η Απολογία μου

Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024

Γράφτηκε από τον/την Κώστας Βενετσάνος

Δημοσιεύθηκε : 06 Ιουνίου 2014

Συνήθως, συνηθέστατα, σε κάθε έκδοση της εφημερίδας μας, σε κάθε άρθρο μου “εισπράττουμε” μια πλειάδα συγχαρητηρίων, επαίνων, ακόμη και “διθυράμβων” γραπτών. Δεν μας φουσκώνουν σαν διάνους, δεν μας μεταλλάσουν σε αλαζονικά παγώνια, δεν παίρνουν τα μυαλά μας αέρα.

Οι επιβραβεύσεις μάς δίνουν δυνάμεις, μα και μας επιφορτίζουν με πρόσθετο βάρος ευθύνης!

Δεν είμαστε τέλειοι. Κάνουμε και λάθη ενίοτε. Απολύτως φυσικό, θαρρώ.

Apologia

Ομως, όπως πρόσφατα έγραφα, “όταν αρθρογραφώ, δεν αποσκοπώ στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, αλλά να εκφράσω την κοινή γνώμη, πιστεύοντας ότι αντιπροσωπεύω τον μέσο πολίτη. Γνώμη εκφράζω· τη δική μου γνώμη, που καθόλου συμπτωματικά αντιπροσωπεύει μια ξεκάθαρη πλειονότητα αναγνωστών διαφορετικών - συχνά - πολιτικών πεποιθήσεων.

Ενίοτε κάποιους δυσαρεστώ. Ακόμη και συγγενών ιδεολογικών απόψεων. Το αντιλαμβάνομαι και το γνωρίζω εκ των προτέρων. Οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν με καρμπόν. Δεν είναι ακριβή αντίγραφα. Ο καθένας έχει τη διαφορετικότητά του. Αυτό εξ’ άλλου είναι δημιουργικό, σε μια διαλεκτική σχέση ποίησης.

Σπανίως, σε προεκλογικές και μετεκλογικές περιόδους ιδιαίτερα, γινόμαστε δέκτες και ψόγων. Αναμενόμενο.

Ομως εκπνέοντας ο μήνας των εκλογών μάς έδωσε μαζί με το θαυμασμό, τους επαίνους και τις “λατρευτικές”, μπορώ να πω, εκδηλώσεις, δύο εκπλήξεις δυσάρεστες.

Δεν τις αποσιωπώ. Απεναντίας τις προβάλλω, γιατί, τουλάχιστον η μία περίπτωση αντιπροσωπεύει έναν πολλαπλάσιο αριθμό σεβαστών αναγνωστών.

Ενας αναγνώστης λοιπόν, από την Αγία Μαρίνα, μάς τηλεφώνησε τη Δευτέρα 26/5, αναφέροντας τ’ όνομά του, για να κάνει, εντόνως μεν, αλλά ευγενικά τις παρατηρήσεις του: «Γιατί η εφημερίδα, που μας έχει πείσει για την αντικειμενικότητά της, τον πλουραλισμό που τη διακρίνει και εν γένει τη σοβαρότητα, δεν κράτησε στις εκλογές αυτές ουδέτερη στάση; Υποστηρίξατε καταφανώς τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύετε ότι θα πραγματοποιήσει όσα λέει; Και γιατί στο τελευταίο άρθρο σας, κύριε Βενετσάνε, μιλάτε για δυσαρμονία εκλογικού σώματος και κυβερνητικού συνασπισμού; Δεν είχαμε βουλευτές εκλογές· ευρωεκλογές είχαμε. Εξ’ άλλου ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ήρθε πρώτος, αλλά δεν αύξησε τα πσοοστά του...»

Αξιόλογες όντως παρατηρήσεις. Απαντώ: Η εφημερίδα μας που καταβάλλει προσπάθεια αντικειμενικότητας και πολυφωνίας, πιστεύουμε ότι δεν χάνει την ανεξαρτησία της παίρνοντας θέση. Απεναντίας πιστεύω ότι επιβάλλεται να εκφράζουμε και τις θέσεις μας.

Η ουδετερότητα συγκαλύπτει καμμιά φορά, δειλία, ή καιροσκοπισμό. Το βέβαιο είναι ότι δεν “τα πιάνουμε”, για να γράφουμε αυτά που γράφουμε. Οποιος πιστεύει κάτι τέτοιο ή και το διαδίδει κακόπιστα, δεν έχει παρά να δοκιμάσει. Εμείς ούτε εκβιάζουμε, ούτε πουλιόμαστε, ούτε φοβόμαστε.

Εξ’ άλλου παρουσιάσαμε ισομερώς και αναλόγως τους υποψηφίους, ασχέτως ιδεολογικών και τοπικών προτιμήσεων. Ναι, [...] αλλά υποστηρίξαμε καταφανώς τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε ο αναγνώστης μας. Ναι· ακριβολογεί και το παραδεχόμαστε. Αυτό έγινε στην αρθρογραφία μας, κυρίως.

Τον υποστηρίξαμε γιατί πιστεύουμε πως, αυτή την ιστορική στιγμή σ’ αυτές τις συγκυρίες, είναι ο μοναδικός αξιόπιστος πολιτικός φορέας, που, αν μη τι άλλο, ενέπνευσε ελπίδα και εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό, περισσότερο από κάθε άλλον, πολιτικό χώρο, αντιστεκόμενο στην υποτέλεια της χώρας μας και στην εξαθλίωση του λαού μας. Καλός κι ο Καμμένος, καλό και το ΚΚΕ, καλός κι ο Πολύδωρας, καλός κι ο ...Καζάκης, αλλά δεν... (από 3,5% έως 0,86%). Το αποτέλεσμα μετράει!

Οσον αφορά την πίστη ή την προσδοκία μου, ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ό,τι λέει”, ξαναλέω: Αν δεν κάνει όσα με φειδώ λέει κι όσα πρέπει, θα είναι κυβέρνηση και κόμμα “μιας χρήσεως”. Πρέπει όμως να ευχόμαστε όλοι να πετύχει, ακόμα και οι αντίπαλοί του, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία ευκαιρία ομαλής μετεξέλιξης αυτού του καθεστώτος. Μετά έρχονται “άγριες καταστάσεις!” Να μην αναφερθώ σ’ αυτές. Μπορεί ο καθείς να τις φανταστεί.

Οσον αφορά τη δυσαρμονία λαϊκού αισθήματος και κυβέρνησης νομίζω ότι τα εξήγησα επαρκώς στο σχετικό άρθρο μου και στην τεκμηρίωση. Να προσθέσω: Η δυσαρμονία, η αναντιστοιχία λαϊκής βούλησης και κυβερνητικής πολιτικής, που ασκείται μέσω “νόμων” που ψηφίζει η Βουλή, όχι ως ανεξάρτητη εξουσία αλλά με εξάρτηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, από τη βούληση ενός ανδρός - του Πρωθυπουργού - που εκτελεί κελεύσματα των δανειστών, είναι δεδομένη μαθηματικά.

Η συγκυβέρνηση έλαβε αθροιστικά το 30% περίπου του 60% του εκλογικού σώματος που συμμετείχε. Το 40% απείχε! Δηλαδή, με αναγωγή έλαβε το 18%(!) του εκλογικού Σώματος.

Θέλετε το 24%, θέλετε το 31%; Οπως και να το κάνουμε, η τρανταχτή πλειοψηφία του υπολοίπου 69% αποδοκιμάζει την κυβερνητική πολιτική.

Το 69% δεν αποδοκίμασε τους ευρωβουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Αποδοκίμασε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους· αποδοκίμασε τη φοροληστεία και τη λιτότητα· αποδοκίμασε την κυβερνητική πλειοψηφία. Αυτή τη στιγμή κυβερνά νομοτύπως, αλλά παρανόμως, η μειοψηφία.

Η διασπορά

Τώρα, για να τελειώνουμε: Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισέπραξε τη δυσφορία, γιατί δεν αύξησε κι άλλο τις δυνάμεις του. Γιατί υπήρχαν άλλα 36 ψηφοδέλτια -39, με τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ - Είχαμε δηλαδή μια διασπορά των πολιτικών δυνάμεων. Διασπορά εν μέρει φυσιολογική, αφού κάποιοι εκφράζουν ιδιομορφίες ιδεολογικές ή ιδεοληπτικές, η προσωπικές επιδιώξεις και φιλοσοφίες, αλλά και διασπορά τεχνητή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, κατά τη γνώμη μου, “το Ποτάμι!”. Κατασκεύασμα καθαρώς του τηλεοπτικού “σωλήνα” στην κυριολεξία (Οι παλιές τηλεοράσεις με οθόνη καθοδικών ακτίνων (CRT), που κατέληγε σ’ έναν σωλήνα περιβαλλόμενο με πηνία, αντιστάσεις και απινιτές).

Ούτε υποτυπωδώς έτυχαν παρόμοιας υποδοχής και προβολής με τον κ. Θεοδωράκη, είτε ο Καμμένος, είτε ο Καρατζαφέρης, είτε ο Πολύδωρας. Αλήθεια, γιατί δεν τα βρήκαν αυτοί μεταξύ τους; Γιατί δεν συνεργάζεται ο Καζάκης και οι άλλοι με τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν ανοίγεται ο ΣΥΡΙΖΑ;

Κι αυτό το 30% που υπερψήφισε την κυβερνητική πολιτική; Αυτό το 30% - που θα μειωθεί σε 20-22% στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές θα το αναλύσω σε ξεχωριστό σημείωμα, γιατί χρήζει ειδικής κοινωνιολογικής αναλύσεως, κυρίως.

Υποσημείωση: Αναφέρθηκα μόνο στον έναν επώνυμο αναγνώστη. Σε μια “κυρία” που τηλεφώνησε μεσημεριάτικα ανωνύμως, για να μας βρίσει, δεν αξίζει ν’ απαντήσουμε σε κακόβουλες συκοφαντίες. Αν το κάνει επωνύμως και κοσμίως, θα τύχει απαντήσεως.