Σκοπός της ομάδας  είναι να ανοίξει ένα παράθυρο στη γνώση

γράφει η Εφη Κανακουσάκη

Μπορεί να κόπασε η «ΤΡΙΚΥΜΙΑ, όμως η ΡΟΔΑ γυρίζει»,  για  να παραφράσω την ρήση του Γαλιλαίου.

Η θεατρική ομάδα ΡΟΔΑ χρονολογείτε από το 1991. Ιδρύθηκε και καθοδηγείτε από την Μαρία Περετζή

Σκοπός της ομάδας κατά τον κ. Περετζή, αρχιτέκτονα μουσικό και πρόεδρο του ιδρύματος Γκουρτζίεφ, είναι να ανοίξει ένα παράθυρο στη γνώση. Γκουρτζίεφ είναι ο Έλληνας φιλόσοφος του Πόντου (Γεώργιος Γεωργιάδης), στη φιλοσοφία του οποίου στηρίζεται και η πορεία της ομάδας ΡΟΔΑ.

Σκοπός για τα μέλη της ομάδας είναι να μελετήσουν τις δυνατότητες που έχει η θεατρική εμπειρία, να συμβάλλει στην ευρύτερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και του δυναμικού του ανθρώπου. Αυτό λοιπόν δεν μπορεί να γίνει, κατά τον κ. Περετζή,  σε επαγγελματική βάση, γιατί το επάγγελμα έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις, όπως το να επιβιώνεις απ’ αυτό.

Ο κ. Δημήτριος Γασπαράτος  είναι ηθοποιός της ομάδας ΡΟΔΑ, βραβευμένος με το βραβείο Κουν.   Ο κ. Σταμάτιος Λόγος ηθοποιός και υπεύθυνος επικοινωνίας της ομάδας ρωτήθηκε από μας, αν η ΡΟΔΑ έχει σχολή. Μας απάντησε:   η ΡΟΔΑ είναι σχολή.  Και συμπλήρωσε ότι τα μέλη της ομάδας ζωντανεύουν χαρακτήρες, και δημιουργούν κάθε στάδιο της θεατρικής παράστασης, (σκηνικά, κοστούμια, μουσική η οποία υπάρχει ζωντανά επί σκηνή,  φωτισμούς κλπ).

Ιδιαίτερη  όμως σημασία δίνεται στο χορό, ο οποίος είναι τελετουργικός, και με ενεργή και συμμετοχή στα δρώμενα. Παίρνει στοιχεία, τόσο από το χορό της Αρχαίας τραγωδίας, όσο και από τα πολύπλοκα λαϊκά τελετουργικά μυστήρια. Επίσης χρησιμοποιεί τα μυστήρια της αρχαίας Ελλάδας (Διονυσιακά, Ελευσίνια, Καβείρια  κ.αλ.Τα θέματα τα οποία επιλέγονται, εμπεριέχουν τους βασικούς μύθους της ανθρωπότητας, τις ιστορίες με τις οποίες μεγάλωσαν οι πολιτισμοί του πλανήτη μας, και τα έπη της παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως μας λέει η κ. Περετζή. 

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την τελευταία παράσταση της σαιζόν «ΤΡΙΚΥΜΙΑ»  του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία της κ, Περετζή. 

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου.

Η Τρικυμία έχει γραφτεί το 1611 και δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά.  Ο Πρόσπερος είναι ο Δούκας του Μιλάνου. Ο Αντώνιο ο αδελφός του, με την βοήθεια του βασιλιά της Νάπολης, σφετερίζονται  την εξουσία και την περιουσία του. Μετά από μεγάλη περιπλάνηση στη θάλασσα, καταλήγουν εξόριστοι σε ένα έρημο νησί μαζί με την κόρη του Μιράντα. Ύστερα από δώδεκα χρόνια, φτάνουν ναυαγοί και οι συνωμότες του, σε διαφορετικά σημεία, του ίδιο νησιού. Ο αδελφός του Αντώνιο, και ο βασιλιάς της Νάπολης Αλόνσο με το γιό του Φερδινάνδο, από τρικυμία που δημιουργεί ο ίδιος ο Πρόσπερος με τις μαγικές του ικανότητες. Με ένα γάμο, της Μιράντας και του Φερδινάνδου, και μια συγχώρεση από τον Πρόσπερο, για τους συνωμότες του, ανακτά το Δουκάτο, και την εξουσία του.           

Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να σας μεταφέρω λίγο από την ατμόσφαιρα που έζησα. Συνεπαρμένη από τις μουσικές και τους ήχους, που υπήρχαν ζωντανά επί σκηνής, τα υπέροχα κοστούμια, τα καπέλα, ακόμα και τα παπούτσια, έμεινα ακίνητη στη θέση μου, σαν να ζούσα σ’ ένα παραμύθι. Οι κινήσεις του χορού, απόλυτα εναρμονισμένες με τα δρώμενα, αέρινες συντονισμένες, και εκτελεσμένες σχεδόν με ακρίβεια  επαγγελματικού μπαλέτου. 

Αφέθηκα να απολαμβάνω και να χαίρομαι. Αυτό είναι ψυχαγωγία, με την έννοια της αγωγής της ψυχής

Τους εύχομαι ημέρες λαμπρές.

Οι  πληροφορίες για την ομάδα είναι από:  1ον) Τα κείμενα που έχουν αναρτηθεί, από τους ιδρυτές και τα μέλη στο διαδίκτυο και  2ον) από το βιβλίο της κ. Ιφιγένειας Μακρή «Κινούμενοι καθρέφτες»

ΈΦΗ ΚΑΝΑΚΟΥΣΑΚΗ                 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 212 guests και κανένα μέλος