• περιβάλλον
• Κοινόχρηστοι χώροι

Ο κήπος είναι ο θησαυρός της κατοικίας και γενικά των κτιρίων. Αυτός που ''έλαμψε'' στους Αναγεννησιακούς και Μπαρόκ αιώνες, σήμερα αποτελεί ένα ακατέργαστο θησαυρό στις επαρχιώτικες πόλεις και χωριά αλλά μια εμφανέστατη απουσία στις στριμωγμένες μεγάλες πόλεις. Υπάρχουν μερικά είδη αυτού, θα αγγίξουμε δυο: τον κήπο σε μονοκατοικία και αυτόν στην πολυκατοικία.

Η μονοκατοικία και γενικά τα κτίρια με κενό μεταξύ τους αφήνουν ακάλυπτο χώρο όπου μπορεί να φυτευτεί με δέντρα, φυτά, καλλιεργήσιμα ή μη. Τα θετικά είναι ο δροσισμός του κτιρίου το καλοκαίρι και η προστασία του απ' το κρύο το χειμώνα. Αυτό επιτυγχάνεται με δέντρα σε βορρά και νότο (με ψηλό κορμό). Ο υπόλοιπος χώρος μπορεί να φυτευτεί με λουλούδια ή φυτά, κάποια απ' αυτά αρωματικά, μέχρι δυο είδη το πολύ. Αν υπάρχει αρκετός χώρος νοτιοανατολικά, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα λαχανόκηπο για δική μας κατανάλωση. Προσέχουμε να σχεδιάσουμε τον χώρο και να δημιουργήσουμε μονοπάτια/δρομάκια πριν προσθέσουμε δέντρα. Αν υπάρχουν ήδη δεν τα κόβουμε αλλά προσαρμόζουμε τους γύρω χώρους ανάλογα. Στα χωριά με τα προχειροφτιαγμένα αγροκτήματα ή σπίτια που έχουν ακανόνιστη χωροταξική εκμετάλλευση του περίγυρου, συστήνεται ομαδοποίηση και εκκαθαρισμός του χώρου. Πχ: το κοτέτσι να βρίσκεται δίπλα στο στάβλο ή τα άλλα ζώα μαζί με τις αποθήκες εφοδιασμού αυτών, και να έχουν πρόσβαση στον κήπο.

Ασφαλώς στην πολυκατοικία των πόλεων τέτοιος χώρος δεν προβλέφτηκε. Έτσι, η επιλογή των περισσοτέρων είναι να μετατρέψουν το μπαλκόνι σε κήπο υπερφορτώνοντας το σε φυτά. Σαν αναγκαίο κακό μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το 20% του εξώστη σε φυτά και γλάστρες. Αποδοτικότερο και υγιεινότερο όμως θα ήταν μια συγκέντρωση των ενοίκων με ένα Αρχιτέκτονα να τους παρουσιάσει τα πολλά οφέλη από μια φυτεμένη πράσινη ταράτσα. Αφού ως τώρα δεν χρησιμοποιείται από κανέναν ουσιαστικά, γιατί να μην δώσει νέα πνοή και χρήση; Τα κέρδη είναι: δροσερότερο καλοκαίρι (για όλη την οικοδομή), οξυγόνο, συλλογή βρόχινου νερού, εμφάνιση, χώρος βόλτας κατοικίδιων, καλοκαιρινό καθιστικό, αύξηση αξίας οικοδομής κτλ. Τέλος θα ήταν παρήγορο αν στην πυλωτή των μέχρι 2006 οικοδομών δημιουργούσαμε ένα 40% για πράσινο ή έστω κάποια παρτέρια γύρω-γύρω στο οικόπεδο, στην είσοδο ή ακόμα και στις κολώνες για να κερδίσουμε έστω και λίγη υγεία.

Σκεφτείτε πως μια επιβαρυμένη πόλη όπως η Αθήνα, αν είχε σε όλες τις πολυκατοικίες μικρό κήπο στην πυλωτή και πράσινη ταράτσα, δεν θα πνιγόμασταν απ' το καυσαέριο τόσο, δεν θα ήταν τόσο αντιαισθητική, θα είχαμε 2-3 βαθμούς λιγότερους καύσωνα το καλοκαίρι. Φυσικά τα αποτελέσματα θα ήταν δραματικά καλύτερα, αν σ' αυτά προσθέταμε και 3-4 μεγάλα άλση-πάρκα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Βιτάλης