Τη Δευτέρα των εκλογών όλοι συζητούσαν για το μεγάλο ποσοστό της αποχής, του λευκού και του άκυρου. Για το μήνυμα που εξέπεμψαν, για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών, με την διπλή ερμηνεία του όρου: των πολιτικών επιλογών κι εκείνων που τις επιλέγουν. Των κυβερνήσεων, των κομμάτων, των βουλευτών και λοιπών ασκούντων πολιτική.
Οι απέχοντες πολίτες δηλαδή, με την απαξιωτική απουσία τους από την κάλπη έστειλαν μήνυμα διαμαρτυρίας κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Μήνυμα καταγγελίας των αντιλαϊκών, οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης, της τρόικας και του Μνημονίου.
Αλλοι όμως έδωσαν, κατά τα συμφέροντα, διαφορετικές ερμηνείες για την αποχή. Για τον πρωθυπουργό, τον Παπακωνσταντίνου και τα παπαγαλάκια τους η αποχή σηματοδότησε ανοχή στις κυβερνητικές επιλογές, καθ’ ότι “αναγκαίες”, κατά τα λεγόμενά τους, για την “αξιοπιστία” της χώρας. Θα εκτιθέμεθα στις διεθνείς (κεφάλαιο)“αγορές” και θα μας δάνειζαν με ακόμα πιο επαχθείς όρους, ή δεν θα μας δάνειζαν ...οπότε “πώς θα πληρώνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις” και τα παρομοια. Αλλοι μίλησαν για “α-πολιτικά” άτομα, για “αδιάφορους” κλπ. Ετσι πέρασε η δια της αποχής καταγγελτική ή μοιρολατρική “ψήφος” ανοχής ή διαμαρτυρίας! Την Τρίτη είχε ξεχαστεί...
Ολοι πλέον μιλάγανε για την τρόικα, τα νέα ανενόχλητα μέτρα, για τις (κεφαλαιο) “αγορές”... Οι “αγορές” για τους παπαγαλίζοντες οικονομολόγους των καναλιών και όχι μόνον, “είναι οι τράπεζες” - όχι οι τραπεζίτες - που διαχειρίζονται το χρήμα των καταθετών, δηλαδή το “δικό μας χρήμα”. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, εμείς οι μικροκαταθέτες είμαστε το ίδιο με τους μεγαλοκαταθέτες, που δανείζουμε, με υπέρογκους τόκους, τα κράτη, δηλαδή εμάς.
Είμαστε επομένως τοκογλύφοι του εαυτού μας!!!
Κάτι σαν βαμπίρ. Γλύφουμε το αιμα μας και... το απολαμβάνουμε!!!)
Να μη χάσουμε επομένως μαζί με τις συντάξεις μας και τις καταθέσεις μας!
“Θα χάσουμε τους μισθούς και τις συνταξεις μας”, “θα παραιτηθεί (θα παραιτείτο) η κυβέρνηση”, “θα ανησυχήσουν και θα θυμώσουν οι αγορές”!
Αυτήν την τρομοκρατία της χειρότερης μορφής “ψήφισαν” δια της αποχής των όσοι δεν προσήλθαν στις κάλπες και την Τρίτη είχαν ξεχαστεί.
Τώρα πρεπει αφ’ ενός ν’ ανακουφιστούμε που δεν παραιτηθηκε η κυβέρνηση και (δεν) ηρέμησαν οι αγορές και επί πλέον να έχουμε τύψεις γιατί “στο κάτω - κάτω δεν μπορούμε να ζούμε εμείς πολυτελώς με τον ιδρώτα του Γερμανού!”
Ενώ ο “Γερμανός” μπορεί να τρώει τα λουκάνικά του και ν’ αγοράζει περιοχές ολόκληρες στα νησιά μας, από τις δικές μας αγορές όπλων, τανκς, αεροπλάνων και Ι.Χ. μερσέντες και V.W. με δανεικά λεφτά.
Τόσο “μακάκες”* είμαστε!

Ας επανέλθουμε όμως στην αποχή για να τη δούμε αναλυτικότερα.
Η αποχή στο πρόσφατο παρελθόν κυμαινόταν γύρω στο 20%. Στις βουλευτικές του 2004, για παράδειγμα ήταν 23,5%. Αυτό το ποσοστό του 20% κάλυπτε όσους για διαφόρους λόγους αδυνατούσαν να προσέλθουν στις κάλπες. Κάλυπτε ασθενείς, ταξιδευτές, μετανάστες, αδιάφορους, πεθαμένους, απολιτικούς και λίγους συνειδητούς που απαξιούσαν το σύστημα, τη δυτικότροπη αντιπροσωπευτική “δημοκρατια”, το “θέατρο” της πολιτικής και τους πολιτικούς.
Το 20% λοιπόν το θεωρώ δεδομένη “φυσιολογική” αποχή. Από κει και πάνω, ναι υπολογίζεται ως αποστροφή, διαμαρτυρία, καταγγελία, απαξίωση του συστήματος.

Αφού αναλύσαμε τις τελευταίες πέντε εκλογικές αναμετρήσεις εθνικές, βουλευτικές και ευρω-κοινοβουλευτικές καταλήξαμε στα εξής συμπεράσματα:
― Τα “άκυρα - λευκά”, πλην των τελευταίων, ήταν της τάξεως του 2,5%, ενώ το 2004 ήταν 2,2 και 1,6%.
― Στις ευρωεκλογές παρατηρείται μεγαλύτερη αποχή απ’ ότι στις εθνικές, με αποκορύφωμα τις ευρωεκλογές  του 2009 που έφτασε το 47,37%, συν 2,54 “λευκά-άκυρα”. Δηλαδή αθροιστικά περίπου 50%.
― Το εντυπωσιακό αυτό ποσοστό άγγιξε η αποχή μαζί με το λευκό-άκυρο, την 2η Κυριακη των πρόσφατων περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. 39,01% Αποχή, συν 9,10% άκυρα-λευκά, ίσον 48,11% αθροιστικά. Κι αυτό είναι εντυπωσιακό. Ενας στους δύο πολίτες μόνο μπήκε στη διαδικασία επιλογής. Οι άλλοι την “έφτυσαν!”
Κι αν ακόμα αφαιρέσουμε εκείνο το 20% της “φυσιολογικής αποχής”, που λέγαμε πιο πάνω, μένει ένα 30% περίπου που αρνείται να μπει στη διαδικασία να επιλέξει αυτούς που θα τον διοικήσουν με “δημοκρατική” νομιμοποίηση.
Η νομιμοποίηση είναι πλασματική.

Οι απέχοντες περισσότεροι από τους μετέχοντες

Οταν ο Ι. Σγουρός εκλέγεται στην Περιφέρεια Αττικής που τα πράγματα είναι δυσμενέστερα με 52,87%, στην πραγματικότητα αυτό το ποσοστό αντιπροσωπεύει κάτω του ενός πέμπτου των πολιτών της Αττικής.
Στους 100 δηλαδή, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ψήφισαν το 42,32%. Αρα αποχή 57,68%. Ο απέχοντες επομένως είναι περισσότεροι από τους μετέχοντες. Σ’ έναν Σύλλογο ή σ’ ένα συλλογικό όργανο, όπως ένα δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο, δεν έχουμε απαρτία!
Κι αν ακόμη αφαιρέσουμε το 20% ως “φυσιολογική αποχή” μένει ένα 37,68% καθαρή αποχή αποστροφής. Αν σ’ αυτό το ποσοστό προσθέσουμε κι εκείνο των “λευκών και άκυρων” που συναθροίζεται στο 16,11%, έχουμε 53,79.
Πάλι περισσότεροι από τους μισούς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, γύρισαν την πλάτη.
Ο Γιάννης Σγουρός επομένως, ο πρώτος “εκλεγμένος” περιφερειάρχης Αττικής, - και δεν εχουμε τιποτα με τον άνθρωπο - εξελέγη με μια πλειοψηφούσα μειοψηφία εις δόξαν της “αντιπροσωπευτικής” "δημοκρατίας” (εντός εισαγωγικών και οι δύο όροι ξεχωριστά και ομού).
Ιδού τα μαθηματικά, αν και σας κουράζουν, αλλά είναι αναγκαία αποδεικτική διαδικασία.
Επί του συνόλου των εγγεγραμμένων με αναθεωρημένους καταλόγους, τα έγκυρα ψηφοδέλτια είναι το 35,50% από το οποίο έλαβε το 52% και κάτι, ήτοι το 18,77% των εγγεγραμμένων πολιτων.

Αυτό είναι το ποσοστό που ενέκρινε το μνημόνιο και την πολιτική του Παπανδρέου: 18,77%!!!

Το παράδειγμα της Αττικής είναι αντιπροσωπευτικό και σχεδόν καθολικό. Ομως στη “δημοκρατία” μας δεν προσμετρώνται τα λευκά και τα άκυρα· η δε αποχή δεν ενδιαφέρει. Μετριώνται μόνο τα έγκυρα, όσων προσήλθαν.
Να γιατί τάχθηκα και στο προηγούμενο άρθρο μου και στο παρών κατά της αποχής και λιγοτερο κατά του λευκού και του άκυρου. Γιατί δεν προσμετρώνται αμφότερα και δεν τους ενδιαφέρει.

Σκεφθειτε το λιγάκι και στις προσεχείς εκλογές να συμμετάσχετε και να ψηφίσετε τον, συγκεκριμένο όμως, φούφουτο. Κι επειδή ο φούφουτος δεν μας εγγυάται τίποτα, ας ψηφίσουμε ένα φερέγγυο μικρό κόμμα. Οταν θα ‘ρθει η ώρα θα τα ξαναπούμε.

――――――
* Είδος πιθήκων.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 791 guests και κανένα μέλος