Παρουσιάστηκε σε ενδιαφέρουσα εκδήλωση στην "Ιωνία"

Κυκλοφορεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το βιβλίο “Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ του  Μακιαβέλλι σχολιασμένος από το Ναπολέοντα Βοναπάρτη".

Ενα πολιτικοφιλοσοφικό κείμενο, που το αγκάλιασε ο Δήμος Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης και σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο “Ευρυάλη” Βούλας και τις εκδόσεις Σκαραβαίος, το παρουσίασαν την Παρασκευή 8 Ιουνίου, στην αίθουσα Ιωνία του Δήμου.

H parous kon los

Η εκδήλωση ξεκίνησε με ένα μουσικό κομμάτι στο πιάνο από την πιανίστα Χριστίνα Γκουντέλια.

Το συντονισμό έκανε η Ζαΐρα Μπέζα.

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο δήμαρχος Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης Γρ. Κωνσταντέλλος, ως οικοδεσπότης, πλέκοντας το εγκώμιο του εκδότη Κώστα Βενετσάνου για τη δράση του και ως εκδότης και ως αυτοδιοικητικός μια που ήταν ο πρώτος αντιδήμαρχος στην αλλαγή της Βούλας από Κοινότητα σε Δήμο.

Ομιλητές, ο εκδότης Κώστας Βενετσάνος,

ο πρ. Πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας,

ο συγγραφέας Δημήτρης Ράπτης και

ο πανεπιστημιακός καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας Θεόδωρος Γεωργίου, ανέπτυξαν ο καθένας από τη σκοπιά του, τα δεδομένα της εποχής του Μακιαβέλλι, της εποχής του Ναπολέοντα σε σχέση με το σήμερα.

Δεν ήταν απλά μία παρουσίαση βιβλίου. Ήταν μία πολιτικοφιλοσοφική εσπερίδα, που πλούτισε την πνευματική μας φαρέτρα.

 «Ο Ν. Μακιαβέλλι προσποιούμενος ότι διδάσκει τους βασιλείς, εδίδαξε τους λαούς»!

Ζαν Ζαν Ρουσώ, “Κοινωνικό Συμβόλαιο”

 

hgemonas venetsanosΟ Kώστας Βενετσάνος έκανε μια δήλωση – ξεκαθάρισμα, προς άρση τυχόν παρεξηγήσεων:

Σκοπός μου, με την παρούσα έκδοση, δεν είναι να εξυμνήσω τον ...μακιαβελισμό, τον Ιησουϊτισμό ακριβέστερα, με το αξίωμα πως «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Εξάλλου ούτε ο Μακιαβέλι, είναι ...μακιαβελιστής· πόσο μάλλον εμείς. Ο Μακιαβέλλι είναι φαινομενικά αντιφατικός.

Κυνικά πραγματιστής, αντλώντας διδάγματα από τη σκληρή εποχή του κι επιλεκτικά από παλιότερες παρόμοιες, αποστρέφοντας το πνεύμα από θεωρίες του “δέον”, κι εφαρμογές ακόμη, της κλασικής αρχαιότητας.

 Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ δεν είναι απλά, ένα ΒΙΒΛΙΟ. Είναι ΣΧΟΛΕΙΟ, που θα πρέπει να το περνούν και οι ηγεμόνες και οι πολίτες...

Ο Ναπολέων επισημαίνει ότι δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε οι “βασιλείς”. Οι Ηγεμόνες κάθε είδους και διαμετρήματος, “τέτοια βιβλία δεν διαβάζονται όπως τα μυθιστορήματα” (κεφ. 129, σελ. 288).

 

Ας πάρουμε μια “γεύση” μόνο. Η πνευματική τροφή, η “διδασκαλία” θα μεταλαμπαδευθεί διαβάζοντας ξανά και ξανά το βιβλίο!

Μία “γεύση” των ομιλιών

Βύρων Πολύδωρας: «Θα σταθούμε σε δύο επιχειρήματα διδακτικού χαρακτήρα. α) Στο γνωστό, «να σε φοβούνται ή να σε αγαπούν;» και β) Στο άλλο εξίσου γνωστό ή και περισσότερο παροιμιακό, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αυτά ορίζουν κατά βάση τη «σχολή» του Μακιαβελισμού και είναι πάνδημα και αμφίσημα στους ακαδημαϊκούς όλης της ιστορικής πορείας από τότε (16ος αι.) μέχρι σήμερα.

polidorasΒλέπουμε, λοιπόν, στον Ηγεμόνα του Μακιαβέλλι, 138 χρόνια πριν, τις εν σπαργάνοις θεωρίες του κράτους του Τόμας Χομπς και των άλλων πολιτικών φιλοσόφων που ακολούθησαν. Όπως βλέπουμε και μια τραγική κοινή τύχη μεταξύ του Χομπς και του Μακιαβέλλι. Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Χομπς το Ιησουϊτοκρατούμενο(;) πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έκαψε στην πυρά τον «Λεβιάθαν» και το «De Cive».

Τι οδήγησε όμως τον Μακιαβέλλι να γίνει, τότε που έγραφε, ο μονοδιάστατος εκφραστής ενός νέου πολιτικού ρεαλισμού, στις εκφάνσεις της ρεαλιστικής ερμηνείας της ιστορίας και της επιτυχίας-νίκης στο power game; Η απάντηση είναι απλή: Ο νεοπλουτισμός την Φλωρεντίας. Με τα συνακόλουθα: έναν γενικευμένο τυχοδιωκτισμό και έναν αδυσώπητο πολιτικό φατριασμό.

Ο Δημ. Ράπτης σημειώνει: «Στο βιβλίο αθυτό παντρεύεται το χάρισμα της σκέψης με τη δύναμη της δράσης. Είναι ένα συνοικέσιο, που οδηγεί σε έναν εποικοδομητικό και υψηλής κλάσης συνδασμό της θεωρίας με την πράξη, της φιλοσοφίας με αυτό που στις ημέρες μας αποκαλούμε management.

Ένα παράδειγμα της γόνιμης συνάντησης του θεωρητικού πνεύματος με το εκτελεστικό ταλέντο:

- Λέει ο Μακιαβέλι: Ο συνετός άνθρωπος πρέπει να κάνει όπως οι φρόνιμοι τοξόνες, που θεωρούν το στόχο τους υπερβολικά απόμακρο και, ξέροντας μέχρι πού φτάνει η δύναμη του τόξου τους, σημαδεύουν πολύ πο ψηλά απ’ τον αρχικό τους στόχο, όχι για να φτάσουν με το βέλος τους σε τόσο ύψος, αλλά για να μπορέσουν με τη βοήθεια ενός υψηλού στόχου να πετύχουν το σκοπό τους.

Αντιτείνει ο Βοναπάρτης: Θα αποδείξω ότι αν δείχνεις ότι στοχεύεις χαμηλότερα, θα φτάσεις επίσης το στόχο σου.

Σε άλλο σημείο: «Το να γίνεις από απλό ιδιώτης ηγεμόνας, προϋποθέτει ή αξία ή τύχη».

Κι ο Βοναπάρτης δικαιώνει αυτό που ήταν ο πρώτος ηγεμόνας που το καθιέρωσε και που μέχρι σήμερα είναι ζητούμενο σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής: την αξιοκρατία. Σημειώνει: «Η αξία είναι πιο απαραίτητη από την καλή τύχη, είναι αυτή που την γεννά»

H parous georgiouO Θεόδωρος Γεωργίου λέει ότι: «εάν καταφύγουμε στον Hegel, ο οποίος τονίζει, ότι «φιλοσοφία είναι η εκάστοτε εποχή συνελημμένη σε έννοιες» τότε αντιλαμβανόμαστε, ότι ο Machiavelli είναι ο στοχαστής της εποχής του.

Δηλαδή δεν καταγράφει στο έργο του, «Ο Ηγεμών» με εμπειρική γραφή τι συμβαίνει με την πολιτική εξουσία, αλλά επιχειρεί μέσω της γραφής να αναπαραστήσει τις πραγματολογικές συνθήκες κοινωνικής ανάδειξης του ηγεμόνος.

...Ο Ναπολέων με τα σχόλια και τις παρατηρήσεις του αποτελεί για όλους μας (και για την φιλοσοφική κοινότητα, αλλά και για τους δρώντες πολιτικούς σήμερα) χαρακτηριστική απόδειξη συνομιλίας στην κοσμοϊστορική διαδικασία δημιουργίας του νεώτερου και σύγχρονου πολιτικού κόσμου.

Ο πολιτικός αναστοχασμός του Ναπολέοντος στο κείμενο του Machiavelli αποτελεί ύψιστη αναστοχαστική στιγμή της ανθρωπότητας ως πολιτικής κοινότητας μπροστά στον εαυτό της».

Στο τέλος των ομιλιών ακολούθησε γόνιμος διάλογος με το ακροατήριο.

 

Μια γεύση από το βιβλίο

exofiloΑς πάρουμε μια “γεύση” μόνο από το βιβλίο. Η πνευματική τροφή, η “διδασκαλία” θα μεταλαμπαδευθεί διαβάζοντας ξανά και ξανά το βιβλίο!

Για την επιθυμία των λαών για αλλαγή, λέει:

«Κάθε αλλαγή αφήνει, πάντα, ακρογωνιαίο λίθο, απ’ όπου θα δεθεί η οικοδόμηση μιας νέας αλλαγής» (κεφ. 2, σελ. 71).

«...οι λαοί, ελπίζοντας σε βελτίωση της μοίρας τους, επιθυμούν ν’ αλλάξουν κυβερνήτη (...) αλλά συχνά την παθαίνουν...» (κεφ. 3, σελ. 73).

― Σαν συμπέρασμα μόνο, έχω να πω, ότι είναι ανάγκη ο ηγεμόνας να έχει το λαό φίλο του, διαφορετικά δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, όταν έλθουν δύσκολες στιγμές.

Και ο Ναπολέων σχολιάζει: «Εκεί ήταν η δική μου αχίλλειος πτέρνα.

Με έκαναν να το νιώσω με σκληρό τρόπο».

 

«Όταν ο λαός δεν σε θέλει, τα κάστρα δεν σε σώζουν»!  Μακιαβέλλι. Τα “κάστρα” εν προκειμένω, ήταν τα τανκς!

... «Όταν μια πόλη έχει συνηθίσει να ζει ελεύθερα, θα επαναστατεί διαρκώς στο όνομα της παλιάς της ελευθερίας», ξαναλέει αλλού ο δαιμόνιος Φλωρεντινός «δάσκαλος» της πολιτικής.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ σε δύο βιβλιοδεσίες. α) Μαλακό εξώφυλλο και β) συλλεκτική δερματόδετη, αριθμημένη βιβλιοδεσία, επετειακή λόγω των 50 χρόνων Εκδόσεις Σκαραβαίος.

 

Διατίθεται στα βιβλιοπωλεία

 

Κεντρική διάθεση. Στρ. Παπάγου 6 Βούλα, τηλ. 210 8959.004, 6937153052,

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 235 guests και κανένα μέλος