Ξέρω, η αρθρογραφία μου για την οικονομία και το περίφημο Μνημόνιο «στήριξης» της οικονομίας ίσως έγινε κουραστική! Απαιτείται όμως μια τεκμηρίωση υπερκείμενη της δημοσιογραφικής ανάλυσης, ακόμα κι αν αυτή στηρίχτηκε σε γενικές αδιάσειστες οικονομικές και νομικές αρχές.

Κι αυτό θα κάνω σήμερα παρουσιάζοντας συμπυκνωμένα και αποσπασματικά τις εγκυρότατες θέσεις τριών ειδικών πανεπιστημιακών και του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ). Οι πλήρεις εισηγήσεις τους είναι δημοσιευμένες σε ειδικό φυλλάδιο του Δ.Σ.Α. και εκφωνήθηκαν σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποίησε ο ΔΣΑ στις 15 του προηγούμενου μήνα.

Και πρώτα - πρώτα δεν πρόκειται για μηχανισμό «στήριξης» της οικονομίας μας. Ο τίτλος είναι παραπλανητικός και ψευδεπίγραφος. «Στήριξη» σημαίνει «βοήθεια» οικονομική και τεχνική. ΔΑΝΕΙΟ με δόσεις μάς δίνουν οι άνθρωποι για να πληρώσουμε τα δανεικά μας στους ιδιώτες κερδοσκόπους.

Και μάλιστα τα καινούργια δάνεια δίνονται με επαχθέστερους – επαχθέστατους – όρους και με συγκεκριμένους στόχους του διεθνούς ιμπεριαλιστικού, χρηματοπιστωτικού ληστρικού κεφαλαίου.

Πρόκειται για γενικευμένη επίθεση της πλέον απροκάλυπτης, βουλιμικής απληστίας νεοφιλελευθερισμού.

Όχι κατά της Ελλάδος μόνον, αλλά της Ευρώπης, της Ν. Αμερικής και της Αφρικής αρχικά και του κόσμου ολάκερου στη συνέχεια. Πρόκειται για επίθεση κατά των λαών και των κοινωνικών τους κατακτήσεων.

 

Δεν το έχουμε νιώσει ακόμα στο πετσί μας. Το χνούδι μας μόνο αναρρίγησε. Μην περιμένετε να φτάσει στο κόκαλο. Ηδη άρχισαν να ρουφάνε με το «καλαμάκι» το 40% της ενέργειάς μας – της ΔΕΗ.

«Δεν το λέει το Μνημόνιο», ψέλλισε η Κυβέρνηση. «Είναι η επιλογή των δανειστών», που ‘χουν το «πάνω χέρι», σύμφωνα με το μνημόνιο, που εσείς υπογράψατε και ψηφίσατε την αποστόμωσαν οι ελεγκτές της Τρόικας…

 

Τι λένε οι καθηγητές

 

Ας πάμε όμως στην τεκμηρίωση των έγκριτων πανεπιστημιακών και μην ακούτε τους «ρεαλιστές» δημοσιογράφους που είτε είναι ανίδεοι, είτε έχουν επιλέξει το ρόλο του φερέφωνου των τηλεοπτικών ιδίως Μέσων Μαζικού Επηρεασμού της κοινής Γνώμης. Αποκαλούν, για παράδειγμα, όλως …φευγαλέα, τους τοκογλύφους κερδοσκόπους, «επενδυτές»!!!

Επενδυτής είναι εκείνος που βάζει τα κεφάλαιά του για ν’ ανοίξει μια βιομηχανία, μια τράπεζα εμπορική έστω ή και αγοράζοντας μετοχές στερεών και ευέλπιδων απόδοσης επιχειρήσεων κι όχι για να τζογάρει αγοράζοντας σήμερα για να πουλήσει αύριο ακριβότερα και να ξαναγοράσει μεθαύριο φθηνότερα. Αυτός είναι τζογαδόρος που κλέβει «νόμιμα», αυτά που χάνουν τα θύματά του.

Κλείνω την παρένθεση και δίνω το χώρο στους καθηγητές.

 

Παγκόσμιας εμβέλειας πειρατεία

Λέει ο ομ. Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών Γεώργιος Κασιμάτης

 

«Παγκόσμιας εμβέλειας πειρατεία» χαρακτήρισε τις δικαιϊκές παρεμβάσεις της «εξωπολιτικής εξουσίας των δυνάμεων του κεφαλαίου και της κερδοσκοπίας», ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Κασιμάτης.

«Eίμαστε μάρτυρες μιας παγκόσμιας κρίσης, η οποία είναι πρωτοφανής στην ιστορία της ανθρωπότητας και θα πω γιατί. Γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία ολόκληρη η πολιτική του πλανήτη είναι γονατισμένη κάτω από την αυθαίρετη εξωπολιτική εξουσία δυνάμεων του κεφαλαίου και της κερδοσκοπίας».

 

Και αναφερόμενος στις βασικές αρχές του Δικαίου, τονίζει: «…η μόνη εξωδικαιϊκή εξουσία είναι του πειρατή. Σήμερα έχουμε μιας παγκόσμιας εμβέλειας πειρατεία… (αεροπειρατεία, τρομοκρατία κλπ. με τις σύγχρονες εκδοχές τους). […]

«… με το γονάτισμα αυτό της πολιτικής, γονατίζει η Δημοκρατία, γονατίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, γονατίζει ο πολιτισμός μας…».

«…σήμερα δεν είναι πλέον το πρόβλημα, της εξωπολιτικής δύναμης, ταξικό. Είναι διαρθρωτικό… Δεν είναι ούτε χρηματοπιστωτική κρίση, ούτε οικονομική. Είναι κρίση του κοινωνικοπολιτικού συστήματος», συμπέρανε.

Αναφερόμενος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) είπε:

«Είναι πρωτοφανές να έρχεται να συνεργάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση με πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ξέρουμε πως όπου πήγε, βύθισε τις χώρες. Το λένε σήμερα οι νομπελίστες, το λένε οι οικονομολόγοι και της Αμερικής και της Ευρώπης, ότι η πολιτική της είναι αποτυχία».

 

"Ανυπόστατος ο Νόμος που κύρωσε το Μνημόνιο"

 

Οσον αφορά την υπερψήφιση του κυρωτικού νόμου 3845/2010 – αυτού που επικυρώνει το «Μνημόνιο» που υπέγραψε ο Παπακωνσταντίνου – με απλή πλειοψηφία, τον χαρακτηρίζει ανυπόστατο γιατί έγινε κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ. 2 του Συντάγματος (Σ.) που απαιτεί τα 3/5 της Βουλής, δηλαδή 180 ψήφους υπέρ.

Παρ’ όλη δε τη φραστική διαφωνία του καθηγητή Κ. Χρυσόγονου ότι «δεν ανακύπτει δέσμευση και πολύ περισσότερο, περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας»  ώστε να απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία, ουσιαστικά υπήρξε ταυτότητα απόψεων, αφού ο ίδιος ο Κ.Χ. συμφώνησε ότι αυτό έγινε de facto (εκ των πραγμάτων), αλλά όχι και de jure (απ’ το νόμο. Με θετή δικαιική βάση). Αυτό όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, τον καθιστά ακυρώσιμο και για το λόγο ότι de facto καταστάσεις δημιουργούνται επί κυριαρχικών θεμάτων είτε αιτία πολέμου, είτε επαναστάσεως. Γι’ αυτό έγραφα, «…ποιο έπος, ποιες μάχες δώσαμε, ποιο Ρούπελ αντέστη, πού ηττηθήκαμε και η κυβέρνηση έδωσε χουν και ύδωρ μ’ αυτό το κατάπτυστο μνημόνιο συνθηκολόγησης ηττημένου κράτους – όπως ο στρατηγός Τσολάκογλου, το 1941, για να «επιβραβευθεί», ως πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός!... χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ, ανεπαισθήτως»! (κοίτα «7η» φ. 642/17-6-2010).

Θα επανέλθουμε όμως στον καθηγητή Κ. Χρυσόγονο, ο οποίος έκανε «φύλλο και φτερό» και το Νόμο 3845 και το μνημόνιο αφού «…δεν καθιστά δεσμευτικούς κανόνες δικαίου στο εσωτερικό της ελληνικής έννομης τάξης, τις δηλώσεις και το πρόγραμμα» (της τρόικας), αφού ολοκληρώσουμε με τον Γ. Κασιμάτη, ο οποίος κατέληξε:

«Θα πρέπει να το παλέψουμε αυτό το πράγμα δικαστικά και να έλθουν τα ελληνικά δικαστήρια να μιλήσουν με θάρρος, ή με σκύψιμο του αυχένα, να διαλέξουν και να έλθει μετά και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να πει ευθαρσώς “ναι θέλω να παραβιάσω το δικαίωμα της ιδιοκτησίας”. (γιατί “ιδιοκτησία” είναι ο μισθός και η σύνταξη) Διότι θα αντιμετωπίσει μετά, (το ερώτημα), γιατί δεν θέλει να βάλει φραγμό στο θέμα της ιδιοκτησίας της CITY GROUP, παραδείγματος χάρη, που είναι τρία τρισεκατομμύρια δολάρια η περιουσία και θέλει να βάλει σε αυτόν που έχει ένα μισθό. Αν θέλει, να το πει, να το ξέρουμε, να ξέρουμε τι Ευρώπη έχουμε. Να ξέρουμε, παραδείγματος χάρη, αν μας κήρυξαν σε κατάσταση πολιορκίας και αν υπάρχει αυτός ο θεσμός, γιατί δεν υπάρχει στο υπερκείμενο δίκαιο. Και πώς κύριοι, το αποφασίσαμε μυστικά: Και πώς κηρύσσουμε μια χώρα σε έκτακτη ανάγκη, να περιοριστούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα; Να τα πουν όλα αυτά, αν θέλουν».

 

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν κωλύεται να υπαναχωρήσει,

λέει ο καθηγητής Παν/μίου Θεσ/νίκης Κώστας Χρυσόγονος

 

«Η ελληνική Δημοκρατία, όχι μόνο ζήτησε τη «στήριξη» και προσχώρησε οικειοθελώς στα μνημόνια, αλλά και δεν κωλύεται νομικά να υπαναχωρήσει κατά την εφαρμογή τους, με μόνη νομική συνέπεια την απώλεια των πέραν του χρονικού σημείου της υπαναχώρησης πιστώσεων, χωρίς καν να καθίστανται άμεσα απαιτητές οι πιστώσεις που ήδη παρασχέθηκαν. Αυτές θα αποπληρωθούν στον προβλεπόμενο χρόνο. Εξάλλου, οι απαιτούμενες για την εφαρμογή των Μνημονίων νομοθετικές ρυθμίσεις, νομοθετικές πράξεις κλπ., εκδίδονται από τα ελληνικά όργανα και συνεπώς ούτε αναγνώριση αρμοδιοτήτων σε όργανα διεθνών οργανισμών μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να υποστηριχθεί ότι έχουμε κατά την έννοια του άρθρου 28 παρ.2 του Συντάγματος».

Γι’ αυτό καλά θα κάνουμε, όπως η Τουρκία το 2008, να διακόψουμε την εξάρτηση από την Τρόικα έγκαιρα, μετά την είσπραξη της 2ης δόσης, εφέτος.

Να ζητήσουμε επαναδιαπραγμάτευση και ρύθμιση των παλαιών δανείων κλπ («7η» φ.633 – 15ης Μαΐου 2010 και στο διαδίκτυο www.ebdomi.com «Τι να κάνουμε» αυτό το άρθρο – και δεν κομπορημωνώ – σύμφωνα και με τη γνώμη φίλων οικονομολόγων και πολιτικών, θα έπρεπε να ήταν μπούσουλας δράσεως για την κυβέρνηση. Καλά θα έκαναν να το μελετήσουν).

Τώρα, που ο όγκος των δανειακών υποχρεώσεων είναι προς ιδιώτες κι όχι προς κράτη και ενώσεις κρατών του μνημονίου και με την «καρμανιόλα» του Αγγλικού δανειακού δικαίου, που προβλέπει το μνημόνιο.

Αυτά τα επιβεβαιώνει και ο καθηγητής Κ. Χρυσόγονος με την παρακάτω αποστροφή της εμπεριστατωμένης ομιλίας του:

«Σημειωτέον ότι εφαρμοστέο δίκαιο για τη σύμβαση είναι το αγγλικό δίκαιο και αποκλειστικά αρμόδιο Δικαστήριο είναι το Δικαστήριο, πρώην ΔΕΚ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου. Με άλλες λέξεις, αν το ελληνικό δημόσιο δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει μια από τις δόσεις του δανείου κατά την ημερομηνία λήξης της, που είναι σύντομα, είναι σε τρία έως πέντε χρόνια το πολύ, το κράτος δανειστής, παραδείγματος χάρη, η Ολλανδία μπορεί να κατάσχει και να εκπλειστηριάσει το Μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων ή τα πολεμικά αεροσκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας».

Όσον αφορά το μνημόνιο και το κυρωτικό νόμο, ο Κ.Χ. είπε, μεταξύ άλλων: «Στην τριγωνική σχέση μεταξύ “τρόικας”, ελληνικής κυβέρνησης και υποτίθεται κυρίαρχου Ελληνικού λαού, η κυβέρνηση μοιάζει στην πράξη λιγότερο με κυβέρνηση και περισσότερο με μεταπράτη» και κατέληξε: «…νομικά, η σύμβαση αυτή οδηγεί σε απώλεια της κυρίαρχης κρατικής υπόστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας […] Ο μηχανισμός (στήριξης) αποσκοπεί τελικά στην ασύμμετρη ικανοποίηση των δανειστών του de facto πτωχευμένου ελληνικού δημοσίου». […]

«Η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους θα καταστεί αναπόφευκτη. Η διαφορά όμως είναι ότι η αναδιάρθρωση τότε θα είναι πολύ δυσκολότερη, διότι για μέρος του χρέους του, το ελληνικό δημόσιο θα βρίσκεται αντιμέτωπο με κράτη και όχι με ιδιώτες. Και το χειρότερο, θα κινδυνεύσει να χάσει όχι μόνο την ιδιωτική περιουσία του, αλλά και τη δημόσια περιουσία του, η οποία επαναλαμβάνω, είναι το προαπαιτούμενο για την ύπαρξη της ίδιας κυρίαρχης κρατικής υπόστασης της ελληνικής Δημοκρατίας».

 

Λόγω της εκτάσεως της παρούσας αναφοράς θα αδικήσω όλους τους ομιλητές και ιδιαίτερα τον καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη, ο οποίος αναφέρθηκε στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συμβάσεις γι’ αυτά. Θα το κάνουμε ασφαλώς μια άλλη φορά.

Από την εισηγητική ομιλία του προέδρου του ΔΣΑ Δημ. Παξινού, θ’ αναφέρω μόνο ένα μικρό αλλά πολύ ουσιαστικό απόσπασμα:

«…κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με κόπο και αγώνες επί δεκαετίες, θυσιάστηκαν σε μια στιγμή, στο βωμό του εξωτερικού δανεισμού. […]

Η επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα που βιώνουμε είναι πανευρωπαϊκή και πλήττει την καρδιά του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, χωρίς να εξαιρεί καμμία κοινωνική ομάδα… Υπό την έννοια αυτή, το Μνημόνιο είναι υπόθεση όλων μας».

 

――――――――――――

Σημείωση: Την Πέμπτη 29/7/2010 ο Δ.Σ.Α. και η ΕΣΗΕΑ κατέθεσαν σχετική προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.