H ΑΛΗΘΕΙΑ για το ΧΡΕΟΣ

Κυριακή, 12 Μαΐου 2024

Γράφτηκε από τον/την Κώστας Βενετσάνος

Δημοσιεύθηκε : 19 Ιουνίου 2015

Παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο και μη βιώσιμο χαρακτηρίστηκε από την “Επιτροπή Αληθείας για το δημόσιο χρέος”, για το οποίο διαπραγματευόμαστε αυτή τη στιγμή, ενώ θα έπρεπε η Ελληνική Κυβέρνηση να το καταγγείλει.

Όπως ειπε χαρακτηριστικά ο γνωστός καθηγητής του Συνταγματικού δικαίου Γιώργος Κασιμάτης, έχουμε όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και καθήκον να μην το πληρώσουμε.

Τα προκαταρκτικά συμπεράσματα που ανακοίνωσε η «Επιτροπή Αληθείας», την Τετάρτη 17/6/2015, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας ότι «οι ελληνικές αρχές, μαζί με κάποιες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνωμότησαν το 2010 – όπως χαρακτηριστικά λέει το γραφείο τύπου της Βουλής – ενάντια στην αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, προκειμένου να προστατεύσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», πράγμα που επισημαίνουμε από το 2010 και δώθε, μέσω της εφημερίδας μας, ακούραστα, όταν και ν’ αναφέρεις την λέξη «αναδιάρθρωση», εθεωρείτο «έγκλημα καθοσιώσεως»! (κοίτα «7η» αρ. Φυλ. 633/15-5-2010 κ.ε. «Τι να κάνουμε»)

Τα συμπεράσματα της Επιτροπής διατυπώθηκαν και αναλύθηκαν σε κεφάλαια. Βέβαια τα συστημικά κανάλια σνομπάρισαν τις εργασίες της Επιτροπής, που την πλαισιώνουν προσωπικότητες διεθνούς κύρους, κι έτσι οι κάτοικοι αυτής της χώρας ή δεν πήραν είδηση και «γεύση» ή την «ψυχανεμίστηκαν» στρεβλή, λειψή και ισχνή.

Εμείς επειδή θεωρούμε κεφαλαιώδους πρακτικής σημασίας, τα συμπεράσματα, πολλά εκ των οποίων είχαν αποτελέσει αντικείμενο της αρθρογραφίας μας, την τελευταία,τουλάχιστον 5ετία, δημοσιεύουμε περιληπτικά και αποσπασματικά το υλικό, που μπορείτε να δείτε αναλυτικότερα στην ιστοσελίδα της Βουλής (www.parliament.gr)

Τα προκαταρκτικά ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Τα προκαταρκτικά συμπεράσματα της Επιτροπής Αληθείας για το Δημόσιο Χρέος (Ε.Α.Δ.Χ.) διατυπώθηκαν σε κεφάλαια:

― Το πρώτο κεφάλαιο αναλύει τη διόγκωση του χρέους από το 1980 έως το 2009 οφείλεται κυρίως στα εξαιρετικά μεγάλα, τιμωρητικά, επιτόκια

― Στις υπερβολικά υψηλές στρατιωτικές δαπάνες

― Στην απώλεια φορολογικών εσόδων, εξαιτίας των αθέμιτων εκροών κεφαλαίων,

― Στην ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών τραπεζών από το κράτος

― Στις διεθνείς ανισορροπίες, οι οποίες δημιουργήθηκαν από ελαττωματική σχεδίαση της ίδιας της νομισματικής Ένωσης.

― Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στην εξέλιξη του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους από το 2010 που μπήκαμε στα “μνημόνια” της τρόικα, μέχρι το 2015, «καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πρώτη δανειακή σύμβαση, του 2010, αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των ελληνικών και άλλων ευρωπαϊκών ιδιωτικών τραπεζών, και επέτρεψε στις τελευταίες να μειώσουν την έκθεσή τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου».

Μείωσαν δηλαδή τα “τοξικά” τους εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων, των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων κ.λπ. γνωρίζοντας από πριν ότι θα ακολουθούσε το “κούρεμα”. Αυτό λέγεται μπαγαποντιά.

Το Τρίτο Κεφάλαιο, Το ελληνικό δημόσιο χρέος ανά δανειστή, 2015, παρουσιάζει την εριζόμενη φύση του σημερινού ελληνικού χρέους, σκιαγραφώντας τα κεντρικά χαρακτηριστικά των δανείων.

Το Τέταρτο Κεφάλαιο, Μηχανισμοί του συστήματος χρέους στην Ελλάδα, αποκαλύπτει τους μηχανισμούς που κατασκευάστηκαν μέσα από τις δανειακές συμβάσεις, από τον Μάιο του 2010 και μετά.

Οι μηχανισμοί αυτοί δημιούργησαν ένα βαρύ φορτίο νέου χρέους προς τα άλλα κράτη της ευρωζώνης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ, EFSF), ενώ παράλληλα παρήγαγαν καταχρηστικά κόστη, βαθαίνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την κρίση.

Οι μηχανισμοί αυτοί αποκαλύπτουν πώς το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απευθείας στους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς. Αντί να ωφελήσουν την Ελλάδα επιτάχυναν, με τη χρήση χρηματοπιστωτικών εργαλείων, τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων.

Το Πέμπτο Κεφάλαιο, Αιρεσιμότητες εναντίον βιωσιμότητας, παρουσιάζει πώς οι δανειστές επέβαλαν, μαζί με τις δανειακές συμβάσεις, παραβιαστικές αιρεσιμότητες οι οποίες εξάλειψαν άμεσα την οικονομική βιωσιμότητα του χρέους. Αυτές οι αιρεσιμότητες (προϋποθέσεις), στις οποίες οι δανειστές εξακολουθούν να επιμένουν, μείωσαν το ΑΕΠ και αύξησαν τον δημόσιο δανεισμό, επιβαρύνοντας επομένως την αναλογία δημόσιου χρέους / ΑΕΠ, και καθιστώντας έτσι το δημόσιο χρέος ακόμη λιγότερο βιώσιμο. Επιπλέον, επέφεραν δραματικές αλλαγές στην κοινωνία και προκάλεσαν ανθρωπιστική κρίση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος μπορεί σήμερα να θεωρηθεί εντελώς μη βιώσιμο.

Το Έκτο Κεφάλαιο, Οι επιπτώσεις των “προγραμμάτων διάσωσης” στα ανθρώπινα δικαιώματα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα τα οποία επιβλήθηκαν στο πλαίσιο των λεγόμενων ‘προγραμμάτων διάσωσης’ έπληξαν άμεσα τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού και παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία ωστόσο οφείλουν, τόσο η Ελλάδα όσο και οι εταίροι της, να σέβονται, να προστατεύουν και να προάγουν σύμφωνα με το εσωτερικό, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Οι δραστικές προσαρμογές, που επιβλήθηκαν στην ελληνική οικονομία και σε ολόκληρη την κοινωνία, προκάλεσαν ραγδαία υποβάθμιση του επιπέδου ζωής και παραμένουν ασύμβατες προς την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το Έβδομο Κεφάλαιο, Νομικά ζητήματα σχετικά με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, αναλύει ότι υπήρξε παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από την πλευρά τόσο της ίδιας της Ελλάδας όσο και των δανειστών της, δηλαδή των (πιστωτριών) χωρών της ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που επέβαλαν τα μέτρα αυτά στην Ελλάδα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες (κράτη και όργανα ή θεσμοί) παρέλειψαν να εκτιμήσουν τις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων που συνεπάγονταν οι πολιτικές που οι ίδιοι επέβαλαν στην Ελλάδα και, επιπλέον, παραβίασαν άμεσα το ελληνικό Σύνταγμα απογυμνώνοντας ουσιαστικά την Ελλάδα από τα περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματά της. Οι συμφωνίες συμπεριλαμβάνουν καταχρηστικούς όρους, που πρακτικά καταναγκάζουν την Ελλάδα να παραδώσει στους δανειστές σημαντικές πλευρές της εθνικής της κυριαρχίας.

Αυτό αποτυπώνεται στη ρήτρα εφαρμογής του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου στις δανειακές συμβάσεις, η οποία διευκόλυνε την παράκαμψη του ελληνικού Συντάγματος αλλά και των διεθνών υποχρεώσεων σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του εθιμικού δικαίου, πολλές ενδείξεις κακόπιστης συμπεριφοράς εκ μέρους των συμβαλλόμενων μερών, και ο καταχρηστικός χαρακτήρας αυτών των συμβάσεων καθιστούν τις συναφθείσες συμβάσεις άκυρες.

Το Όγδοο Κεφάλαιο, Αποτίμηση του παράνομου, αθέμιτου, επονείδιστου, και μη βιώσιμου χαρακτήρα του χρέους, παρέχει μια αποτίμηση του ελληνικού δημόσιου χρέους με βάση τους ορισμούς του παράνομου, αθέμιτου, επονείδιστου, και μη βιώσιμου χρέους, τους οποίους υιοθέτησε η Επιτροπή Αλήθειας.

tsipras-vouli-Toussaint

Το Όγδοο Κεφάλαιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, είναι μη βιώσιμο, διότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να το εξυπηρετήσει χωρίς να πλήξει καίρια την ικανότητά της να αναποκρίνεται στις βασικές υποχρεώσεις της για προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Επιπλέον, το κεφάλαιο περιέχει στοιχεία για ενδεικτικές περιπτώσεις παράνομου, αθέμιτου, και επονείδιστου χρέους προς κάθε έναν δανειστή.

Στο όγδοο κεφάλαιο ακολουθεί μαι ευρύτερη τεκμηρίωση την οποία παραλείπουμε για λόγους... λιτότητας χώρου και περιφρούρησης δικού σας κόπου και πόνου!

Ο επίλογος της έκθεσης της Επιτροπής καταλήγει:

Η αξιοπρέπεια του λαού βαραίνει περισσότερο από το παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο και μη βιώσιμο χρέος.

Έχοντας ολοκληρώσει την προκαταρκτική φάση της έρευνάς της, η Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους θεωρεί ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει θύμα μιας προσχεδιασμένης επίθεσης, η οποία οργανώθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό το βίαιο, παράνομο και ανήθικο εγχείρημά τους έχει μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη στο δημόσιο.

Οφείλουμε να συγχαρούμε τα μέλη της Επιτροπής κι όσους εργάστηκαν - και συνεχίζουν - προς αυτή την κατεύθυνση, την Ευρωβουλευτή Σοφία Σακοράφα, που ξεκίνησε και συνέχισε με συνέπεια την προσπάθεια για το “λογιστικό” έλεγχο του χρέους, αποδεικνύοντας πως, όταν ψήφιζε “παρούσα” και διαγραφόταν(!) γι’ αυτό, το εννοούσε και δεν ακολούθησε το δρόμο του... πρόσφυγα βουλευτή για το προσωπικό του βόλεμα, όπως κάποιοι άλλοι!

Να συγχαρούμε ακόμη την Πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, γιατί έχει αποδειχθεί αντάξια του σημαντικότατου θεσμικού της ρόλου· κι αυτό εκθρέφει επικίνδυνους εχθρούς κατά τη δική μας άποψη!