Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Για τους υπαίτιους της κατάντιας της χώρας μας και τις αιτίες εν μέρει, για τα οικονομικά μας χάλια, την οικονομική δυσπραγία, αν θέλετε, έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα.

Παρενθετικά, υπενθυμίζω ότι δεν αποδέχομαι τον όρο “πτώχευση”, για μια χώρα και ιδιαίτερα για την Ελλάδα.Το έχω αναλύσει σε ειδικό άρθρο, νομικά και πολιτικά τεκμηριωμένο.

Δεν έχω αναφερθεί στις ευθύνες των πολιτών· τις δικές μας ευθύνες. Θα το κάνω πολύ σύντομα.

Σήμερα θέλω να αναφερθώ στο επείγον και καυτό θέμα της εξαντλητικής φορολόγησης και ιδίως στις συνέπειες που αυτή επιφέρει στην οικονομία, στους πολίτες και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας.

Εισαγωγικά νομίζω ότι βρισκόμαστε, ως χώρα, μπροστά σε μια νέα Φραγκοκρατία. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, αν θέλουμε σωστά και αποτελεσματικά να αντισταθούμε. Η μελέτη και η γνώση της ιστορίας είναι απαραίτητα εργαλεία για να ερμηνεύσουμε την τρέχουσα, την παρούσα πορεία της χώρας και να κάνουμε τις σωστές χαράξεις της ρότας που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε, για ν’ αποφύγουμε την επανάληψη λαθών και συνεπειών του παρελθόντος.

Για το Βυζάντιο, από τα σχολικά εγχειρίδια γνωρίζουμε για τις μάχες, τις έριδες, τις θρησκευτικές αιρέσεις κλπ.

Γνωρίζουμε ελάχιστα έως καθόλου για τα αίτια της φθοράς και της πτώσης και αγνοούμε παντελώς και σκοπίμως για το κοινωνικό καθεστώς, για την καταπίεση και τις διώξεις των Ελλήνων (εθνικών).

Για τη Φραγκοκρατία, ξέρουμε για την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους “σταυροφόρους”. Αγνοούμε τι σήμαινε “Φραγκοκρατία” για τον αγροτικό πληθυσμό, που ήταν δουλοπάρικοι, και την εξαθλιωμένη “μεσαία τάξη”.

Δεν μάθαμε τίποτα  για τις αντιδράσεις των αγανακτισμένων και καταπιεσμένων κατοίκων - όχι ελεύθερων πολιτών - αγροτών κυρίως και μικρο-εμπορο-βιοτεχνών, από την έγγεια αριστοκρατία (μεγαλοκτηματίες) και την κεντρική διοίκηση.

Δεν θα θυμάστε ίσως για τις διαμάχες και τις ένοπλες συγκρούσεις Καντακουζηνών και Παλαιολόγων.

Θα σκεφθείτε σίγουρα: «τι τα θες, τώρα αυτά; Αυτά ειναι ιστορίες»...

Λάθος. Αυτές οι “ιστορίες” είναι η προ-ιστορία και η επαναληψή της στη σημερινή σκληρή πραγματικότητα. Εκανα νύξη γιατί θα κάνω παρακατω μερικές χαρκατηριστικές αναφορές.

Οι Συνέπειες της υπερφορολόγησης

Για τις συνέπειες της αψυχολόγητης, άδικης, υπερβολικής ατελέσφορης, όπως αποδείχθηκε και καταστροφικής φοροεπιδρομής γνωρίζουν οι πάντες και καταδείχνεται από την καθημερινή αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας.

Ύφεση, ανεργία, φτώχεια, ελαχιστοποίηση φορολογικών εσόδων. Ας τα «ακούσουμε» από τα πλέον αρμόδια χείλη (το σχετικό video υπάρχει στην ιστοσελίδα της 7ης και σε πολλά blogs):

«Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, θα παγώσουμε την αγορά.

Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη. Θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρευσης».  

Γεώργιος Α. Παπανδρέου

(Θεσσαλονίκη 9/9/09 – 25 ημέρες προ των εκλογών)

Δεν αναφέρω τα άλλα που είπε, για αυξήσεις των μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό, γιατί δεν είναι του παρόντος και αποδεικνύουν μόνο την ασυνέπεια του ανθρώπου, που υφάρπαξε την ψήφο του λαού με απάτη και έκανε ακριβώς αυτά που απέρριπτε μετά βδελυγμίας!

Προσέξτε. Δεν μίλαγε για μειώσεις μισθών και συντάξεων. Απέρριπτε το …πάγωμα! Κι έκανε τελείως τ’ αντίθετα: Μείωσε μισθούς και συντάξεις. Αύξησε ασύμετρα τους φόρους στη μεσαία τάξη και στην κατώτερη και επέφερε τον “φαύλο κύκλο της κατάρρευσης”. Είναι τα λόγια του. Πρέπει να τονίσω, για μια ακόμη φορα ότι δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος. Είναι ο κύριος. Είναι ο πρωταίτιος. Συνυπεύθυνοι είναι όλοι οι υπουργοί του, με προεξάρχοντες τον Παπακωνσταντίνου και τον Βενιζελο, και όλοι οι βουλευτές που υπερψήφιζαν και ψηφιζουν τα εθνοκτόνα, αντιλαϊκά και καταστροφικά για την οικονομία και τη χώρα, μέτρα.

Αναφέρομαι στη μείωση μισθών και συντάξεων, γιατί στην υπερφορολόγηση πρέπει να συνυπολογίσω και την πλαγία αφαιρεση εσόδων, με τη μείωση των καταβολών. Το κράτος δηλαδή δεν σε φορολογεί μόνον με την αφαίρεση εσόδων με τη φορολογία, αλλά και με τη μείωση των αμοιβών σου και των υποχρεωσεών του σε ασφαλιστική κάλυψη, ασφάλεια, κοινωνικών παροχών και “κοινωνικού μισθού”, που έλεγε ο Ανδρέας.

Πρώτες συνέπειες λοιπόν της υπερφορολόγησης, της μείωσης μισθών και συντάξεων και της μείωσης των θέσεων εργασίας ειναι αυτά που προείπε ο Γ.Α.Π.:

― Μείωση της αγοραστικής δύναμης

― Βάθεμα της ύφεσης

― Μείωση των εσόδων του κρατους

― Κατάρρευση, κι ακόμα, - που δεν τα είπε ο Γ.Α.Π.:

― Ανεργία,

― Εξαθλίωση,

― Αρνητικό ψυχολογικό κλίμα και κατάθλιψη,

― Αγανάκτηση

Και δεν είναι μόνον αυτές οι συνεπειες της φοροεπιδρομής.

Είναι η εξάρτηση της χώρας. Το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στους δυνάστες - δανειστές και “συνεταίρους”!

Η αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών, η διακύβευση των εθνικών συμφερόντων, η συρρίκνωση ης δημοκρατίας, η εκτροπή από τη Συνταγματικη τάξη και το κράτος Δικαίου, η κοινωνική αποσύνθεση.

Η αποστροφή προς το εχθρικό και άδικο κράτος, μαζί με την αγανάκτηση, εγκυμονεί κι άλλα δεινά.

Το ένα είναι η φυγή· η μετανάστευση. Το αλλο ειναι η εχθρική συμπεριφορά προς το κράτος και τα όργανά του. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εμφυλιες εμπλοκές, σε καθεστωτικες εκτροπές η επαναστάσεις.

Τέλος και το χειρότερο, σε παθητική αποδοχή εθνικής ταπείνωσης ή καταστροφής και υποδούλωσης. Παραδείγματα από την ιστορία έχουμε δυστυχώς αρκετά και θλιβερά.

Η έκταση ενός άρθρου δεν μπου επιτρέπει να επεκταθώ.

Ιστορικά παραδείγματα

Εναν αιώνα πριν από την άλωση της πόλης, «η πτώση της αγροτικής παραγωγής σε συνδυασμό με την αρπακτικότητα που διακρίνει την αριστοκρατία (την πλουτοκρατια) απέναντι στους φτωχούς πληθυσμούς, οδηγεί τους τελευταίους στην ένδεια και την απόγνωση»1. Στην Μακεδονία ξεσπούν εξεγέρσεις των καταπιεσμένων και αγανακτισμενων που φέρνουν σε δύσκολη θέση την άρχουσα ταξη.

«Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Γρηγορά και του Καντακουζηνού, ολόκληρη η χώρα χωριστηκε σε δύο μερίδες. Σ’ αυτούς που ειχαν ευγενική καταγωγή, μόρφωση και πλούτη» (παράταξη του Καντακουζηνού) και στους φτωχούς “τους άξεστους, τους άφρονες και αιμοδιψείς ταραχοποιούς που άρπαζαν τις περιουσίες των αριστοκρατών και υποστήριζαν την παράταξη της Κωνσταντινούπολης»1 (οι χαρακτηρισμοί βεβαιως των λαϊκών στρωμάτων δόθηκαν από την άλλη παράταξη).

«...εκδηλώνονται βίαιες επιθέσεις εναντίον φοροεισπρακτόρων στη Θράκη...»1

Δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Οι αντιδράσεις των καταπιεσμένων είναι πολλές. Θ’ αναφέρω ακόμη δύο χαρακτηριστικές και παραδειγματικές περιπτώσεις.

Το 1146, ο βασιλιάς της Σικελίας εκυρίευσε την Κέρκυρα με τη συμπραξη των πιο φτωχών κατοίκων του νησιού από αντίδραση και αγανάκτηση για τη βαριά φορολογία που τους υποχρέωνε να πληρώνουν, η κυβερνηση του Βυζαντίου2, λέει ο ιστορικός Ουϊλιαμ Μύλλερ.

Ο Μύλλερ λέει χαρακτηριστικά: «Η δε μέγιστη ζημία των Ελλήνων ήσαν αι βίαιαι εισπραξεις»2 της αυτοκρατορικής κυβερνήσεως της Κωνσταντινούπολης. Ενεκεν τούτων εξερράγησαν δύο επαναστασεις μετά τον θάνατον του Βασιλείου. Η πρώτη συνέβη στην Ναύπακτο, όπου ο λαός εξεγέρθηκε κατα του στρατηγού Μωρογεωργίου, τον εφόνευσε και άρπαξε όλα του τα υπάρχοντα.

Αλλά το κράτος είχε τη θέληση και τη δύναμη να τιμωρήσει και ν’ αρπάξει. Ετσι ένα ισχυρότερο στρατιωτικό τμήμα επέδραμε και τιμώρησε τον Αρχιεπίσκοπο που είχε συμπράξει, τυφλώνοντάς τον, και βεβαιως τους πρωταίτιους, εισπραττοντας και τους φόρους και με πρόστιμα.

Παρ’ όλα ταύτα μετά λίγα χρόνια ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της Νικοπόλεως και εφόνευσαν τον αυτοκρατορικό φοροεισπράκτορα και κάλεσαν για βοήθεια τους Βουλγάρους που ειχαν ξεσηκωθεί κι εκείνοι, για ανάλογους λόγους.

Το Βυζάντιο όμως έπεσε. Οι δουλοπάροικοι απλά άλλαξαν αφεντικό...

――――――

1. “Ιστορία των Ελλήνων” εκδ. Δομή, τομ. 9ος, σελ.380 κ.ε.

2. “Η Ελλάς επί Ρωμαίων, φράγκων & Τούρκων” Ουίλιαμ Μύλλερ