Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Η Πρόεδρος της Βουλής και ο θεσμικός της ρόλος

Είχα δεσμευτεί στο άρθρο της περασμένης εβδομάδας, ν’ αφιερώσω το παρόν άρθρο στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, σ’ αυτήν την ολοκληρωμένη προσωπικότητα, στην “Πασιονάρια”1 της Βουλής και στον θεσμικό της ρόλο. Οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται. Και το κάνω, όχι βέβαια, για να τη “λιβανίσω” - δεν έχω κανέναν λόγο και κανένα συμφέρον, απεναντίας έχω προσωπική δυσαρέσκεια απέναντί της - ούτε γιατί έχει ανάγκη υποστήριξης. (Αυτή είναι θηριοδαμάστρια!).

Το κάνω γιατί έχει στοχοποιηθεί λυσσασμένα. Ο λόγος δε που έχει στοχοποιηθεί, δεν είναι κάποιες προσωπικές εμπάθειες ή γιατί δεν κάνει καλά τη δουλειά της. Αντίθετα έχει στοχοποιηθεί και σφυροκοπείται ανηλεώς και μεθοδευμένα, ακριβώς επειδή ασκεί σωστά και επιμελέστατα τα καθήκοντά της, ως εκ του θεσμικού της ρόλου. Δεν προεδρεύει απλώς, όπως θα ήθελαν και όπως έχουν μάθει.

Ο θεσμικός ρόλος του/της προέδρου της Βουλής

Η Βουλή είναι ο κορυφαίος θεσμός της Δημοκρατίας. Η Βουλή - οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν τον κυρίαρχο Λαό, όπως διατυπώνεται στο Σύνταγμα και εννοιολογικά, στο Συνταγματικό Δίκαιο και, σε τελευταία ανάλυση, στο φυσικό δίκαιο.

Η Πρόεδρος της Βουλής είναι “τρίτη τη τάξει” θεσμικός παράγων του πολιτεύματος και εκπροσωπεί το σύνολο της Βουλής, δηλαδή των βουλευτών. Οι βουλευτές έχουν πρωτογενή εξουσία. Αντλούν δηλαδή την εξουσία τους κατ’ ευθείαν από τον κυρίαρχο λαό. Ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει δευτερογενή εξουσία, αφού αντλεί την εξουσία εμμέσως - από τη Βουλή, που τον εκλέγει. Είναι όμως “πρώτος τή τάξει” θεσμικός παράγων, ως “ρυθμιστής του πολιτεύματος”, όπως ορίζει το Σύνταγμα, παρ’ όλο που με την αναθεώρηση του 1986, δεν έχει την αρμοδιότητα της διάλυσης της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών, αν διαπιστώνει δυσαρμονία εκλογικού σώματος και Βουλής. Την αρμοδιότητα αυτή την έχει ο Πρωθυπουργός πλέον, ως primus solo και όχι primus inter pares (πρώτος μεταξύ ίσων), όπως ορίζει, βέβαια το Σύνταγμα.

Η Πρόεδρος εκπροσωπεί την κυρίαρχη κατά την άποψή μου, εκ των τριών εξουσιών - τη νομοθετική - ως πρωτογενή, ενώ του Π.τ.Δ., όπως προείπα είναι δευτερογενής και του Πρωθυπουργού εν μέρει πρωτογενής, εν μέρει δευτερογενής, όπως και της προέδρου της Βουλής. (Πρωτογενής ως βουλευτού, δευτερογενής, ως Προέδρου).

Ν’ αφήσουν λοιπόν τις “εξυπνάδες” ορισμένοι που ζητάνε απ' τον Πρωθυπουργό “να την μαζέψει” ή “να τη σουτάρει”! Τέτοια γνώση και τέτοιο “ήθος” δυσερμήνευτο. Που αν δεν προδίδει σκοπιμότητες, ανάγεται στη σφαίρα της απαιδευσίας και της ψυχολογίας. Πιθανόν ν’ αποκαλύπτει και αντιλήψεις ξεπερασμένες φαλλοκρατών και φαλλοκρουστών.

Η ουσία είναι ότι ενοχλεί

Ενοχλεί γιατί αποδεικνύει η Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι εννοεί να διακονήσει τα λειτουργικά της καθήκοντα, με θρησκευτική (δημοκρατική) ευλάβεια, προς το δημόσιο συμφέρον των Ελλήνων και το συμφέρον της Ελλάδος. Κι αυτό ενοχλεί· ενοχλεί γιατί δημιούργησε την Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος και εργάστηκε ταχύτατα και έγκυρα ώστε να εκδοθούν έγκαιρα τα προκαταρκτικά συμπεράσματα, τα οποία, δυστυχώς, δεν αξιοποίησε αναλόγως ο Πρωθυπουργός, στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις, ούτε κανείς από τη διαπραγματευτική ομάδα, όπως δείχνουν τα πράγματα.

― Ενοχλεί γιατί “εναγγαλίσθη” την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) η οποία διακηρύττει ότι η λιτότητα - που επιβάλλει η ΟΝΕ και η τρόικα - οδηγεί σε υποβάθμιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιστρέφει την ιεράρχηση των αξιών και αρχών της Ε.Ε. και βασικών διατάξεων του Συντάγματος, αφού δίνει προτεραιότητα στους δημοσιονομικούς στόχους σε βάρος θεμελιωδών δικαιωμάτων κλπ.

― Ενοχλεί γιατί εφαρμόζει τον κανονισμό της Βουλής και λειτουργεί τις Επιτροπές και παρίσταται και τοποθετείται και ομιλεί “έξω απ’ τα δόντια”.

Κι αυτά που είπε στην κοινή συνεδρίαση των κοινοβουλευτικών Επιτροπών κατά την πρόσφατη συζήτηση για τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δηλαδή στην ουσία για τους πλειστηριασμούς κ.λπ. είναι συνταρακτικά και ουσιωδέστατα και εγγράφουν πολιτικές και νομικές υποθήκες για τις διαπραγματεύσεις, τις αποφάσεις και ενδεχομένως την ανατροπή τους. Για όσους γνωρίζουν στοιχειώδη νομικά, κατανοούν τη νομική σημασία των επισήμων δηλώσεων και των πρακτικών επισήμων φορέων, όπως η Βουλή. Σταχυολογώ:

Στην πλαγιοκόπηση του Λοβέρδου κατά του Υπουργού της Δικαιοσύνης (που δεν συμφωνεί με ορισμένα άρθρα του ΚΠΔ)( και στην “μπηχτή” ότι η Πρόεδρος σφυροκοπεί την κυβέρνηση, η πρόεδρος απάντησε κοφτά: «Αυτοί που σφυροκοπούνται από την Πρόεδρο της Βουλής δεν είναι η κυβέρνηση. Αυτοί που σφυροκοπούνται είναι εκείνοι οι οποίοι συμπράττουν σ’ αυτόν τον ΕΚΒΙΑΣΜΟ, είναι εκείνοι οι οποίοι επισπεύδουν την ασφυξία του Λαού...».

Στην παρατήρηση του Φίλη ότι απαιτείται μεγαλύτερη “δημοκρατική προσήνεια» και δεν μπόρεσε να καταλάβει γιατί δεν το έφερε μια ημέρα νωρίτερα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου (Ζ.Κ.) αιτιολόγησε αφοπλιστικά:

«Αυτό το Νομοσχέδιο αριθμεί 977 σελίδες νομικών κειμένων [...] οι βουλευτές οφείλουν τουλάχιστον να διαβάζουν τα νομοθετήματα [...] οι 977 σελίδες έκαναν 7 ώρες ν’ αναπαραχθούν [...] και αν κανείς υπολογίσει ένα ανέφικτο χρονικό διάστημα, δηλαδή 2 λεπτών(!) ανά σελίδα, χρειάζονται 32 και πλέον ώρες, για μια απλή ανάγνωση.

Γιατί η Βουλή πρέπει να ψηφίσει (το ψήφισε) αυτό το νομοσχέδιο (Ν/Σ) όταν είναι πρόδηλο, κατάδηλο ότι δεν έχει μπορέσει κανείς να το διαβάσει...»!

 

Σ.Σ. Η Βουλή όμως - η πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, μειοψηφούντων καμμιά σαρανταριά, οι ΑΝ.ΕΛ., η Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ - το ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία, αφού, κατά την εύστοχη παρατήρηση του Μιχαλολιάκου, οι “μεγαλοφυίες” της Βουλής το διάβασαν, το μελέτησαν, το σκέφτηκαν, προβληματίστηκαν και αποφάσισαν να το ψηφίσουν... “κατά συνείδηση”. Η Κυβέρνηση και ο Τσίπρας, πάντως, το έφεραν προς ψήφιση “με το πιστόλι στον κρόταφο!!”

Η Κωνσταντοπούλου, όμως παρά τις ομοθυμαδόν επιθέσεις, έδωσε αξιόπιστα και αξιότιμα την επαναστατική της μάχη, έτσι που να δικαιούται επάξια την προσονυμία “Πασιονάρια”.

Στη συζήτηση αυτή και στις αναφορές της θα επανέλθουμε και μετά τις διακοπές.

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ



――――――

1. Πασιονάρια (άνθος του πάθους), Η θρυλική επαναστάτρια του Ισπανικού εμφυλίου Βάσια Dolores Ibaruti.