Κανείς ακόμη δεν είναι σε θέση να απαντήσει με σιγουριά αν το Ελληνικό χρέος θα αποδειχθεί τελικά βιώσιμο ή όχι.

Παλινωδίες, αναβολές, κακοί χειρισμοί και απίστευτες καθυστερήσεις δυόμιση ετών από την κυβέρνηση Παπανδρέου για την αναδιάρθωση βασικών δομών του κράτους και εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, έφεραν τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Μέχρι σήμερα τουλάχιστον, οι εταίροι μας στην Ευρώπη ήθελαν η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, για ίδιον όφελος φυσικά. Θα ήμασταν αφελείς να πιστέψουμε ότι όλοι οι ηγέτες της Ευρώπης διακατέχονται από υπέρμετρο φιλελληνισμό και διαγκωνίζονται για τη σωτηρία μας!

Είναι οι πρώτοι που θα έπρεπε να απολογηθούν, όταν για χρόνια δάνειζαν την Ελλάδα γνωρίζοντας τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας να ανταποκριθεί μελλοντικά στις υποχρεώσεις της. Όμως τα κέρδη από την αγορά των ελληνικών ομολόγων ήταν πολλά, στην πραγματικότητα εκατοντάδες δισεκατομμύρια τα τελευταία 30 χρόνια, και κανείς εταίρος δεν επιθυμούσε να περιορίσει την κερδοφορία τραπεζών και ασφαλιστικών οργανισμών της χώρας του που κατείχε τα ελληνικά ομόλογα.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης όμως πρέπει να αποδοθεί και σε όλες τις κυβερνήσεις της Ελλάδας των τελευταίων ετών, που στο βωμό του πολιτικού κόστους θυσίαζαν και υποθήκευαν το μέλλον της χώρας.

Μέτρα και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν ληφθεί προοδευτικά δεκαετίες πριν, χωρίς να χρειάζεται να μας τα επιβάλλει τώρα διά της βίας η τρόικα, δυστυχώς αν και συχνά διατυμπανίζονταν ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Αν είχε παταχθεί η φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα, και ο κάθε πολίτης πλήρωνε αυτά που του αναλογούν σύμφωνα με τα πραγματικά εισοδήματά του, είναι απολύτως σίγουρο ότι σήμερα δε θα χρειαζόταν να κόβουμε μισθούς και συντάξεις.

Δύο χρόνια πρίν μία ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την Ευρώπη αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Όμως στο διάστημα αυτό μέχρι σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Η ανησυχία για μετάδοση της ελληνικής κρίσης έχει μετριασθεί και εμείς σαν χώρα χάσαμε ίσως ένα μεγάλο πλεονέκτημα: να διαπραγματευτούμε σκληρά, τότε.

Χάσαμε δυόμιση πολύτιμα χρόνια αναγκαίων αλλαγών αλλά και την δυνατότητα να πετύχουμε καλύτερους όρους με την τρόικα, και το σημαντικότερο; να εξασφαλιστεί ένα δυναμικό και ουσιαστικό πακέτο οικονομικής ανάπτυξης, ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, που απουσιάζει εντελώς από το Μνημόνιο.

Υπάρχει εναλλακτική λύση;

Πάντα υπάρχει εναλλακτική οδός αρκεί να αποφασίσουμε τι θέλουμε για τον εαυτό μας και τη χώρα μας.

Δεν θα διαφωνούσα με τους αντιμνημονιακούς, αρκεί να μπορούν να εξηγήσουν και να βεβαιώσουν τους πολίτες ότι η απόρριψη του Μνημονίου, και ως εκ τούτου η μή λήψη του δανείου και σαν αποτέλεσμα η άμεση χρεοκοπία της χώρας, δεν θα επιφέρει δραματική αύξηση της ανεργίας, μεγάλες ελλείψεις αγαθών και ακόμη μεγαλύτερες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Η αντιμνημονιακή φρασεολογία που υπάρχει στις δηλώσεις πολλών πολιτών είναι απόλυτα δικαιολογημένη και εκφράζει την οργή, την αγανάκτηση, αλλά και την αδικία που αισθάνονται για τα σκληρά μέτρα που πλήτουν βασικά τους οικονομικά αδύναμους, ενώ θα έπρεπε πληρώσουν πρώτα εκείνοι που με διάφορους τρόπους καταφέρνουν μέχρι σήμερα να φοροδιαφεύγουν.

Η συνταγή της τρόικα πράγματι δεν είναι η καλύτερη. Υπάρχουν προβλέψεις εντελώς ανεδαφικές, όπως η δυνατότητα είσπραξης 50 δισεκατομμυρίων από τις αποκρατικοποιήσεις μέχρι το 2015, ποσό μάλλον ανέφικτο με τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες της αγοράς, αλλά και την έλλειψη εμπιστοσύνης των επενδυτών να κάνουν επενδύσεις σε μία χώρα που δεν είναι σίγουροι ότι θα παραμείνει στο ευρώ.

Η πρόβλεψη επίσης για αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων σε μία αγορά που η εμπορική αξία τους είναι πολύ χαμηλότερη των αντικειμενικών, είναι τουλάχιστον άστοχη.

Όμως πρέπει να δούμε και την αλήθεια. Μαγικές λύσεις στην οικονομία που θα μπορούσαν να επαναφέρουν το επίπεδο ζωής μας όπως ήταν πρίν το 2009 δυστυχώς δεν υπάρχουν.

30 χρόνια λαθών δεν μπορούν να διορθωθούν σε μία μέρα, ούτε καν σε λίγους μήνες..

Το συμφέρον όμως της χώρας είναι να μείνουμε στο ευρώ, έστω και με μεγάλες θυσίες, στις οποίες όμως πρέπει να συμμετάσχουν όλοι. Και εννοώ ΟΛΟΙ.

Δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία της δημοσιονομικής ενοποίησης της Ευρώπης που έρχεται, και του ευρωομολόγου που αναπόφευκτα θα ακολουθήσει, δίνοντας άλλες δυνατότητες στις οικονομίες της Ευρωζώνης και φυσικά στην Ελλάδα.

Η έξοδος από την κρίση μπορεί να στηριχθεί μόνο μέσα απο την ανάπτυξη, να σταματήσει ο κατήφορος της ύφεσης και της ανεργίας και να μπούμε επιτέλους αργά αλλά σταθερά σε πορεία ανάκαμψης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Η πορεία αυτή δεν είναι εύκολη. Απαιτεί πολύ δουλειά και μεγάλη προσπάθεια από όλους μας. Οι Έλληνες όμως έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε, και το σημαντικότερο, έχουμε φιλότιμο.

Να είσθε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε. Είναι ώρα να δώσουμε ένα ακόμη μάθημα στην Ευρώπη τι σημαίνει Ελληνική ψυχή.

*Ο Θανάσης Αυγερινός είναι Οικονομολόγος, τ.Αντινομάρχης και Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής