Πρώτος βασιλιάς της Αθήνας, καταγράφεται  ο Κέκροψ.  Ενα πραγματικό τέρας, μισός  άνθρωπος και μισός φίδι.
Γεννήθηκε στην σημερινή Αττική, η οποία από αυτόν πήρε το όνομα Κεκροπία.

Επάνω στα πανάρχαια πολιτεύματα των Αθηνών είχα πάντα μια σύγχυση. Οι γνώσεις μου περιορίζονταν στις εποχές της ισοπολιτείας και ισονομίας και μέσες άκρες άγγιζα τις περιόδους τις προγενέστερες, όπου οι βασιλείες στην αρχή μυθικές και κληρονομικές και αργότερα ιστορικές και αιρετές,   παραχώρησαν τη θέση τους στα δημοκρατικά ή  ολιγότερο δημοκρατικά πολιτεύματα.
Τελευταία άρχισα να ανακατατάσσω  όλα αυτά, που μέχρι τώρα γνώριζα και να τα οργανώνω συστηματικά. Στο τέλος σκέφτηκα  πως ενδιαφέρον θα ήταν  να καταθέσω με δυό τρία άρθρα, το τι μέχρι τώρα αποκόμισα διαβάζοντας τα σχετικά με αυτές τις προγονικές  βασιλείες, αλλά και  τα  λοιπά πολιτεύματα των  Αθηναίων.
Αρχίζοντας με τους μυθικούς βασιλιάδες της Αθήνας, καταγράφεται σαν  πρώτος ο Κέκροψ.  Αυτός  φαίνεται, ότι ήταν ένα πραγματικό τέρας, αφού παρουσιάζεται  επάνω να είναι  άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι.  Αυτόχθων,  χαρακτηρίζεται από τη  μυθολογία, δηλαδή πως είχε ξεπεταχτεί  μέσα  από τη γη,  όπως οι γίγαντες που αντί για πόδια είχαν ουρά δράκοντα.
Γεννήθηκε στην σημερινή Αττική, η οποία από αυτόν πήρε το όνομα Κεκροπία. Πιο μπροστά τη λέγανε Ακτή ή Ακτική. Το  όνομα ήταν παρμένο  από ένα πιθανό παλιότερο βασιλιά της, τον Ακταίο, του οποίου  την κόρη του είχε παντρευτεί ο Κέκροπας. Τώρα  τι λογής ήταν ο Ακταίος  και τι και πως ήταν η κόρη του, για να πάρει άντρα της  αυτό το ανθρωπόμορφο  κατασκεύασμα  που είχε και την  ουρά φιδιού, κανείς δεν μας λέει. 
Τέλος πάντων ο Κέκροπας,  όταν έγινε βασιλιάς στην Κεκροπία,  θέλησε να δώσει και ένα όνομα στην πρωτεύουσά του. Έτρεξαν στο ραντεβού αναδόχου, σε συνέντευξη  ή ιντερβιού, που λένε στα μοντέρνα ελληνικά, ο Ποσειδώνας  και η Αθηνά.
Ο Κέκροπας τους καλοκοίταξε, τους ζύγισε.   Του άρεσαν εξ ίσου και οι δύο, αλλά πονηρός ών αποφάνθηκε: «Και στην πόλη, τι θεϊκό δώρο, βρε παιδιά, προσφέρει ο καθένας  σας»; 
Ο Ποσειδώνας ύψωσε το ανάστημα του, σήκωσε την τρίαινα και με αυτή χτύπησε και έσχισε θριαμβευτικά το βράχο της Ακρόπολης. Και ώ του θαύματος! Ανέβλυσε νερό.  Νερό γάργαρο. Η Αθηνά ταπεινά έσκυψε και φύτεψε εκεί σιμά στα πόδια της, την ιερή ελιά,  την πρώτη ελιά στην πόλη. (αργότερα την μάθαμε σαν  “κεκυφυία ελιά” στο Πανδρόσειο Ερεχθείο). Ο Κέκροπας κούνησε με ικανοποίηση το κεφάλι του. Ευαίσθητος χαμογέλασε στη γυναίκα· στη γυναίκα  που ήταν γυναίκα και θεά και την επέλεξε. Και έτσι η πόλη πήρε το όνομα της Αθηνάς. 
Μετά τον Κέκροπα, ήρθε στο θρόνο ο Κραναός. Αυτός ήταν και κριτής στη  διένεξη μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα και βασίλεψε στην εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα*. Είχε μια κόρη την Ατθίδα**.
Το όνομά της το έδωσε στην γεωγραφική περιοχή, που  για πρώτη φορά την είπανε Αττική.
Σε συνέχεια στο θρόνο ήρθε ο Αμφικτύων. Δώδεκα χρόνια βασίλευε ειρηνικά, όταν ο   Εριχθόνιος,  ο εγγονός του, γιός της Ατθίδας και  του Ηφαίστου, τον εξεδίωξε και του πήρε το θρόνο.
Διάδοχός του ήταν ο γιός του,  ο Πανδίων. Αυτός είχε δυό κόρες, την Πρόκνη και την Φιλομήλα και δυο δίδυμους γιούς τον Ερεχθέα και τον  Βούτη.
Η Πρόκνη παντρεύτηκε τον βασιλιά της Θράκης, τον   Τηρέα και έκανε μάλιστα μαζί του ένα γιό, τον Ίτυο. Του Τηρέα όμως, του καλοάρεσε και η  κουνιάδα Φιλομήλα. Και ευκαιρίας δοθείσης, την ξεμονάχιασε και τη βίασε. Για να μην τον μαρτυρήσει μάλιστα στη γυναίκα του την Πρόκνη, της έκοψε και τη γλώσσα. Η κακομοίρα Φιλομήλα, βιασμένη και χωρίς γλώσσα δεν μπορούσε να μιλήσει  και να φωνάξει το κακό που της έτυχε. Μα δεν ήταν χαζή. Έγραψε κεντώντας στο φουστάνι της αδελφής της Πρόκνης, το ατύχημά της.  Εν τω άμα, Πρόκνη και Φιλομήλα, συμφώνησαν και συνομώτησαν. “Η  απατημένη Πρόκνη με τη βιασμένη αδελφή της, έσφαξαν τον γιο του Τηρέα τον Ίτυο που ήταν και γιος της Πρόκνης, δηλαδή η μάνα έσφαξε το γιό της,  τον μαγείρεψε και τάϊσε  με τις σάρκες του τον πατέρα του γιού της  και σύζυγό της, Τηρέα.
Ο Τηρέας μόλις κατάλαβε το κακό που τον βρήκε, αρπάζει το τσεκούρι και μανιασμένος κυνηγά τις φόνισσες.  Τις φτάνει  στη Φωκίδα, στη Δαύλεια.  Αυτές  παρακαλούν τους θεούς να τις σώσουν. Οι θεοί εύσπλαχνοι όπως πάντα, επεμβαίνουν. Τις μεταμορφώνουν: Την Πρόκνη σε αηδόνι, τη Φιλομήλα σε χελιδόνι, αλλά και τον Τηρέα σε γεράκι. Τώρα πώς σώθηκε  το αηδόνι και το χελιδόνι  από τα νύχια του γερακιού, η ιστορία δεν μας το λέει.       
Πιο πάνω μιλώντας για τον Πανδίωνα, είχα αναφέρει και για τον γιό του τον Ερεχθέα. Ο Ερεχθέας διαδέχθηκε τον Πανδίωνα στο θρόνο των Αθηνών.
Κάνετε υπομονή και τελειώνω, άλλωστε όπως έχω ξαναγράψει, Έλληνες είμαστε. Ας ακούσομε και κάτι άλλο εκτός απο την εβραϊκή γενεαλογία.
Ο Ερεχθέας λοιπόν είχε και μια κόρη την Κρέουσα. Η Κρέουσα ήρθε σε σχέση με τον Απόλλωνα και γέννησε τον Ίωνα, γενάρχη της φυλής των Ιώνων.  Να λοιπόν πως δενόμαστε με τους μικρασιάτες Ίωνες. Τον Ιωνα όμως η μητέρα του η Κρέουσα, ήταν κακή και τον παράτησε έκθετο στο δρόμο. Τον βρήκε  όμως ο Ερμής. Τον έφερε στο ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς,  όπου και το παιδί μεγάλωσε. (Το Μαντείο των Δελφών, όπως με πληροφόρησε η αδελφή μου, το πρωτοϊδρυσαν οι Κρήτες. Εγώ επ΄αυτού, προς το παρόν δεν ξέρω). Πάντως τον Ίωνα  άντρα  πια, τον ξαναβρήκε  η μητέρα του. 

Τέλος πάντων ακολουθούν και πολλοί άλλοι μυθικοί βασιλιάδες γραμμένοι  θρονιασμένοι στον βράχο των Αθηνών, αλλά δεν θέλω να μακρυγορήσω άλλο. Πρέπει όμως να σταματήσω με σεβασμό, στον τελευταίο μυθικό βασιλιά  τον Κόδρο, που με τη γνωστή αυτοθυσία του έσωσε την Αθήνα. Βλέπετε ότι οι βασιλιάδες ποτέ δεν ήταν  όλοι ίδιοι.
γιάννης κορναράκης του μάνθου 

* Δευκαλίων: Γενάρχης των Ελλήνων. Επί εποχής του  έγινε μεγάλος κατακλυσμός.
** Ατθίδες = σήμερα καλούνται οι  Αθηναίες 

Βοηθήματα.
1) Εγκυκλ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα
2) Ιστορία ελληνικού Έθνους. Εκδοτικής Αθηνών
3) R. Cohen;  ‘’Αθηναϊκή Δημοκρατία’’ Εκδ. Ειρμός
4) Αριστοτέλης: ‘’Αθηναίων Πολιτεία’’Εκδ. Κάκτος
5) W. Schuller: ‘’Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας ‘’Εκδ. ΜΙΕΤ
6) Αγγ. Βλάχου: “Η Οικοδόμηση της Δημοκρατίας”, Εκδ. Παπαδήμα
7) Botsfοrd & Robinson: “Αρχαία Ελληνική Ιστορία”, Εκδ. ΜΙΕΤ
8) “Ελληνική Μυθολογία”  Εκδ. Καρακωτσόγλου.