Πεζογέφυρα ή διάβαση πεζών στη Βούλα;

Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024

Δημοσιεύθηκε : 17 Ιανουαρίου 2020

Το τελευταίο διάστημα στη «μικρή μας πόλη» (όπως θα έλεγε και ο Δημήτρης Χατζής), στην τοπική κοινωνία της ΒΟΥΛΑΣ διεξάγεται ένας διάλογος σχετικά με τη χρησιμότητα τής γέφυρας που έχει σχεδιασθεί να κατασκευασθεί στο ύψος της παραλιακής λεωφόρου, όπου βρίσκονται το Πάρκο Εθνικής Αντίστασης και το καφενείο ΝΟΤΟΣ (στην παραλία).

Τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα (περί τα τέλη Ιανουαρίου 2020) είναι τα εξής: το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου των 3Β ενέκρινε την τεχνική μελέτη για το έργο και αποφάσισε την κατασκευή της γέφυρας. Από την άλλη ομάδες δημοτών και κατοίκων αμφισβητούν την απόφαση και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την ακύρωσή της. Μία τέτοια πρωτοβουλία είναι και η ένσταση των κατοίκων για το σχετικό θέμα προς την «Αποκεντρωμένη Διοίκηση».

Μπροστά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, επιβάλλεται όλοι μας, Δημοτική Αρχή, ομάδες δημοτών και κατοίκων, σύλλογοι και όλοι οι ενδιαφερόμενοι να αντιληφθούμε πρωτίστως, ότι οποιαδήποτε απόφαση που αφορά σε ζητήματα του Δήμου, δεν λαμβάνεται χωρίς να έχουν προηγηθεί συζητήσεις και διαβουλεύσεις (εννοείται και τυπικές και άτυπες) και εάν δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την εκτέλεση αυτής της απόφασης.

Με άλλα λόγια στην περίπτωση της «πεζογέφυρας» βρισκόμαστε μπροστά σε μία παθογένεια τυπικού και ουσιαστικού ανορθολογισμού όσον αφορά στην απόφαση της Δημοτικής Αρχής. Η σχετική απόφαση δεν πείθει τους κατοίκους και τους δημότες για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα της «πεζογέφυρας». Η επιχειρηματολογία, η οποία αναπτύσσεται από τους κατοίκους συγκεφαλαιώνεται στη θέση, σύμφωνα με την οποία μία απλή τεχνική κατασκευή όπως π.χ. είναι αυτή της «έξυπνης διάβασης πεζών» μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Στόχος μας δεν είναι να οργανωθεί η παραλιακή λεωφόρος, από κυκλοφοριακής απόψεως, κατά το πρότυπο της «ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ», αλλά να οργανώσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής την καθημερινή ζωής τους, όταν αποφασίσουν να διασχίσουν την λεωφόρο και να φθάσουν στην παραλία.

Από τη σκοπιά της πολιτικής φιλοσοφίας, την οποία διδάσκω στο Πανεπιστήμιο, έχω να τονίσω τα εξής: Πρώτον, ας επικρατήσουν δεύτερες σκέψεις. Δηλαδή ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας (αναφέρομαι και τη Δημοτική Αρχή και στους δημότες) τον αναστοχασμό, δηλαδή στην πνευματική και διανοητική εκείνη κίνηση η οποία θα θεμελιώσει ορθολογικά την απόφασή μας. Τότε και μόνον τότε να προχωρήσουμε είτε στην κατασκευή «πεζογέφυρας» είτε στην ακύρωση της σχετικής απόφασης. Οπότε το επόμενο βήμα θα είναι η κατασκευή «έξυπνης διάβασης» για πεζούς.

Αναπτύσσω δύο ακόμη επιχειρήματα σχετικά με τον προτεινόμενο αναστοχασμό: το σχεδιαζόμενο τεχνικό έργο της «πεζογέφυρας» όχι μόνον διακρίνεται από την αντιαισθητική όψη του, αλλά βρίσκεται σε αντίθεση προς το οικιστικό και οικολογικό πνεύμα της περιοχής μας. Δεν είναι τυχαίο, ότι έχει χαρακτηρισθεί: φαραωνικό έργο. Υπερβαίνει τα δεδομένα της «μικρής μας πόλης» σε οικιστική κλίμακα. Και δεύτερον επειδή, όπως ισχυρίζομαι, βρισκόμαστε ως τοπική κοινωνία στην αρχή μίας μεταβατικής περιόδου, η οποία (όπως και κατά τις δεκαετίες του ’70 και του ’80) θα σφραγίσει την ταυτότητα της πόλης μας, οι αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής επιβάλλεται να ενταχθούν σ’ ένα καθολικό πρόγραμμα εξέλιξης και ανάπτυξης της περιοχής.

Ως συμπέρασμα των σκέψεων που ανέπτυξα διατυπώνω την εξής πρόταση: όσο είναι καιρός ας επανεξετάσουμε ως τοπική κοινωνία (Δημοτική αρχή και δημότες) την απόφαση για την «πεζογέφυρα». Η εναλλακτική λύση έχει προταθεί. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε: ότι μία τοπική κοινωνία (μία πόλη) εντάσσεται στο παγκόσμιο τουριστικό και αναπτυξιακό πνεύμα (μετατρέπεται σε καθολικό πνεύμα) μόνον εάν διατηρεί και ενισχύει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και δεν τα αντικαθιστά με στοιχεία φαραωνικής μεγαλοπρέπειας και φαντασμαγορίας.

* Ο Θεόδωρος Γεωργίου είναι Καθηγητής ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ στο ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ.