Ειδήσεις

• ευθύνες
• Μάτι Αττικής
• πολιτικοί
• υπουργοί
• μηχανικοί

Μια φωτιά που έβγαλε μπροστά τις αδυναμίες, τις αυθαιρεσίες, τις “τακτοποιήσεις” ημετέρων...

Αβάσταχτος ο πόνος για τους δικούς μας που χάθηκαν. Πίκρα και θυμός, μέσα στον κάθε Έλληνα, για τα θύματα που χάθηκαν στην πυρκαγιά, στο Μάτι.

Μια φωτιά που έβγαλε μπροστά τις αδυναμίες, τις αυθαιρεσίες, τις “τακτοποιήσεις” ημετέρων και ένα ολόκληρο κατεβατό πραγμάτων που οδήγησαν στο χαμό τόσων πολλών συνανθρώπων μας.

Μετά από μία εβδομάδα και πλέον, ακόμη υπάρχουν αγνοούμενοι, ακόμη ελπίζουν οι συγγενείς και φίλοι... Παρ’ όλα αυτά στα τηλεπαράθυρα έχει αρχίσει ο “σκυλοκαβγάς” για το ποιος φταίει που κάηκαν τόσοι άνθρωποι και εμφανίζουν διάφορους “αστέρες” και “φωστήρες” που δίνουν τις δικές τους γνώσεις!!!

Βγάζουν όμως ανακοινώσεις και κόμματα και πολιτικοί, που έχουν θητεύσει σε προηγούμενες κυβερνήσεις κατακεραυνώνοντας την παρούσα κυβέρνηση για το έγκλημα στο Μάτι!

Και εκεί οργίζομαι· όχι γιατί κατηγορούν την παρούσα κυβέρνηση. Την κατηγορώ σε κάθε άρθρο μου, σε κάθε σημείωμά μου γιατί ξεγέλασε τον ελληνικό λαό. Αλλά δεν δικαιούνται να ομιλούν και όλοι οι προηγούμενοι. Οχι μόνο δεν δικαιούνται να ομιλούν, αλλά θα έπρεπε να έχουν χώσει το κεφάλι τους σε μιά τρύπα και να μην τολμούν να εμφανίζονται. Ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν θητεύσει στα κόμματα που κυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Καθώς επίσης και εκείνοι που βρίσκονται - και είναι πάρα πολλοί - στη σημερινή κυβέρνηση, πρώην πασόκοι... σε υπουργικές θέσεις όπως και τότε...

Ποιος έκλεισε τα ρέματα με βίλες και σπίτια;

Ποιος έχτισε τις παραλίες μέχρι το νερό;

Ποιος έχτισε τα δάση;

Ποιος έκανε το νόμο περί νομιμοποίησης αυθαιρέτων;

Ενας ατελείωτος κατάλογος με ονοματεπώνυμα μπορεί να συνταχθεί.

Και μέσα σε όλους τους θεσμικά υπεύθυνους, πολιτικούς, πολεοδομικά γραφεία, υπουργούς, βουλευτές, δασάρχες, δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο πολίτης βεβαίως.

Ο πολίτης που δεν άφησε ένα πόντο γης για να μπορεί να ελίσσεται με το δικό του αυτοκίνητο, να μπορεί να περπατάει στο δρόμο, χωρίς να κινδυνεύει να τον “φάει” διερχόμενο όχημα. Ο πολίτης που έπρεπε να γνωρίζει ότι κυκλοφορία σημαίνει έξοδος και όχι αδιέξοδα στενά. Έπρεπε να του το πει ο “χωροφύλαξ” αυτό;

Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα σε ένα χωριό του Ταϋγέτου. Κάποια στιγμή μαύρισε ο τόπος, σκοτείνιασε, αντάριασε και ξέσπασε μία καταιγίδα πρωτοφανής· δεν την είχα ξαναδεί. Έμπαινε το νερό ακόμη και από τα ανοίγματα των κουφωμάτων.

Εκείνη την ώρα είπα, ότι αν αυτή τη βροχή την έριχνε σε κάποια πόλη, θα θρηνούσαμε θύματα. Στο χωριό, απλά μας τρόμαξε...

Ακούω ότι θα ανοίξουν τα παραλιακά μέτωπα που είναι αποκλεισμένα και δεν το πιστεύω. Πάνω από τη μισή Ελλάδα οι ακτές είναι αποκλεισμένες. Πριν από τέσσερις δεκαετίες επισκεφθήκαμε την Κασάνδρα της Χαλκιδικής, και δεν βρήκαμε δρόμο να κατεβούμε στη θάλασσα!

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε επισκεφθήκαμε μετά από 38 χρόνια ένα παραλιακό κομμάτι, έξω από την Καλαμάτα, όπου είχαμε μείνει με τις καλύτερες αναμνήσεις και μαύρισε η ψυχή μας. Πουθενά δεν είχε πρόσβαση στη θάλασσα!!!

Θα έπρεπε, αν είχαμε Δικαιοσύνη, χθες να είχαν κιόλας προχωρήσει σε δήμευση των περιουσιών όλων των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ που έχουν θητεύσει από τη Χούντα και δώθε, όλων των διευθυντών των πολεοδομικών γραφείων, όλων των δημάρχων και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Γιατί ευθύνες υπάρχουν, γιατί με χτυπήματα στην πλάτη, γιατί με νόμους εξυπηρετήσεων έχτιζαν οι περισσότεροι “αυθαίρετα”.

Όσο για τις σημερινές ευθύνες των σημερινών πολιτικών, ας τις αναζητήσουν. Αλλά δεν θα τις βρουν... είναι χαμένες μέσα στα διάφορα γραφεία των ανευθυνοϋπεύθυνων, που είναι πάρα πολλοί... Είναι ένας ωραίος τρόπος για να ξεμπερδεύεις...

Όπως κι εμείς, όταν πνιγήκαμε το 1993 με καθολική καταστροφή της επαγγελματικής μας στέγης, και όχι μόνο εμείς, αλλά 1500 οικογένειες· και προσφύγαμε στη δικαιοσύνη, αλλά δεν καταφέραμε τίποτα. Δεν υπήρξε κανένας υπεύθυνος!!!

Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν πήραμε ούτε μία δραχμή, κανένας μας από όλους τους πλημμυροπαθείς που ξεπερνούσαν τις 3000 ψυχές, δεν βοηθήθηκε από την πολιτεία, το κράτος!

Μάτια υπάρχουν πολλά στην Ελλάδα, ας φροντίσουμε από δω και πέρα να μη θρηνίσουμε άλλα θύματα.

Αννα Μπουζιάνη