γράφει ο Πέτρος Δούκας*

Για να φύγει η Πατρίδα μας μπροστά, το  θέμα δεν είναι, απλά, το αν "πήραμε τη δόση μας", αλλά το πως θα πάψουμε να σερνόμαστε. Το πως θα προσελκύσουμε επενδύσεις ώστε να δoθεί νέα ώθηση στη παραγωγή -με καλύτερα και όχι πεπαλαιωμένα τεχνικά μέσα- και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και νέα εισοδήματα!

 Η εποχή που καταφέρναμε να πληρωνόμαστε περισσότερο από την αξία αυτών που παράγαμε, και να καταναλώνουμε, με

δανεικά, ακόμα περισσότερα, πέρασε ανεπιστρεπτί!

 Τα διαθέσιμα εισοδήματά μας δεν μπορεί πλέον να μην είναι αντίστοιχα με την αξία όλων αυτών που παράγουμε. Τα τελευταία 30 χρόνια, συντηρούσαμε ένα επίπεδο διαβίωσης χάρις στα ελλείμματα που χρηματοδοτούσε το διεθνές τραπεζικό σύστημα, χάρις στις εισροές ενισχύσεων από διάφορα Κοινοτικά προγράμματα, και από τον δανεισμό των Ελληνικών τραπεζών από την διεθνή διατραπεζική αγορά! Αυτά “κόπηκαν”, και πρέπει πλέον να ζούμε ανάλογα με την αξία αυτών που παράγουμε (και λίγο λιγότερο γιά να μπορούμε να αποπληρώνουμε τα χρέη μας).

 

Όταν θες να διατηρήσεις τα κεκτημένα σου με κραυγές και παρακάλια, και αρνείσαι να κοιτάξεις την νέα πραγματικότητα κατάματα, τότε, όχι μόνο έχεις χάσει την ουσία του προβλήματος, αλλά έχεις χάσει ΚΑΙ την ανεξαρτησία σου. [Όπως έγραφε ο μέγας Σοφοκλής στην Αντιγόνη, αν έπιαναν τόπο οι ικεσίες και τα παρακάλια, δεν θα κάναμε άλλη δουλειά από το να ικετεύουμε!].

σ.σ. ποιος τα είπε; ο Κρέων;

 

Γιά να φύγουμε λοιπόν μπροστά, χρειάζεται παραγωγή περισσότερου και μεγαλύτερης αξίας έργου! Αυτό, με τη σειρά του χρειάζεται (1) αυτοί που δουλεύουν, να δουλεύουν πιο αποτελεσματικά (κυρίως στο Δημόσιο τομέα), και (2) περισσότερες επενδύσεις!

 

Γιά κάθε νέα δουλειά κάποιος (επιχειρηματίας, επενδυτής, μαγαζάτωρας) πρέπει να ριψοκινδυνεύσει τις αποταμιεύσεις του και τα κεφάλαιά του σε αμοιβές προσωπικού, ασφαλιστικές εισφορές, νοίκια, μηχανήματα, εξοπλισμό, εγκαταστάσεις, μάρκετινγκ, προώθηση των προϊόντων του, κλπ.

 

Γιά να υπάρξει όρεξη για επενδύσεις, απαιτείται μιά υποφερτή ψυχολογία, ένα αίσθημα στοιχειώδους οικονομικής ασφάλειας, λειτουργικές υποδομές αλλά και ελάφρυνση των φορολογικών επιβαρύνσεων.

Και μιά αίσθηση στοιχειώδους αξιοκρατίας: το αν θα "πας καλά" να εξαρτάται από την δουλειά σου, τον ιδρώτα σου, τις ικανότητές σου, την προσφορά σου στην ανοικτή αγορά, και όχι από το αν εξασφάλισες κάποια κομματική προστασία, ή ειδικά προνόμια από το Κράτος!

 

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ

 

Όσον αφορά τους φόρους, ποιός σοβαρός επενδυτής θα φέρει τα λεφτά του σε μιά χώρα

1. με τόσο βαρείς (40-45%) φορολογικούς συντελεστές (όταν μέγας αριθμός Χωρών προσφέρει απίθανα ευνοϊκά φορολογικά καθεστώτα),

2. με τέτοια, υπερφορολόγηση των ακινήτων,

3. με τεράστιες αυξήσεις τα τελευταία τρία χρόνια στα τιμολόγια ηλεκτρικού και φυσικού αερίου, και

4. την παντελή έλλειψη ρευστότητας και τραπεζικού δανεισμού.

 

Η ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ

 

Η  υπερφορολόγηση των ακινήτων έχει φοβερές επιπτώσεις τις οποίες οι περισότεροι δεν έχουν αντιληφθεί!  Η υπερφορολόγηση,

1. Μειώνει την απόδοση των ακινήτων και άρα την αξία τους. Έστω και αν κάποιος αγοράσει ένα ακίνητο φθηνότερα, που θα βρει διαθέσιμο ρευστό να πληρώσει όλα τα χαράτσια;

2. Οι Έλληνες έχουν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του επενδεδυμένο σε ακίνητα, θεωρώντας τα ασφαλέστερη επιλογή. Πέφτοντας η αξία των ακινήτων, πέφτει και η περιουσία των Ελλήνων με όλες τις συνέπειες γιά την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Προφανώς και ξοδεύεις μικρότερο ποσοστό από τα εισοδήματά σου, όταν νοιώθεις τόσο μεγάλη ανασφάλεια επειδή μειώνεται η αξία της περιουσίας σου!

3. Έχει αφανισθεί η οικοδομική δραστηριότητα (και τα αντίστοιχα φορολογικά έσοδα) και η απασχόληση στον κλάδο αυτό (με τα αντίστοιχα ασφαλιστικά έσοδα),

4. Οι δανειζόμενοι υποθηκεύουν ακίνητά τους γιά να δανειστούν από τις τράπεζες. Όταν πέφτει η αξία των ακινήτων τους, οι τράπεζες ζητάνε 'διπλάσια' ακίνητα γιά τον ίδιο δανεισμό, με αποτέλεσμα να μειώνεται και η παροχή δανείων και η ρευστότητα, ενώ και οι τράπεζες καταγράφουν μεγαλύτερες ζημίες!

 

Προσοχή τώρα:  Τις ζημιές των τραπεζών από την κατάρρευση της αξίας των εμπραγμάτων εξασφαλίσεών τους (δηλαδή της αξίας των ενυπόθηκων ακινήτων τους), πάλι τις πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες, μέσω των προγραμμάτων επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών! Διπλή ζημιά δηλαδή!

Ο Πέτρος Δούκας, είναι τέως Υφυπουργός, διδάκτωρ Παν/μίου Ν. Υόρκης