Το παρόν άρθρο δεν συνιστάται να το διαβάσουν όσοι είναι κομματικά «κολλημένοι» ή βολεμένοι...

Το παρόν άρθρο δεν συνιστάται να το διαβάσουν όσοι είναι κομματικά «κολλημένοι» ή βολεμένοι.

33 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, κατά τη διάρκεια των οποίων διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα δύο μεγαλύτερα κόμματα – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – με συγκλίνουσες, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, μέχρις ταυτοποίησης σχεδόν, κι αφού έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν και απέτυχαν σε βασικά εθνικά θέματα, κυρίως εξωτερικής πολιτικής – Κυπριακό, Βαλκάνια, ελληνοτουρκικές σχέσεις – βάλτωσαν τελικά στα λιμνάζοντα νερά της γραφειοκρατικής αντίληψης και της διαφθοράς της δημόσιας Διοίκησης, της διαπλοκής και της κακοδιαχείρισης της κρίσης.

Ξεκινήσαμε το 1974 με μια θρασύτατη τουρκική εισβολή «Αττίλα», το βιασμό του διεθνούς Δικαίου, την περιφρόνηση της διεθνούς νομιμότητας και της Κοινότητας και την αρπαγή της μισής Κύπρου, για να φθάσουμε, αφού περάσαμε από την αποχώρηση απ’ το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, - όπου επανενταχθήκαμε «με την ουρά στα σκέλια» - και το «βυθίσατε το ΧΟΡΑ», στη διαπρύσια υποστήριξη της εισδοχής - εισβολής της Τουρκίας στην Ε.Ε. και στην ξεδιάντροπη υποστήριξη της αμερικανο-ευρωενωσιακής πλεκτάνης Ανάν.

Και δεν είναι τα μόνα. Εάν γινόταν απολογισμός της εθνικής μειοδοσίας των τελευταίων δεκαετιών θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Προδώσαμε τις αρχές μας, προδώσαμε το χαρακτήρα μας, προδώσαμε την ιστορία μας, την οποία επιπλέον αποπειρώνται να καταργήσουν.

Να θυμηθούμε τα Ιμια, τις από του βήματος της Βουλής ευχαριστίες προς τους Αμερικάνους, την προδοτική απάνθρωπη και εξευτελιστική παράδοση του Οτσαλάν… Παραδικαστικά, παραεκκλησιαστικά, την απάτη του Χρηματιστηρίου, την κομπίνα με τα δομημένα ομόλογα, τις χαριστικές πράξεις ημετέρων, την ανασφάλεια… Τι να πρωτοθυμηθούμε; Οικογενειοκρατία, παραγοντισμοί, διαπλοκή, διαφθορά, αναξιοκρατία, αλαζονεία…

Είναι κοινές διαπιστώσεις καταγεγραμμένες στις δημοσκοπήσεις και διαπιστωμένες στις καθημερινές συζητήσεις.

Όμως, τελικά, ένα ποσοστό πάνω από 85% του εκλογικού σώματος υποκύπτει στο ψυχοπλεγματικό σύνδρομο της “ομάδας”, στην πνευματική οκνηρία για βασανιστική σκέψη (εύκολη λόγω της πληθώρας των καταδικαστικών στοιχείων), στα ψευδοδιλήμματα και τους εκβιασμούς, για ακυβερνησία, για μη υλοποίηση των υπεσχημένων, των υψηλών στόχων, του προγράμματος, των μεταρρυθμίσεων…

Ποιων μεταρρυθμίσεων και ποιων προγραμμάτων, αφού κοινή είναι η διαπίστωση ότι «κάθε πέρυσι και καλύτερα».

Η περιβόητη αυτοδυναμία δεν επιφέρει βελτίωση, όπως έχει αποδειχθεί.

Η αυτοδυναμία στο αρχηγοκεντρικό πολιτικό σύστημα που βιώνουμε, δίνει τη δυνατότητα για όλα τα δεινά: Αυταρχισμό, ανέλεγκτη “νομιμοποίηση” κάθε αυθαιρεσίας και αντιλαϊκού, ενίοτε και αντεθνικού μέτρου, εθνική μειοδοσία, διαπλοκή διαφθορά , ευνοιοκρατία, οικογενειοκρατία και φαυλοκρατία και …ημείς άδομεν:

Σ’ αυτές τις εκλογές, με την πικρή συσσωρευμένη πείρα, μια μεγάλη ευκαιρία δίνεται σε κάθε υπεύθυνο πολίτη: Η απεξάρτηση από τα δύο μεγάλα κόμματα, από το μονοκομματικό σύστημα διακυβέρνησης.

Θέλουμε κυβέρνηση με «συνέταιρο» ώστε να αλληλοελέγχεται εκ των έσω, και ισχυρή Βουλή. Κι όταν λέω “ισχυρή” εννοώ βουλευτών, ικανών να σκεφθούν – βουλευθούν – ελεύθερα, τίμια και ανυστερόβουλα, με γνώμονα το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον, όπως το επιτάσσει το Σύνταγμα.

Αυτό που λέω δεν είναι ουτοπικό. Είναι απόλυτα ρεαλιστικό και έχει ιστορικό προηγούμενο, πριν 40 χρόνια.

Η ενδυνάμωση του κοινοβουλευτικού συστήματος, μέσω της αποδυνάμωσης των μονοκομματικών διακυβερνήσεων είναι πλέον δυνατή, χωρίς ιδεολογικούς προβληματισμούς και συνειδησιακές ανασχέσεις. Τα «μικρά» αξιόπιστα εκλογικά κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας, καλύπτουν όλο το ιδεολογικό φάσμα. Ας επιλέξουμε το πλησιέστερο προς την κοσμοθεωρία μας.

Το ΚΚΕ, αντιστάθηκε σθεναρά στο σχέδιο Ανάν, στην κοινωνική απογύμνωση του κράτους, στην αφαίρεση των ελάχιστων κεκτημένων των εργαζομένων, στον αφελληνισμό της ιστορίας μας. Για όποια αρνητικά μπορείτε να του καταλογίσετε, μη σας απασχολούν αφού δεν πρόκειται να γίνει κυβέρνηση. Μπορεί και πρέπει να γίνει μια ισχυρή και αποδοτική αντιπολίτευση.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. ο ΣΥΡΙΖΑ ο Παπαθεμελής απ’ τη μεριά τους, εκτός του ότι καλύπτουν διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα, συγκλίνουν, έστω από διαφορετικές παραμέτρους, σε εθνικά και κοινωνικά ευαίσθητα θέματα, ώστε ν’ αποτελέσουν ισχυρά αναχώματα σε όποια παραπέρα εθνικά επιζήμια και αντικοινωνικά κατρακυλήματα.

Τέρμα λοιπόν, στο δίπολο Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.

Εκτός αυτού όμως τα κόμματα, δεν είναι υπερβατικές οντότητες. Εκφράζονται, πορεύονται και λειτουργούν από ανθρώπους. Από φυσικά πρόσωπα, τους πολιτικούς.

Κατά τους πολιτικούς όμως, και η ασκούμενη πολιτική. Στις προσωπικότητες λοιπόν των πολιτικών για την επιλογή των οποίων εμείς ευθυνόμαστε. Θ’ αναφερθούμε προσεχώς. Τουλάχιστον ας επιλέξουμε σωστούς πολιτικούς. Τέκτονες δομικής πολιτικής και όχι διεκπεραιωτές κατευθυνόμενης διαχείρισης. Πολιτικές προσωπικότητες, όχι …βολευτές!

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 168 guests και κανένα μέλος