Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Η απομύζηση της ουσίας της ιστορίας και η μετάλλαξή της σε απονεκρωμένο κέλυφος δεν έγινε καθόλου αθώα, από κάποιους «κουλτουριάρηδες» ωρυόμενους ιστορικούς. Εγινε με τη μέθοδο της αράχνης...

Η απομύζηση της ουσίας της ιστορίας και η μετάλλαξή της σε απονεκρωμένο κέλυφος δεν έγινε καθόλου αθώα, από κάποιους «κουλτουριάρηδες» ωρυόμενους ιστορικούς. Εγινε με τη μέθοδο της αράχνης.

Εξυφαίνεται ο δυσδιάκριτος ιστός, κι αφού εμπλακούν τα θύματα στις περίτεχνες διακλαδώσεις του, η αράχνη με την ησυχία της τα απομυζά. Κάποιες τελευταίες σπασμωδικές αντιδράσεις του θύματος είναι πλέον μάταιες.

Το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο, όπως και των λαών που δεν έχουν, λησμονούν και δεν παράγουν ιστορία: ο αφανισμός!

Δεν δραματοποιώ τα γεγονότα. Αποδίδω παραστατικά – όσο μπορώ – την ωμή πραγματικότητα.

Τα πραγματικά αίτια, οι υπαρκτές δεσμεύσεις και οι αληθινοί σκοποί, για τη μεθοδευμένη ιστορική ασιτία των παιδιών μας – της εθνικής μας συνέχειας, με άγευστη, μεταλλαγμένη και άνευ ουσίας ιστορική τροφή, εκπορεύονται διακρατικά, υπό την καθοδήγηση και εποπτεία του υπερατλαντικού «μεγάλου αδελφού», ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, θεωρεί ότι «…η ιστορία είναι μια ανοησία»¹.

Και ιδού η τεκμηρίωση. Ιδού η ωμή αλήθεια που απεκρύβη εσκεμμένα από την Κυβέρνηση, όχι μόνο από το λαό, αλλά και από τους ερωτώντες και ανησυχούντες, αλλά και αμνήμονες βουλευτές, όσο και από την ερωτώμενη Ακαδημία Αθηνών.

Απεκρύβη ότι ο 2000 υπογράψαμε Διακρατική Συμφωνία με την Τουρκία, - με φερετζέ – πολιτιστική συνεργασία, και το 2001 κυρώθηκε από την ελληνική Βουλή κι έγινε νόμος του κράτους (Ν. 2929, ΦΕΚ 142/2001)!

Φαντάζεστε τι δεσμεύσεις αναλάβαμε; Η Ελλάδα και η Τουρκία ανέλαβαν την υποχρέωση "να συνεργάζονται στην παρουσίαση της Ιστορίας, της Γεωγραφίας, του Πολιτισμού και της Οικονομίας της άλλης χώρας, ιδιαίτερα στα σχολικά βιβλία"! (άρθρο 1 παρ. ι).

Κι επειδή οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται (…shut servanta) στην ίδια παράγραφο δεσμευόμαστε να συστήσουμε «Μικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, η οποία θα ανταλλάξει και θα μελετήσει τα σχολικά βιβλία, για να προτείνει τη διόρθωση των ανακριβιών»!

Προφανώς οι "διορθωτές των ανακριβιών", ή οι συγγραφείς, αυτοελεγχόμενοι για να προλάβουν τους "διορθωτές" απέδωσαν τη Σφαγή της Σμύρνης ως …συνωστισμό, από υπερβάλλοντα ζήλο!

Το 2000 που υπεγράφη η Συμφωνία είχαμε την τρίτη κυβέρνηση Κώστα Σημίτη, με Υπουργό Εξωτερικών τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, Υπουργό Πολιτισμού τον Θεόδωρο Πάγκαλο και Υπουργό Παιδείας τον Πέτρο Ευθυμίου.

Όπως διαπιστώνετε, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συμφώνησε και θεσμοθέτησε, με ην ψήφο της Βουλής, βεβαίως και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόζει. Η κυρία Γιαννάκου δεν τα ήξερε αυτά; Δεν γνώριζε με ποια άφρονα, οικειοθελή(;) και τηλεκατευθυνόμενα δεσμά είμαστε δεμένοι; Κι αν τα ήξερε, υποκριτικά ρώταγε την Ακαδημία; Γιατί δεν απαντούσε στη Βουλή ευθέως "έχουμε δεσμεύσεις τις οποίες εμείς ως μαζοχισταί εκλαμβάνουμε έτσι, στην ακραία τους μορφή", γιατί κανένας Τούρκος εμπειρογνώμονας "διορθωτής", δεν θα "πρότεινε" (στη διπλωματική γλώσσα σημαίνει απαιτώ) την καταστροφή της Σμύρνης να την αποδώσουμε στο… συνωστισμό. Θα έλεγα ορθά – κοφτά:

«Γκιαούρηδες, πήγατε να πάρετε, μετά από 400 χρόνια, τα εδάφη που σας είχαμε πάρει. Ξεσηκώσαμε το λαό ας, δεν είχατε δυνατότητες ανεφοδιασμού, σας εγκατέλειψαν οι σύμμαχοί σας, σας εγκατέλειψαν οι δυνάμεις σας, τρωγόσασταν και μεταξύ σας και σας κόψαμε τον κώλο. Ε, αν κάναμε και κάτι παραπάνω, μη τα σκαλίζεις τώρα τζάνεμ και χαλάμε τις καρδιές μας»!…

Αλλά γιατί επιδιώκεται από τους μαέστρους της Ουάσιγκτον η αφυδάτωση και η διαστρέβλωση της ιστορίας, αυτής της …ανοησίας; Μήπως οι επιδιώξεις της Ουάσιγκτον είναι ειρηνιστικές; Να ξεχάσουν δήθεν οι Λαοί τα πάθη τους και να ζήσουν ειρηνικά;

Οι λαοί δεν το κρατάνε …μανιάτικο!

Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι τους και οι ιστορικοί αναλυτές τους και όλα α επιστημονικά όργανα ου ασχολούνται στην «ορχήστρα» της εξωτερικής – οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι λαοί, κρίνουν και αισθάνονται για τους άλλους λαούς σύμφωνα με την τρέχουσα πολιτική συμπεριφορά τους και όχι με βάση τις ιστορικές τους μνήμες.

Επιδίωξή τους απώτερη – και γι’ αυτό χρησιμοποιούν πολλά μέσα – είναι η Διάσπαση των Εθνών. Η διάσπαση της εθνικής συνοχής και των εθνικών συνειδήσεων. Γιατί; Αν αναζητάτε ηθικά ερείσματα και ιδεολογικό υπόβαθρο στις επιδιώξεις αυτές μάλλον ματαιοπονείτε. Ισως απώτερα ψυχολογικά αίτια του συλλογικού υποσυνείδητου να βρίσκονται στην έλλειψη εθνικής ταυτότητας του οικονομικό-στρατιωτικού αυτού γίγαντα.

Ας αφήσουμε όμως το συλλογικό υποσυνείδητο στους ψυχαναλυτές γιατί στις ΗΠΑ κυριαρχεί το μεγάλο κεφάλαιο. Κυβερνά κατ’ ουσία το μεγάλο κεφάλαιο. Και το "μεγάλο κεφάλαιο" δεν έχει συναισθήματα.

Το κεφάλαιο θέλει τη διάσπαση των εθνών, ρεαλιστικά γιατί αυτό εξυπηρετεί τον έλεγχο και την κυριαρχία του στην "αγορά".

-----------------

1. Robert Cooper: "Η Διάσπαση των Εθνών", εκδόσεις Κέδρος 2005, σελ. 80. Υπ’ όψιν ότι ο συγγραφέας είναι "από τους πιο διαπρεπείς Ευρωπαίους διπλωμάτες. Πρώην ειδικός σύμβουλος του Τόνι Μπλερ, για θέματα εξωτερικών υποθέσεων. Ηδη Γενικός Διευθυντής του Συμβουλίου της Ε.Ε. σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικο-στρατιωτικών υποθέσεων".