3η Σεπτέμβρη 2014: Η ύβρις και ο εμπαιγμός μιας μεγάλης ιστορικής στιγμής

Σαράντα χρόνια από την ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος: 1974 - 2014. “Μια ζωή”, τρεις γενιές. Η πρώτη, αυτοί που έρχονταν από πριν, πριν τη μεταπολίτευση του 1974, o Λαμπράκης, το κοινωνικό κίνημα του 1965 και δώθε, οι “Δημοκρατικοί Σύνδεσμοι”, η Αντίσταση στη διάρκεια της Χούντας, Μαγκάκης, Σάκης Καράγιωργας, Κίνημα Ναυτικού, ΠΑΚ, Πολυτεχνείο... Αυτοί που ήρθαν μετά, μετά το ‘74 και στα πρώτα χρόνια της άνδρωσης του ΠΑΣΟΚ, και τέλος αυτούς που έφερε το αντιμάμαλο¹, αυτούς που τους τράβηξε το “φως” της εξουσίας, η μυρωδιά του “ψητού”, η “γλύκα του μελιού”.

Απ’ τα δύο τελευταία, κυρίως είδη, είδα πολλούς στο Ζάππειο. Μέχρι και το Λαλιώτη.

Απουσίαζε δυστυχώς ο Ακης - μέγας παράγων από την ίδρυση του “κινήματος” μέχρι και τον εκσυγχρονισμό του Σημίτη! Αδυνατούσε να παρευρεθεί ο παρ’ ολίγον αρχηγός και πρωθυπουργός, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων” στον... Κορυδαλλό. Α’, “ανειλημμένες υποχρεώσεις”, όπως είπε ο Βενιζέλος, είχε και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός Γεώργιος Α. Παπανδρέου που παρακολούθησε ένα σεμινάριο της ...κάποιας Bank!!!... Τον δικαιολόγησε όμως ο Βενιζέλος ειλικρινά! “Είμαι βέβαιος ότι η ψυχή του είναι εδώ, μαζί μας”...

3η Σεπτέμβρη 2014: Η ύβρις και ο εμπαιγμός μιας μεγάλης ιστορικής στιγμής ενός οράματος, της “Αλλαγής” και της ελπίδας εκείνης της γενιάς της μεταπολίτευσης.

Και η επονείδιστη χλεύη ήρθε απ’ τα... αντιμάμαλα, τους “ποντικούς”, τους σαλταδόρους και τα “φύκη”.

Αφρόκαρφα, αρχιλόχεια² βέλη απ’ τη μια, “πάρθεια”³, απ’ την άλλη.

Ισως είναι η πρώτη φορά που θα συμφωνήσω με τον Πάγκαλο: “Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε”...

Δεν θα επιζήσει ούτε μεταλλαγμένο, ούτε φτιασιδωμένο. Δεν χρειάζεται!.

Το 1974, η ιστορική στιγμή της Ελλάδος έλεγε ΠΑΣΟΚ και Ανδρέας Παπανδρέου είχα πει· αν το ισχυριζόμουν και σήμερα, θα ήταν εμπαιγμός, φάρσα!

Η ιστορία επαναλήφθηκε την πρώτη φορά με τον Σημίτη, το 1996, και τον Γιώργο Α. Παπανδρέου, το 2009 και επαναλήφθηκε ως τραγωδία. Εάν επαναληφθεί για δεύτερη φορά θα είναι ως φάρσα4.

ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, τέλος! Ο,τι είχε να δώσει, έδωσε. Ο,τι είχαν να πάρουν, πήραν. Και πήραν πολλά...

Δεν τόλμησαν όμως οι διοργανωτές να προβάλουν μια φράση από τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη (ευτυχώς), κι έβαλαν μια ιστορική φράση του Ανδρέα του 1993 («Το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται...») που νόμιζαν ότι τους βόλευε. Λέξη για την ιδρυτική διακήρυξη, την επέτειο της οποίας τιμούσαν, υποτίθεται...

Θα τα θυμηθούμε εμείς και θα τ’ αντιγράψω από το βιβλιαράκι, “ΠΑΣΟΚ - ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ - ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ”, που ακόμα φυλάω στη βιβλιοθήκη μου...

Τί έλεγε η Διακήρυξη

«...Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο, που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία. [...]

Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ’ άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία, όσο και η λαϊκή κυριαρχία. [...].

Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας» (σελ. 6-7).

«Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφάλαιου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη...» (σελ. 8-9)

«Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί»(σελ. 9).

«Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία» (σελ. 10).

Κι ακόμα, τα “ακραία”, αλλά όμως αληθινά: «απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου...» (σελ. 11) και ακολουθεί το πλέον “ακραίο”:

«Και βέβαια, πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ (Να θυμίσουμε ότι ο Κων/νος Καραμανλής είχε αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και ακόμη δεν είχαμε μπει στην ΕΟΚ (σημερινή Ε.Ε.) και συνεχίζει η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, του τότε ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου: «Πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους» (σελ. 11).

«Η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του κινήματός μας. [...] Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο...» (σελ. 12)

«Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Ελληνες» (σελ. 15). Καλά... Τί να πεις τώρα; Τα λόγια της διακήρυξης παραμένουν αναλοίωτα· το κόμμα σε προχωρημένη σήψη.

Εγώ που πίστεψα σ’ αυτά τα λόγια τότε, γιατί να είμαι ΠΑΣΟΚ, σήμερα;

Τόση... “αυτοεξυπηρέτηση”, δεν επιτρέπεται στην ηλικία μου! Κι ύστερα δεν λησμονώ πως “ο λαός δεν ξεχνά, τί σημαίνει δεξιά”! Μια “δεξιά” που συνεργάζεται μια χαρά, με την “αριστερά” της σοσιαλ απάτης. Μακριά!

――――――――

1. Αντιμάμαλο: Κυματοανάπαλση. Κύμα αναστροφής εντός λιμένων κυρίως, που αναδεύει το βυθό και παρασύρει ασταθή αντικείμενα και ανύποπτους που απλά, τους παίρνει το κύμα.

2. Αρχιλόχειο βέλος: Χλευαστικό και οδυνηρό πείραγμα (από τον ομώνυμο αρχαίο ποιητή).

3. Πάρθια βέλη: Αιφνιδιαστικά και ύπουλα χτυπήματα. Από την τακτική των Πάρθων που ενώ υποχωρούσαν τρέχοντας, αλλά όχι άτακτα, εστρέφοντο αιφνιδίως και έριχναν τα θανατηφόρα βέλη τους προς τους διώκτες τους.

4. Γνωστή φράση του Μαρξ κατά τον οποίον η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά ως τραγωδία και αν επαναληφθεί και δεύτερη, ως φάρσα.