Ο πρώτος αυθόρμητος ηρωικός αντιστασιακός – μαζί με τον Απόστολο Σάντα – που περιφρόνησαν και εξευτέλισαν το παντοδύναμο τότε, Γ’ Ράιχ της Γερμανίας, κατεβάζοντας και αφαιρώντας από τον ιστό του ιερού βράχου της Ακρόπολης το σύμβολο της Γερμανικής ισχύος, τη σημαία τους με τη σβάστικα – τον αγκυλωτό σταυρό.

Για μερικούς φαντάζει απίστευτο· μυθικό! Και είναι τέτοιο γιατί είναι απίστευτα μεγαλειώδες για τον μέσο άνθρωπο. Αλλά είναι αληθινό! Και είναι δικό μας.

Δυο 19χρονοι φοιτητές – Γλέζος και ο Σάντας, αποφασίζουν μόνοι τους το παράτολμο εγχείρημα και το πραγματοποιούν αψηφώντας τους κινδύνους, τη νύχτα της 30ης  προς 31ης Μαΐου 1941!

Ο Μανώλης δεν σταμάτησε εκεί· συνέχισε ν’ αγωνίζεται για το δίκαιο, για το λαό, για την πατρίδα, σ’ όλη τη μακρόχρονη ζωή του. Μέχρι την τελευταία του πνοή...

Ο Μανώλης δεν πέθανε. Οι Ήρωες δεν πεθαίνουν. Ολοκλήρωσε σε βαθιά γεράματα, μιας γεμάτης ζωής το βιολογικό του κύκλο και πέρασε στο πάνθεον των ηρώων! Εκεί που λίγοι ξεχωριστοί άνθρωποι, με τους αγώνες τους, τις θυσίες τους και την προσφορά τους, στην πατρίδα τους και την ανθρωπότητα, καταλαμβάνουν μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία! Στη μακραίωνη μνήμη της ανθρωπότητας, να την καταυγάζουν με το λαμπρό τους παράδειγμα.

Είμαι ευτυχής που γνώρισα, συνομίλησα, συνεργάστηκα μ’ έναν τέτοιο, ξεχωριστό άνθρωπο. Είμαι υπερήφανος που η εφημερίδα μας φιλοξένησε μια συνέντευξή του, που είχε την τύχη να πάρει, νεαρή δημοσιογράφος τότε, η κόρη μου Ηλέκτρα.

Είναι γνωστοί οι αγώνες του για τις γερμανικές οφειλές. Και είχε – έχει – πέρα για πέρα δίκιο.

Σ’ ένα σημείο του ’χα εκφράσει την αντίρρησή μου στο ότι θεωρούσε πως το θέμα των οφειλών ήταν κυρίως «ηθικό».

«Δεν κατάλαβες», μου είπε. Λέω «προ παντός ηθικό...»

Μανώλη, επειδή πιστεύω κι επανειλημμένα το’χω πει, πως τιμάμαι τους ήρωες όταν τιμάμαι και αγωνιζόμαστε γι’ αυτά που κι αυτοί αγωνίστηκαν, υπόσχομαι με τις μικρές μου δυνάμεις να κρατάω ζωντανό κι απ’ τη δική μου μεριά, τον ανεκπλήρωτο αγώνα σου, για τις οφειλές της Γερμανίας προς την πατρίδα μας, όσο ζω.

Γιατί το θέμα, όπως έλεγες κι εσύ, έχει εκτός από την ηθική του πλευρά, ιστορική και νομική σημασία, αλλά και υλική.

Και κάτι άλλο. Είμαι θυμωμένος με την άτολμη πολιτική μας ηγεσία!

Σε βλέπω να χαμογελάς πικρά! Εσύ δίδαξες την επιμονή και το ευγενικό, αγέρωχο πείσμα.

Ποιος ήταν ο Μανώλης Γλέζος;

Με μια ιδιαίτερα μικρή περίληψη, ας δούμε ποιος ήταν ο Μανώλης Γλέζος. Και λέμε μικρή περίληψη, γιατί, αναφερόμαστε στη ζωή του, η οποία είναι συγκλονιστική, δεν θα μας έφτανα όλη η εφημερίδα.

Έτσι ότι και να γράψεις για τον Γλέζο θα είναι ελλιπές.

Γεννήθηκε στον Απείρανθο της Νάξου, την 9η, 9ου 1022.

– Απεβίωσε στην Αθήνα την 30ή-3ου-2020. Κηδεύθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών την Πρωταπριλιά του 2020, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου, χωρίς τη λαοθάλασσα που θα τον ακολουθούσε σ’ αυτή την έξοδο, λόγω του κορονοϊού!

Στα δεκαπέντε του (1937) μαθητής του Γυμνασίου, μαζί με τέσσερις συμμαθητές του, δημιούργησαν μια ομάδα για την απελευθέρωση των δωδεκανήσων, που τελούσαν τότε υπό ιταλική διοίκηση.

  • Με την κήρυξη του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου 1940-41 ζήτησε να καταταγεί ως εθελοντής. Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό λόγω ηλικίας (ίσχυε, τότε, ηλικία στράτευσης το 21ο έτος κι ήταν 18).
  • Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, φοιτητής της ΑΣΟΕ, μαζί με τον Απόστολο Σάντα (φοιτητής της Νομικούς) κατεβάζουν και αφαιρούν από τον ιστό της Ακρόπολης, τη στρατιωτική Γερμανική Σημαία.
  • Την 1η Ιουνίου οι γερμανικές αρχές κατοχής εξέδωσαν ανακοίνωση που έλεγε: «Υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών». Καταδικάζονται ερήμην από το γερμανικό στρατοδικείο, εις θάνατον.

Η ηρωική πράξη αναπτερώνει το ηθικό όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά των Ευρωπαίων, με διεθνή αντίκτυπο.

Ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκωλ, χαρακτηρίζει τον Γλέζο ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης». Το 1942 συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Λόγω των βασανιστηρίων προσβλήθηκε από φυματίωση βαριάς μορφής και αφήνεται ελεύθερος. Συλλαμβάνεται επανειλημμένα και κατά τη διάρκεια της κατοχής και μετά από τις ελληνικές κυβερνήσεις, για τη συμμετοχή του στην αντίσταση και στα κινήματα της αριστεράς. Μένει συνολικά φυλακισμένος για 11,5 χρόνια και άλλα 4,5 εξόριστος.

  • Συντάκτης και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη» και μετέπειτα της «Αυγής» (Διευθυντής).
  • Το 1951 εκλέγεται βουλευτής του ΕΔΑ, αλλά παραμένει φυλακισμένος.

Η διεθνής κοινή γνώμη εξεγείρεται επανειλημμένα για τις διώξεις που υφίσταται, για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, το παγκόσμιο σύμβολο της αντίστασης, με παρεμβάσεις υπέρ του από διεθνείς προσωπικότητες, όπως Ντε Γκωλ, Καμύ, Πικάσσο, Σαρτρ, Σοβιετική Ενωση κ.ά.

  • Αντιστασιακός, Αγωνιστής, Πολιτικός, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας, Εκδότης, βουλευτής και ευρωβουλευτής της ΕΔΑ, του ΠΑΣΟΚ (της δεκαετίας του 1980), του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του ΣΥΡΙΖΑ.
  • Το 1987 παραιτήθηκε από βουλευτής και έγινε κοινοτάρχης στο χωριό του εφαρμόζοντας άμεσο - δημοκρατικές διαδικασίες.

Τελευταία υποψηφιότητά του ως ευρωβουλευτής, ήταν το Σεπτέμβρη του 2015, επικεφαλής Επικρατείας της ΛΑ.Ε. που δεν εξελέγη, αφού η ΛΑ.Ε. με 2,85% δεν εξέλεγε βουλευτή και ο λαός επέλεξε διάφορους «διάττοντες αστέρες», ενώ στις ευρωεκλογές του 2014, είχε λάβει μόνος αυτός κοντά 440.000 ψήφους, εκλεγείς ευρωβουλευτής πρώτος μεταξύ όλων των κομμάτων, που στη συνέχεια, 8 Ιουλίου 2015 παραιτήθηκε από ευρωβουλευτής.

  • Το 2002 δημιούργησε την πολιτική ομάδα «Ενεργοί Πολίτες», εκδίδοντας το ομώνυμο περιοδικό με εκδότη το συντοπίτη μας, Βουλιώτη, Κώστα Σπανό.
  • Εχει συγγράψει πάνω από 15 βιβλία, μεταξύ των οποίων το «ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΑΡΚΟ ΝΑ ΗΤΑΝ». Είναι ένα βιβλίο - ντοκουμέντο για τις γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα.

Εχει τιμηθεί με πάμπολλες διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αναφέρουμε μερικές:

– 1958 Διεθνές βραβείο Δημοσιογραφίας.
– 1959 Χρυσό μετάλλιο Ζ. Κιουρί του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης
– 1963 Βραβείο Ειρήνης Λένιν
– 1996 Επίτιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
– 2001 Επίτιμος καθηγητής φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Παν/μίου Θες/νίκης
– 2008 Επίτιμος διδάκτωρ της φιλοσοφικής Σχολής του Εθν. Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών.
– 2015 Βραβείο «Οστρόβσκι» στη Μόσχα.
– 1997 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με το μεγαλόσταυρο του Φοίνικα.
– Δεκάδες δήμοι, Κοινοβούλια, οργανώσεις έχουν τιμήσει διαφοροτρόπως τον ήρωα Μανώλη Γλέζο.
 

Προσωπικά είχα την τιμή να τον γνωρίσω το 1974, όταν είχε ιδρύσει τις «εκδόσεις ΒΕΓΑ» στην οδό Ιπποκράτους, ως συνάδελφος – Γραμματέας της Ενωσης Εκδοτών – Βιβλιοπωλών. Συνεργαστήκαμε φιλικά έως το 1977. Εκεί γνώρισα τον άνθρωπο Μανώλη Γλέζο: Έντιμο, απλό, ιδεολόγο. Μετά χαθήκαμε για να ξαναβρεθούμε τον Μάιο του 2008, όταν παραχώρησε συνέντευξη στην ΕΒΔΟΜΗ, μετά από ομιλία που είχε πραγματοποιήσει στην αίθουσα «Ιωνία» στη Βούλα με θέμα τη γλώσσα.

Στη συνέχεια, στους αντιμνημονιακούς αγώνες τον θαύμασα για την ακούραστη αγωνιστικότητά του, για το ήθος του, για το συναινετικό και ενωτικό του πνεύμα.

Ο Μανώλης Γλέζος, στα 98 χρόνια της ζωής του, έζησε 1000 χρόνια. Στη μνήμη της ανθρωπότητας θα ζει αιώνια.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 191 guests και κανένα μέλος