Η πέτρινη αυτή νησίδα, μεταξύ της Χίου και Μ. Ασίας, έγινε αφορμή για να ενώσει, εποχές, ανθρώπους, συναισθήματα...
της Εφης Κανακουσάκη
«ΠΑΣΠΑΡΓΟΣ», είναι το νησάκι που παραμένει εκεί, σαν σύμβολο ή σαν σκαλοπάτι μέσα στη θάλασσα για εκείνους που τα άφησαν όλα πίσω, και ελπίζουν σε κάτι μπροστά». Μ’ αυτά τα λόγια, ο σκηνοθέτης, μας δίνει το στίγμα του θεατρικού έργου, που θα παρακολουθήσουμε.
Η πέτρινη αυτή νησίδα, μεταξύ της Χίου και Μ. Ασίας, έγινε αφορμή για τον ταλαντούχο συγγραφέα Τηλέμαχο Τσαρδάκα, για να ενώσει, εποχές ανθρώπους, συναισθήματα.
«Μηδενί συμφοράν ονειδίσης. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο» -Ισοκράτης-.
Ο συγγραφέας, ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης της παράστασης, μας μετέφερε με ευαισθησία, στη διαχρονική οδύσσεια του ανθρώπου. Την βίαιη μετακίνηση ανθρώπων από την πατρίδα τους, σε άλλους τόπους. Μια οπτική για τους μετανάστες, και τους πρόσφυγες. Πάνω σ’ αυτή τη βραχονησίδα, αφηγούνται τρεις άνθρωποι τη δική τους περιπέτεια. Διαφορετικός χρόνος, άλλες πατρίδες, άλλος θεός, ίδια ελπίδα όμως, για λίγο ουρανό, λίγο ψωμί, και ένα καλύτερο αύριο. Αργά, σταδιακά και βασανιστικά, χάνουν, όχι μόνο το σπίτι τους, την πατρίδα, τους ανθρώπους τους, τα παιδιά, τα χρήματά τους, αλλά χάνουν και την ταυτότητα και την υπόστασή τους.
Πόλεμος, διακινητές, έμποροι ελπίδων, συρματοπλέγματα, τοίχοι, άγνωστοι άνθρωποι, άλλες κουλτούρες, και φόβος – φόβος.
Οι ηθοποιοί σε στιγμές μοναδικές, άλλοτε να μας κάνουν να συμπάσχουμε, και άλλες φορές να ονειρευόμαστε μαζί τους. Μια ισορροπία τρόμου. Τα σκηνικά και οι φωτισμοί στηρίζουν και ενισχύουν την αφήγηση. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.
ΈΦΗ ΚΑΝΑΚΟΥΣΑΚΗ
σκηνοθέτης
