Ειδήσεις

• δημοτικές εκλογές
• Τοπική Αυτοδιοίκηση
• Δήμος Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης

Προς Παραδειγματισμόν

«Τον τε μηδεν τώνδε μετέχοντα ουχ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν»

                                                                                               Θουκυδίδης

(Αυτόν που δεν συμμετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο!)

Κι ένας πιο σύγχρονος, κι αυτός δικός μας, ο Νίκος Καζαντζάκης στην «Ασκητική».

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω»!

«Κι αυτό το βάρος της συνείδησης, εγώ δεν μπορώ να το σηκώσω», λέω εγώ.

Έτσι, απ’ το Δεκέμβρη ακόμα του ’18 με ζώνανε οι ανησυχίες, βλέποντας την αδιαφορία ή τη διστακτικότητα, αν θέλετε, συμμετοχής στα κοινά αυτού του μεγάλου δήμου, της τρί-πολης Βούλας – Βάρης – Βουλιαγμένης.

Ενός δήμου, που πρώτο μέλημα – αλλά όχι κυρίαρχο – είναι ν’ αποκτήσει όνομα! (Γιατί αυτό που έχει εδώ και δέκα χρόνια, δεν είναι όνομα Δήμου - είναι εταιρική ταμπέλα Ο.Ε.

Το κυρίαρχο θέμα σ’ αυτές τις εκλογές, γι’ αυτόν το δήμο, περισσότερο απ’ όλους τους δήμους, είναι το παράλιο μέτωπο: Οι παραλίες της Βούλας, η νήσος Υδρούσα και το ΠΙΚΠΑ, οι παραλίες της Βουλιαγμένης, το Καβούρι και η νήσος Φλέβες! Εδώ να προσθέσουμε και την εκκλησιαστική περιουσία στη Φασκομηλιά και στο Ορφανοτροφείο. Ο κόλπος ιδιαίτερα της Βουλιαγμένης. Οι παραλίες της Βάρης – Βάρκιζας.

Το μεγάλο φαγοπότι

Κι ένας έφηβος ακόμη αντιλαμβάνεται τη λαιμαργία των αρπακτικών σ’ αυτό το μεγάλο «τραπέζι». Κάποιοι περιμένουν να γίνουν συνδαιτημόνες, έστω να γλείψουν ό,τι στάξει», για τους παρακατιανούς.

Είναι η τελευταία ευκαιρία, αυτές οι εκλογές, για τον υπεύθυνο δημότη, ν’ αποτρέψει την καταστροφή. Την επόμενη τετραετία θα είναι αργά. Ήδη έχουμε χάσει αρκετά («Αστέρας» κ.λπ.).

Κι όμως, μπροστά σ’ αυτούς τους κινδύνους, δεν έβλεπα μόνο την αδιαφορία, τη διστακτικότητα, τη δειλία πολλών να μπουν μπροστά, ν’ αναλάβουν ευθύνες. Έζησα και «παιχνίδια» ανέντιμα! Έτσι, που το μεγάλο φαγοπότι να εξασφαλιστεί ανεμπόδιστο. Να φάνε και να πιούνε, χωρίς «να τους κάτσει στο λαιμό».

Να το απολαύσουν και με τη βοήθειά μας!

Και δεν άντεξα. Δεν το επέτρεψε η συνείδησή μου· “ο βίος και η πολιτεία μου”! Και πήρα τη μεγάλη ευθύνη· την ώρα που το «ρολόι» χτύπαγε τη “δωδεκάτη”!

Συμπαρατάχθηκα μ’ ένα συνδυασμό που μου φαίνεται πιο αληθινός, πιο μάχιμος. Έπρεπε να δώσω τη μεγάλη μάχη συμπαρατασσόμενος ως απλός στρατιώτης. Ο καλός στρατηγός, πρέπει να μπορεί να είναι απλός στρατιώτης.

Και εντάχθηκα ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο “Δίπλα σας” – Μαρία Χόβρη – Σίνα, να δώσουμε τη μεγάλη μάχη για τη σωτηρία της γης μας, του τόπου μας και της ομορφιάς του.

Προς παραδειγματισμόν

Και το ’κανα για έναν ακόμη μεγάλο λόγο: Να παραδειγματίσω τους νέους που πρέπει να τολμούν, να είναι υπεύθυνοι, να γίνουν καλύτεροι από εμάς. Να μάθουν πως «τα κοινά ΔΕΝ είναι για “να φάνε”». Είναι για να προσφέρουν! Να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ώστε να ωφεληθούν και οι ίδιοι ως αναπόσπαστα στοιχεία του.

Το άτομο είναι συστατικό στοιχείο της κοινωνίας».

Και οι μεγαλύτεροι, να μην αδιαφορούν, να μην κιοτέβουν...

Ήταν το τελευταίο που μπορούσα, τώρα να κάνω.