Τίποτε πιά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει! Η αδίστακτη και ανάλγητη αυτή κυβέρνηση των κατ’ επίφασιν σοσιαλιστών, συνεπικουρούμενη από τους επίσης κατ’ επίφασιν εθνικιστές του ΛΑΟΣ, και με πρόφαση την αντιμετώπιση του δημοσίου ελλείματος και του χρέους, έβαλε στόχο πλέον και την ισοπέδωση της σημερινής μορφής  της κοινωνικής ασφάλισης. Ετσι, σύμφωνα με τα υπ’ αυτών σχεδιαζόμενα: 1)Εισάγεται η αρχή της ανταποδοτικότητος, δηλαδή όσα χρήματα εισφέρεις, τόση σύνταξη θα πάρεις. Επομένως βασική πηγή χρηματοδότησης θα είναι οι εισφορές του εργαζομένου και με βάση αυτές θα καθορίζονται η σύνταξη και οι παροχές υγείας. Το κράτος θα μειώσει την συνεισφορά του στο επίπεδο της προνοιακής σύνταξης, στη βασική σύνταξη, η οποία βαπτίζεται εθνική και θα είναι της τάξεως των 360 ευρώ, όσο δηλαδή είναι τώρα οι συντάξεις του ΟΓΑ, και η οποία, δεν μπορεί να είναι εγγυημένη στο διηνεκές! Ετσι η σύνταξη, όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, τριχοτομείται και θα αποτελείται από την εθνική, που θα χορηγείται από το κράτος, την ανταποδοτική, που θα είναι ανάλογη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και την επικουρική. 2) Οι εργοδότες, δεν θα καταβάλλουν εισφορές, για κάθε εργαζόμενο, ανάλογα με το μισθό του, αλλά μόνον ανάλογα με τον τζίρο τους!

Ετσι λόγω και της «μαύρης» εργασίας και της μεγάλης εισφοροδιαφυγής θα υπάρχει σημαντική μείωση των εσόδων της κοινωνικής ασφάλισης και κατ’ ακολουθίαν αδυναμία αναχρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων. Οπως είναι προφανές, με τα επιχειρούμενα, ανατρέπεται η τριμερής χρηματοδότηση, που ίσχυε μέχρι σήμερα (2/9 ο εργαζόμενος, 3/9 το κράτος και 4/9 ο εργοδότης) και καθιερώνεται η εισφοροδιαφυγή, εκ μέρους των εργοδοτών. Και βέβαια, βαίνει μειούμενη και η συμμετοχή του κράτους! 3) Αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης πέραν του 65ου έτους της ηλικίας, ανάλογα -άκουσον άκουσον- με το προσδόκιμον ζωής! Είναι δε, τουλάχιστον, κατακριτέα η συμπεριφορά του νυν υπουργού κ. Λοβέρδου, που σε κάποια συνέντευξή του, εδήλωνε, θα έλεγα, αγανακτισμένος, εξοργισμένος, δεν μπορώ να βρω τον σωστό χαρακτηρισμό, για όσους συνταξιούχους, «...δεν λένε να πεθάνουν ακόμη!..» 4) Μειώνονται κατά 15 έως 35% οι συντάξεις, όσων βγαίνουν από την εργασία, από το 2018 και μετά, αφού ο υπολογισμός θα γίνεται επί του συνόλου του εργατικού βίου και θα αντιστοιχεί στο 55%  του μισθού (κύρια και επικουρική), συν τα 360 ευρώ, που θα χορηγούνται μετά την συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας. 5) Σχεδόν καταργούνται οι πρόωρες συντάξεις, καθώς αυξάνει ο μέσος όρος συνταξιοδότησης κατά 2,5 έτη, ήτοι από 60,5 έτη στα 63 έτη. Παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού, ότι θα παγώσουν οι διατάξεις του Ν.3655/2008 της Φ. Πετραλιά, για τα νέα όρια ηλικιών, για τις μητέρες, εν τούτοις, οι πράξεις τους βαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ομως το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι πρόβλημα παροχών, για να μπορεί να αντιμετωπισθεί με μείωση συντάξεων ή με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Είναι, πρωτίστως, πρόβλημα πόρων που στερείται διαχρονικώς, με την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων (βλ. Χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, δάνεια προς εφοπλιστές χωρίς καταβολή τόκου, από την εποχή ακόμη του Μαρκεζίνη), την εισφοροδιαφυγή, την εισφοροκλοπή, την μαύρη ανασφάλιστη εργασία, τα χρέη του κράτους και των ιδιωτών, την ελλειπή κρατική χρηματοδότηση, την αύξηση της ανεργίας και των  μορφών ελαστικής απασχόλησης, καθώς και την λεηλασία των κλάδων υγείας από τα κυκλώματα των δημοσίων νοσοκομείων σε συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρείες (το πιό πρόσφατο το σκάνδαλο De Puy). Χρειάζεται, λοιπόν, να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα αποθεματικά, να αντιμετωπισθεί η εισφοροδιαφυγή και η εισφοροκλοπή, που για το 2009 εκτιμάται ότι ανήλθε στο ποσόν των 8,4 δις  ευρώ να πληρωθούν οι οφειλές του Κράτους εκ 12 δις ευρώ, οι οφειλές των ιδιωτών προς τα ασφαλιστικά ταμεία εκ 3,2 δις ευρώ, να επαναθεσπισθεί η τριμερής χρηματοδότηση και η ανάληψη από τους οικείους οργανισμούς, των εξόδων που συνεπάγεται μια εθελουσία ή αναγκαστική έξοδος του προσωπικού  τους από την εργασία.

Το τι τελικά θα ισχύσει και το τι θα ανατραπεί από το σημερινό καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης, θα φανεί από το νομοσχέδιο, που θα φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή μέχρι την επόμενη εβδομάδα! Ενα, όμως, είναι πολύ σίγουρο! Θα υπάρξουν δραματικές, αρνητικές αλλαγές, από τις οποίες, δεν θα είναι εύκολο, ούτε να ξεφύγουμε, ούτε να επανέλθουμε στη πρότερη κατάσταση! Γι’ αυτό επιβάλλεται ο συντονισμένος αγώνας όλων μας, προκειμένου να ανατραπούν οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, που καταργούν κεκτημένα δικαιώματα εκατονταετίας, καταδικάζοντάς μας στον ασφαλιστικό μεσαίωνα!

Τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο και να μας επιβληθεί ως κατεστημένο, εφ’ όσον υπάρξει από την μεριά μας, συλλογική και οργανωμένη αντίδραση για την υπεράσπιση των συνοδών της ζωής μας, ασφαλιστικών  δικαιωμάτων. Τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμη! Είναι στο χέρι μας και μπορούμε να  αποδείξουμε ότι εμείς είμαστε, ο κυρίαρχος λαός και θα πρέπει, επιτέλους, να σταματήσουν να αποφασίζουν δήθεν για εμάς αλλά χωρίς εμάς! Οπως αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας για να τα αποκτήσουν, έτσι οφείλουμε κι εμείς να αγωνισθούμε για να τα διατηρήσουμε εν ισχύει. Και οποιοσδήποτε άλλος ισχυρισμός περί του αντιθέτου,  περί δήθεν χαμένης υπόθεσης, είναι μιά ακόμη προπαγάνδα στην προσπάθειά τους να αμβλύνουν τις κινητοποιήσεις μας. Αγώνες χαμένοι, είναι αυτοί που δεν γίνονται ποτέ!

Οι αγωνιστές δεν μπορεί να είναι «ολιγαρχία της μειοψηφίας», αλλά η δύναμη της πλειοψηφίας! Ετσι δεν είναι κ. Καρατζαφέρη;

Γεωργία Γρηγοροπούλου-Μουγιάκου

πρ. Νομικός σύμβουλος του Δήμου Βούλας

Νομική-Οικονομική αναλύτρια

e-mail:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.