• εθνικές εκλογές
• Κώστας Δέδες

του Κώστα Δέδε

φυσικού- οικονομολόγου-αρθρογράφου, Ιδρυτικού μέλος του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ

Υποψηφίου βουλευτή Περιφέρειας Αττικής.

Η νέα κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές, ασφαλώς έχει ως άμεση προτεραιότητα τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, ώστε να αντιμετωπισθούν τα δεινά του τόπου και του λαού. Δεινά, που έλκουν την καταγωγή τους από τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τη διαφθορά, τον παλαιοκομματισμό, αλλά, κυρίως, από τις άστατες και χωρίς αναπτυξιακό σχεδιασμό πολιτικές, που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των 40 τελευταίων ετών.

Έτσι, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι απαιτείται να «αποδράσει» η χώρα από το παλιό και το φθαρμένο· από όλες τις παθογένειες, ανισορροπίες και τις ατασθαλίες του σημερινού συστήματος των «πελατειακών σχέσεων», της φαυλότητας και της διαπλοκής. Αντίθετα, είναι ανάγκη να υπάρξει κυβέρνηση ικανή να καταπολεμήσει με αγώνα και αυταπάρνηση όλα αυτά, και, κυρίως, τη διαπλοκή και τη διαφθορά, δημιουργώντας νέες κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές δομές, με έμφαση στην καινοτόμο επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, το ανθρώπινο δυναμικό και το «κοινωνικό κράτος προκοπής και ευημερίας» με κέντρα τον άνθρωπο, την ανάπτυξη και τη δίκαιη διανομή του πλούτου, το περιβάλλον και τον Πολιτισμό.

Αυτές οι απαιτήσεις είναι επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση του οποίου, ενώ πολέμησε σκληρά και μάτωσε επικρίνεται γιατί, σε καθεστώς εκβιασμών, δεν οδήγησε σε έξοδο από τα μνημόνια. Όμως κράτησε, όπως θέλει το μεγαλύτερο μέρος του λαού, τη χώρα στην Ευρωζώνη, απ’ όπου ήθελε να τη βγάλει η Γερμανία, προστατεύοντας, τελικά, την πατρίδα και τη λαϊκή αποταμίευση.

Η κυβέρνηση πέτυχε μία καλύτερη Συμφωνία, σε σχέση με τις προηγούμενες, που έχει μία «δυναμική», επιδεχόμενη τροποποιήσεις σε κεφάλαιά της. Πλεονεκτεί στο ότι περιέχει: Μικρά πρωτογενή πλεονάσματα, ρύθμιση του χρέους, αναπτυξιακά πακέτα και τα περιθώρια για αναδιαπραγμάτευση για «ισοδύναμα μέτρα». Δηλαδή, όλα που απέφυγαν να συμφωνήσουν με τους δανειστές το ΠΑΣΟΚ του «Τρίτου Δρόμου» των Μπλαιρ και Κλίντον και η Νέα Δημοκρατία της νεοφιλελεύθερης «Νέας Δεξιάς», που είναι ταυτισμένα με τα μνημόνια και δρουν σε μία λογική υπακοής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει ως παρακαταθήκη το δύσκολο και ανιδιοτελή αγώνα, την επιμονή και την καθαρότητα των προθέσεων για το κοινωνικό και όχι το ατομικό συμφέρον. Και εδώ ακριβώς διαφέρει από όλα τα άλλα κόμματα, που δοκιμάστηκαν για 40 χρόνια ενώ αυτός μόνον για επτά μήνες, εκπληρώνοντας, με τη θηλειά στο λαιμό, μέρος των υποσχέσεων.

Ο ιδεολογικοπολιτικά συμπαγής ΣΥΡΙΖΑ, με συγκεκριμένη στρατηγική, χρειάζεται μία νέα ευκαιρία για να οδηγήσει την Ελλάδα με ανυποχώρητο αγώνα και, κυρίως, εκ του ασφαλούς εκτός μνημονίων, φέρνοντάς την σταδιακά στο ξέφωτο και στον εκσυγχρονισμό. Και αυτό πιστεύει. Και για αυτό, ως λαϊκό κόμμα, απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση.

Όμως, τι υπάρχει μπροστά;

Πρώτο. Μια σκληρή, υφεσιακή, Συμφωνία, που, ανάλογα με τις επιδόσεις μπορεί να βελτιωθεί, με εφαρμογή «ισοδυνάμων μέτρων». Και τα ισοδύναμα υπάρχουν και θα βρεθούν.

Δεύτερο. Η αδήριτη ανάγκη για άμεση παράλληλη εφαρμογή του σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης αναπτυξιακού χαρακτήρα, με κοινωνικό πρόσημο, το οποίο επιβάλλεται να εφαρμόζεται μαζί με εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίζεις και με την αναδιάρθρωση του χρέους

Τρίτο. Η σκληρή διαπραγμάτευση για τα «ανοικτά θέματα», όπως τα εργασιακά και ασφαλιστικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται την προς το καλύτερο αντιμετώπιση των προβλημάτων. Γιατί διαφέρει από κόμματα που βαδίζουν σε έναν άκρατο λαϊκίστικο παλαιοκομματισμό με παλιές, έωλες και αποτυχημένες συνταγές, που τις ακούμε από το 1975. Δηλαδή, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια της αποβιομηχάνισης και αποεπένδυσης, με τις φούσκες στο Χρηματιστήριο, με τα σκάνδαλα στα εξοπλιστικά και τα… «Βατοπέδια».

Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πιο ώριμη, πιο μαχητική, θα σταθεί όρθια στα προβλήματα, σε περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας.

Μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, είναι η μόνη που είναι σε θέση να κάνει ρήξεις και ανατροπές, βγάζοντας τη χώρα από τη μιζέρια. Είναι η μόνη που μπορεί να δράσει κατά των κατεστημένων συμφερόντων. Και είναι η μόνη που μπορεί να εργασθεί σθεναρά για την εξεύρεση ισοδύναμων μέτρων με στόχο, τη μείωση της φορολογίας και τον περιορισμό των εισοδηματικών απωλειών, για καλύτερη αναδιανομή των βαρών, και για τη μάχη μέσα την Ευρώπη για μια «κοινωνική αναπτυξιακή Ευρώπη».