πιο σίγουρα και πιο εύκολα, για να φανούν συνεπείς και κυρίως “αξιόπιστοι” στους τοκογλύφους!

Υπ’ όψιν ότι δεν είμαι βουλευτής και δεν έχω ασυλία. Επομένως ό,τι λέω ξέρω τι σημαίνει και τα γράφω άρα μετά λόγου γνώσεως και εν γνώση μου ότι όλο και κάποιος “εύθικτος” θα βρεθεί. Εξ’ άλλου τα πρώτα δείγματα μνησικακίας τα έχουμε από κάποιους ποταπούς δημοτικούς άρχοντες, που προσπαθούν να μας χτυπήσουν οικονομικά...

Μιας και δεν έχουν λοιπόν “φιλοσοφία” για τα φορολογικά μέτρα και γενικά το Φ.Σ., και πώς να έχουν όταν έχουν άγνοια, αν δεν τρέφουν εχθρότητα προς την αλήθεια, που προαπαιτεί φιλότητα - αγάπη προς την αληθινή γνώση - προς τη σοφία, ψάξαμε να δούμε τι λέει ο θεμελιώδης νόμος του κράτους. Το Σύνταγμα!

Είχαμε πει ήδη ότι ο Σύνταγμα ορίζει ότι οι Έλληνες “συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους”. Και βέβαια, στις δυνάμεις τους εμπεριέχεται η ακίνητη περιουσία, αλλά ποιά;

Οι “δυνάμεις” για να θεωρούνται δυνάμεις, πρέπει να είναι ενεργές ή εν δυνάμει ενεργές.

Τι σημαίνει αυτό. Παράδειγμα:

Έχεις ένα αυτοκίνητο 100 ίππων, που μπορεί να μεταφέρει φορτίο, π.χ. επιβάτες, 500kg σε απόσταση 300χλμ, με ένα ντεπόζιτο βενζίνης. Εάν το αυτοκίνητο αυτό πραγματοποιεί αυτήν τη διαδρομή κ.λπ. τότε είναι ενεργή δύναμη.

Αν όμως το αυτοκίνητο δεν κινηθεί, γιατί δεν έχω βενζίνη, ή χρήματα ν’ αγοράσει βενζίνη, τότε η δύναμή του είναι ανενεργή.

Ακίνητη περιουσία, λοιπόν, που είναι ενεργή - καλλιεργείται, ενοικιάζεται, πωλείται - πρέπει να φορολογείται. Αν, παρ’ όλη την πρόθεση του ιδιοκτήτη και παρ’ όλη την επιμελημένη προσπάθειά του, δεν δύναται να καλλιεργηθεί, εκμισθωθεί, ή πωληθεί - εφ’ όσον διατίθεται προς πώληση, όχι για να πληρώσει την τρόϊκα, αν και εν δυνάμει ενεργός, για αντικειμενικούς λόγους παραμένει ανενεργός, άρα ο ιδιοκτήτης της, δεν διαθέτει την δύναμη και επομένως ΔΕΝ πρέπει να πληρώσει.

Η πρώτη και κύρια κατοικία ενός εκάστου δεν είναι δύναμη παραγωγής, αλλά διαρκές, βασικό και αναγκαίο καταναλωτικό αγαθό και ως εκ τούτου ο ιδιοκτήτης της δεν πρέπει να συνεισφέρει, εξ’ αυτής στα δημόσια βάρη, γιατί απλούστατα δεν είναι παραγωγικό μέσο και δεν του προσδίδει “δύναμη”.

Οι παραπάνω παράγραφοι, αν μη τι άλλο, είναι “φιλοσοφία”.

Το ότι η πρώτη και κύρια κατοικία είναι βασικό και αναγκαίο διαρκές καταναλωτικό αγαθό το αναγωρίζει και ο Συνταγματικός Νομοθέτης, γι’ αυτό και στο άρθρο 21 § 4 του Συντάγματος λέει: “Η απόκτηση κατοικίας απ’ αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς, αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους”.

Κι ακόμα για το πόση έμφαση δίνει και πόσο σεβασμό έχει προς την ιδιοκτησία αποδεικνύεται και από την έκταση που έχουν τα δύο σχετικά άρθρα του Συντάγματος 17 και 18, και την οποία εν αρχή την θέτει υπό την προστασία του Κράτους: “Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους”, και μόνον υπό τον περιορισμό, και πολύ σωστά, ότι “τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν δεν μπορούν να ασκούνται εις βάρος του γενικού συμφέροντος”. (Σ. άρθρο 17 §1).

Τώρα, βέβαια, το Σύνταγμα λέει κι άλλα και ιδιαίτερα το άρθρο 21 - όπου αποτυπώνεται η δέσμευση και ο κοινωνικός ρόλος του κράτους, για μια κοινωνία δικαίου, δικαιοσύνης και πρόνοιας χάριν της κοινωνικής ειρήνης και αρμονικής συμβίωσης (γάμος, μητρότητα, παιδική ηλικία, αναξιοπαθούντες, υγεία, προστασία της νεότητας και του γήρατος, η δημογραφική πολιτική ΑΜΕΑ) Σ. άρθρο 21.

Το 22 όπου “Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος”.

Αυτό το “δικαίωμα” 2 εκατομμυρίων περίπου Ελλήνων καταπατάται από το κράτος χάριν των τοκογλύφων και θεωρεί ότι εκπληρώνει τον προορισμό του προστατεύοντας την εργοδοσία και τους εκβιασμένους απεργοσπάστες με τα ΜΑΤ. Τα έχει στην κυριολεξία κουρελιάσει τα παραπάνω άρθρα, όπως και “Τα δικαιώματα (του ανθρώπου ως ατόμου) και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και την αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου που τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους” (Σ. άρθρο 25).

Τα διαβάζω και καταθλίβομαι. Αν δεν είναι απύθμενη υποκρισία, είναι αυτοχλευασμός όσων καμώνονται ή πιστεύουν(;) ότι κυβερνούν αυτό το κράτος...

Τι να πώ; ΝΤΡΟΠΗ!

1. ΑΠΕ (Ανανέωσιμες Πηγές Ενέργειας) Ηλιακή, Αιολική κλπ.

2. Marc Roche: “Η Τράπεζα” / Πώς η Goldmansachs κυβερνά τον κόσμο. Βραβείο βιβλίου Οικονομίας 2010.