Διεθνή

“Ο αποδιοπομπαίος τράγος”

Δεν θα γίνω απολογητής του Ρουσόπουλου, πολλώ δε μάλλον όταν είχα ακόμα και δικαστική διαμάχη μαζί του (2005-2006) που μου κόστισε επιπλέον των δικαστικών δαπανών και πολλά διαφυγόντα έσοδα [(Εχω γράψει σχετικά στην ΕΒΔΟΜΗ στο παρελθόν: «Τι Πρωτόπαππας τι Ρουσόπουλος» κ.ά.)],

Προέχει όμως το αίσθημα του δικαίου. Δεν λέω ότι το κοινό περί δικαίου αίσθημα κλείνει υπέρ του ανδρός. Όχι, κάθε άλλο. Έχει ευθύνες και μάλιστα πολλές, ανάλογες με τη δύναμη επιρροής που ασκούσε  (ή ασκεί) στον Πρωθυπουργό.

Το δικό μου όμως αίσθημα για το δίκηο, μου δίνει την εντύπωση, τη βεβαιότητα θα έλεγα ότι πολλούς βολεύει να ρίξουν όλα τα βάρη στον Ρουσόπουλο.

Οι Νεοδημοκράτες, οι ακρεφνείς «δεξιοί», οι «γαλαζοαίματοι» γιατί τον θεωρούν «ξένο σώμα» ως προερχόμενο από την ανανεωτική αριστερά και αυτός και η γυναίκα του Μάρω Ζαχαρέα, με την κρυφή ελπίδα μάλιστα, ρίχνοντάς του όλα τα βάρη, μετατρέποντάς τον σε «αποδιοπομπαίο τράγο», να βγει η «παράταξή» τους αλώβητη!... φρούδες ελπίδες.

Οι κεντροαριστεροί, γιατί έτσι πιστεύουν ότι χτυπάνε καλύτερα, δυνατότερα και αποτελεσματικότερα το «καλό χαρτί» της Ν.Δ., τον ίδιο τον Καραμανλή.

Οι δεξιοί ελεύθεροι μεγαλοδημοσιογράφοι γιατί δεν μπορούν να του συγχωρήσουν ότι τους «έφαγε» τη θέση.

Υποκρύπτεται μάλιστα, συνειδητά ή ασυνείδητα, η επιθυμία και η προσδοκία να τον αντικαταστήσουν. Να γίνουν δηλαδή «Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη». Είναι το γνωστό «σύνδρομο Ιζνογκουτ»!

Τελειώνοντας: ο Θ. Ρουσόπουλος έχει ευθύνες – όπως και πάρα πολύ άλλοι – αλλά δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος.

Σημείωση: Είχε γραφεί το παραπάνω σημείωμα όταν πληροφορηθήκαμε την παραίτηση του Υπουργού Επικρατείας από το αξίωμά του.

Η παραίτηση δεν τροποποιεί το σημείωμα. Η “Γραμματείες” περνούν στο Υπουργείο Εσωτερικών Δ.Δ.Α.