ΕΚΔΟΣΗ ΠΟΛΥΤΕΛΗΣ, χρυσοδερματόδετη επετειακή – ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ – αριθμημένη!

Από τις εκδόσεις Σκαραβαίος ανακοινώθηκε ότι εντός του μηνός Απριλίου κυκλοφορεί το πασίγνωστο κλασικό έργο του Νικολό Μακιαβέλλι,

“Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ” με την πρωτοποριακή, για τα ελληνικά εκδοτικά χρονικά, παράθεση των σχολίων του Ναπολέοντα Bοναπάρτη!

Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ του Μακιαβέλλι έχει δεχθεί σφοδρές επικρίσεις, αρκετές φορές υποκριτικά και από ανθρώπους που εκφράζανε φορείς εξουσίας που ακολουθούσαν, αν δεν πρωτοπορούσαν στην πρακτική τους, τις διαπιστώσεις του Μακιαβέλλι, όσον αφορά
την απόκτηση και διατήρηση της εξουσίας, καθώς και την τακτική και τους κανόνες που πρέπει να ακολουθεί ο Ηγέτης ενός κράτους και κατ’ επέκταση κάθε Ηγέτης. Αλλά από πολλούς δέχθηκε πλήρη αποδοχή.

Από αρκετούς πάλι επαινέθηκε γιατί προσποιούμενος ότι διδάσκει τους βασιλείς, έδωσε μεγάλα διδάγματα στους λαούς (Ζαν – Ζαν Ρουσσό: «Κοινωνικό Συμβόλαιο» βιβλ. ΙΙΙ κεφ. 6).

Αντίθετα είναι πολλοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν κυνικό, διεφθαρμένο, αυταρχικό.

Για τους αντικειμενικούς μελετητές είναι απλά πραγματιστής. Δεν ηθικολογεί, αν και πολλές φορές το κάνει πλάγια, ώστε “να πιάσει” και καλύτερα: «Δεν μπορεί να θεωρηθεί αρετή να σκοτώνεις τους συμπολίτες σου, να προδίδεις τους φίλους σου, να μην έχεις πίστη, (...) Μ’ αυτά τα μέσα μπορείς ν’ αποκτήσεις μιαν εξουσία, αλλά όχι και τη δόξα», γράφει.

Είναι ουμανιστής και διαπνέεται από δημοκρατικές τάσεις: «Όταν ο λαός δεν σε θέλει, τα κάστρα δεν σε σώζουν» ή «ο λαός είναι πιο έντιμος από τους άρχοντες, που είναι άπληστοι και πάντα έχουν στόχο τους να καταπιέζουν, ενώ ο Λαός θέλει μόνο να μην καταπιέζεται».

Τέλος είναι αναμφισβήτητα πατριώτης που λαχταρά την ανασύσταση του Ιταλικού κράτους που ήταν τότε (1513μ.Χ.) διασπασμένο σε πολλά αντιμαχόμενα κρατίδια και ξέφραγο αμπέλι στις ορέξεις των βασιλέων της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας – που ήταν ...Γερμανική – των τοπικών αρχόντων, του Πάπα και συμμοριών.

Πάντως είναι και πολλοί εκείνοι – αν δεν είναι καθολική άποψη – που θεωρούν τον Μακιαβέλλι πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης.

Σίγουρα ο Μακιαβέλλι «είναι το σύμβολο της καθαρής πολιτικής πέραν του καλού και του κακού», σύμφωνα με τον Benedetto Croce.

 

Ο ρόλος του Ναπολέοντα

Από την άλλη ο Ναπολέων Βοναπάρτης, που είχε τον ΗΓΕΜΟΝΑ σαν εγκόλπιο και τον είχε μελετήσει πάνω από τέσσερις φορές - όπως φαίνεται από τις αναφορές του ιδίου -, στις περιόδους αντίστοιχων αξιωμάτων του ή καταστάσεων (Στρατηγία, Υπατεία, Αυτοκρατορία, εξορία στη νήσο Έλβα) επικαιροποιεί τον ΗΓΕΜΟΝΑ και τον συμπληρώνει προσαρμόζοντάς τον ουσιαστικά, στην εποχή μας. Εξ᾽άλλου ο Ναπολέων, ως ηγέτης και Ηγεμόνας προηγείται από τους σύγχρονους ηγέτες και ηγεμονεύοντες, μόνο 200 χρόνια, ενώ ο Μακιαβέλλι απέχει μισή χιλιετία.

Μια στοιχειώδης σταχυολόγηση των σχολίων του θα δείξει πόσο ταυτίζεται αυτός, το “παιδί” της γαλλικής επανάστασης, με την εποχή μας, του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Επικρίνει τον Μακιαβέλλι γιατί λέει «...πόσο αξιέπαινος είναι ο ηγεμόνας που τηρεί τις υποσχέσεις του, που ζει τίμια και χωρίς να μεταχειρίζεται δόλο...».

Ιδού το αντίστοιχο σχόλιο του Ναπολέοντα, όταν ήταν ακόμη Στρατηγός: «Ο Μακιαβέλλι θαυμάζοντας σε τέτοιο βαθμό την καλή πίστη, την ειλικρίνεια και την τιμιότητα, δεν φέρεται πλέον ως ένας πολιτικός» (κεφ. 18, σχολ.2).

Δηλαδή, στην αυγή της αστικής δημοκρατίας, εθεωρείτο αδιανόητο για έναν πολιτικό να είναι τίμιος, άδολος και να έχει “καλή πίστη”! Δεν νομίζω να έχουν βελτιωθεί πολύ τα πράγματα στις πολιτικές αντιλήψεις πολλών, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα!...

Λέει ο Μακιαβέλλι: «...Όμως (...) οι ηγεμόνες που κατάφεραν μεγάλα πράγματα, δεν έδωσαν σημασία στην αξιοπιστία, γνωρίζοντας πως να εξαπατούν με δόλια μέσα, τα μυαλά των ανθρώπων...»

Εδώ ο Ναπολέων ...προσυπογράφει κι επαυξάνει: «Τέχνη που χρειάζεται να βελτιωθεί κι άλλο», γράφει. Η ...”τέχνη” της εξαπάτησης του λαού!). Κι ο επιμελητής των εκδόσεων «Σκαραβαίος» παρατηρεί: «”Βελτιώνεται” στην εποχή μας, ιδιαίτερα με την “επικοινωνία”»!

Η “επικοινωνία” είναι μεγάλη τέχνη. Επικοινωνία δεν είναι μόνο η τηλεόραση, οι εφημερίδες, το WEB, αν και είναι κυρίως αυτά και δη η τηλεόραση. Είναι το image, η υποκριτική, η ρητορική, η παραπλάνηση, ο αντιπερισπασμός, η επιλογή ωραίων λέξεων, γενικής αναγνωρίσεως και παραδοχής εννοιών, όπως, “δημοκρατία”, “ελευθερία”, “φιλελεύθερος”, “ανθρωπισμός” κ.λπ. με καθαρώς αντίθετο περιεχόμενο, σχεδόν πάντα!

Λέει, για παράδειγμα, ο Μακιαβέλλι, πως όταν κατακτήσεις μιαν επαρχία (ή κράτος) που ήταν συνηθισμένο να ζει κάτω από έναν ηγεμόνα, δηλαδή αυταρχικά, μπορείς με μεγαλύτερη ευκολία να την υποτάξεις! Και ο Ναπολέων σχολιάζει: «Ιδιαίτερα όταν λες πως φέρνεις στο λαό την ελευθερία και την ισότητα»!

Τώρα, στη σύγχρονη εποχή προστίθεται και η κατ’ ευφημισμόν “δημοκρατία” κ.ά., όπως η “ανθρωπιστική βοήθεια” και η “υπόσχεση της ανάπτυξης!”

Ο Ναπολέων, ως πρωτοπόρος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης έχει τη συνταγή: Δεν θεωρεί αναγκαίες τις σκληρές μεσαιωνικές οδηγίες του Μακιαβέλλι, οι οποίες στο κάτω – κάτω έχουν πλέον ξεπεραστεί, αρκεί, όπως λέει, «... να τους έχεις κάνει να επαναστατήσουν (όπως Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία και παλιότερα άλλες χώρες) και λέγοντάς τους ότι είναι πάντα ελεύθεροι, τους κρατάς σίγουρα κάτω από την εξάρτησή σου». Αμφιβάλλει κανείς ότι η παλιά καλή συνταγή κρατάει την παράδοση;

Σημ.Επιμ.: Το «ελεύθεροι» εντός εισαγωγικών. Η πολιτική της εξαπάτησης καθιερωμένη από τα σπάργανα ακόμη της αστικής - αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και υιοθετημένη και εξωραϊσμένη - όχι πάντα - και στη σύγχρονη εποχή.

«... οι περισσότεροι άνθρωποι δέχονται πιο εύκολα να γίνουν υποτελείς με κίνητρο κάποια ιδέα παρά με τη βία». (π.χ. “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”, αντί...), όπως διατείνεται ο R. Cooper γεν. Διευθυντής του Συμβουλίου της Ε.Ε., στο βιβλίο του “Η Διάσπαση των Εθνών”.

 

Επετειακή έκδοση

Νομίζουμε ότι όσα είπαμε είναι αρκετά, σαν δείγμα για την παρουσίαση του βιβλίου. Είναι όμως αναγκαίο να προσθέσουμε ότι είναι ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση, και η απλή (βιβλιοδεσία) σε χαρτί σαμουά 120 γρ. Και η Συλλεκτική – επετειακή (για τα 50 χρόνια των εκδόσεων ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ) δερματόδετη και σε 400 αριθμημένα αντίτυπα και εγγυημένα.

Είναι σημαντικό ότι προλογίζεται από διακεκριμένους ανθρώπους των γραμμάτων και της πολιτικής. Προλογίζει ο Αντιπρύτανης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ναπολέων Μαραβέγιας, ενώ τις σκέψεις του για τον Ηγεμόνα εκφράζει – εισαγωγικά – με ιδιαίτερη γλαφυρότητα ο πρ. Πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας και κλείνει τα προλεγόμενα ο καθηγητής της Πολιτικής Φιλοσοφίας Θεόδωρος Γεωργίου.

Οι προεγγραφές για τα συλλεκτικά αριθμημένα αντίτυπα συνεχίζονται μέχρι τέλος Απριλίου στο

210 8959.003, 210 6030655, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Fax 210 9658.949

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 147 guests και κανένα μέλος