Εάν έγραφα για την οικονομία της χώρας, και τους υπεύθυνους διαχειριστές της – Υπουργούς, Γεν. Γραμματείς, Διευθυντές, προέδρους διαφόρων οργανισμών και τους συμβούλους – ειδικούς και μη – τις επιτροπές προμηθειών κλπ. – αλλά και των «αυλικών» τους, κι έγραφα όπως αισθάνομαι, θα ξέφευγα από τα όρια της κοσμιότητας. Πράγμα που αφήνουμε να ξεσπάσει όταν βρισκόμαστε κατ’ ιδίαν. «Κατ’ ιδίαν» αλλά και δημόσια ορισμένοι, ασυγκράτητοι αφήνουν το θυμό τους να ξεσπάσει με κατάλληλα κοσμητικά επίθετα, ανάλογο υβρεολόγιο και κατάλληλες χειρονομίες, όπως αυτή της ανοιχτής παλάμης. Τους κατανοώ, έχουν απόλυτα δίκηο. Κρυφά, τους ζηλεύω ίσως, που αφήνονται να ξεσπάσει η οργή τους, δημόσια. Είναι το ελαχιστότατο που αρμόζει στους υπαίτιους της σημερινής μας κατάντιας.

Είναι αυτονόητο γιατί, ενώ τους κατανοώ και τους δικαιολογώ, δεν το κάνω κι εγώ. Γιατί δεν αφήνομαι να ξεσπάσει ο θυμός και η οργή μου με τη γραφίδα. Δεν το κάνω όχι από «σεβασμό» που δεν τους αρμόζει. Δεν είναι άξιοι κόσμιας αντιμετώπισης. Είναι κατάπτυστοι. Δεν το κάνω, από σεβασμό προς τους αναγνώστες μας, κι απ’ το φόβο μη βρεθώ από κατήγορος, κατηγορούμενος. Η ιταμότητα και το θράσος τους είναι απύθμενο. Δεν βλέπετε τον Μαντέλη; Δηλώνει ότι θα παραμείνει στη χώρα – τώρα που δεν μπορεί να φύγει – «για να υπερασπιστεί την αθωότητά του!», γιατί τα 500.000 που έλαβε από τη Siemens δεν ήταν δωροδοκία, αλλά, άκουσον-άκουσον, ήταν …χορηγία για τις προεκλογικές του δαπάνες! Εάν

δεν ονομάζεται αυτό θράσος, τότε και οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το πραγματικό τους νόημα.

Δεν βλέπετε τις περιουσίες που έχουν κάνει Υπουργοί που έχουν διατελέσει ιδιαίτερα σε ευαίσθητα Υπουργεία – Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αμυνας, Περιβάλλοντος, Δημοσίων Εργων, Γεωργίας-χωρίς να ‘χουν ορισμένοι δουλέψει ουδέποτε, στη ζωή τους;

Εχουμε πληρώσει τους γάμους τους, τα διαζύγιά τους, τις γκόμενές τους, τα παιδιά τους, τα βίτσια τους, τις ανασφάλειές τους, τη βουλιμία τους, την απληστία τους, τα κέρατά τους. (Συγγνώμη, παρασύρθηκα, αλλά δεν το σβήνω. Δεν το ‘γραψα εγώ, αλλά… το χέρι μου, όπως ξέφυγε από το «έρκος των οδόντων μου». Ξέρετε, όπως γράφω, το λέω από μέσα μου.

 

kyrio arthro_mavrogialouros

 

Συνήθως, για όσους με παρακολουθούν το γνωρίζουν, γράφω και τεκμηριώνω. Σήμερα δεν χρειάζεται να το κάνω. Βοά και βογκά η κοινωνία ολάκερη.

Εξ’ άλλου τα πράγματα  κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Το λογικό αυτό συμπέρασμα εδράζεται στα μαθηματικά: 4+2 = 6 (συνεπάγεται). Αν γνωρίζω το αποτέλεσμα  και διερωτηθώ ποιος αριθμός πρέπει να προστεθεί στο δεδομένο «2» για να μας δώσει το αποτέλεσμα «6», καταλήγω στη «4».

Τώρα, γιατί έμπλεξα τα μαθηματικά; Μα, για να οδηγηθώ σε λογικούς συνειρμούς και συμπεράσματα.

Λέω, λοιπόν: Ποιοι διαχειρίστηκαν την οικονομία της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια, από το 1980 που το δημόσιο χρέος ήταν στο 10% περίπου των εσόδων, στο σημερινό 115% του ΑΕΠ! Οι Πρωθυπουργοί, οι Υπουργοί κλπ. και οι βουλευτές που ψήφιζαν τους προϋπολογισμούς και τους σχετικούς νόμους. Πρώτο δεδομένο.

 

Δεύτερο ερώτημα: Η διαχείριση αυτή ήταν επωφελής για τη χώρα; Πασιφανές, εκ του αποτελέσματος της σημερινής υφιστάμενης τραγικής κατάστασης, είναι ότι η διαχείριση, κάθε άλλο παρά επωφελής ήταν. Ηταν επιβλαβής.

Τρίτο ερώτημα: Ποιοι ευθύνονται: Ολοι αυτοί κατά περίπτωση και κατά το μερίδιο που τους αναλογεί, είτε για πράξεις, είτε για παραλείψεις ή ανοχή ή παθητική στάση κλπ. από εμφανή ιδιοτέλεια ή λανθάνουσα.

Τέταρτο ερώτημα: Ποια είναι τα αίτια της συμπεριφοράς τους αυτής; Ποιοί είναι οι λόγοι;

 

Τα αίτια μπορούν ν’ αναζητηθούν διαζευκτικά ή σωρευτικά:

α) στην ανικανότητα

β) στην αδιαφορία ή

γ) στην κακόβουλη ενεργή ή παθητική στάση για ιδιοτελείς λόγους, ασχέτως είδους ή μεγέθους.

 

Ωραίες όλες αυτές οι διανοητικές ασκήσεις, αλλά εδώ «καιγόμαστε» και πρέπει να δούμε ποιοι ευθύνονται και πόσο (υπόλογοι, υπαίτιοι, καταλογισμός) ποιοι τα «φάγανε», ποιοι πλούτισαν παρανόμως, ποιοι χρηματίστηκαν, πώς θα τους τα πάρουμε, (αν μπορέσουμε και πόσα).

Οφείλω να συμφωνήσω ότι η λύση είναι αυτή που ήδη έχει εκφρασθεί σκόρπια:

 

Ουσιαστικό «πόθεν έσχες»

 

Αμεσος ενδελεχής έλεγχος ΟΛΩΝ όσων διετέλεσαν Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, κρατικοί λειτουργοί, των συγγενών τους και όσων συναλλάγησαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο μαζί τους.

Ελεγχος των περιουσιακών τους στοιχείων, ακίνητης και κινητής περιουσίας και των λογαριασμών τους και των δοσοληψιών τους, από τη στιγμή που «μπήκαν» στην πολιτική σκηνή και τη διοίκηση τα τελευταία τριάντα χρόνια. Με την προσήκουσα ταχύτητα και ευσυνειδησία και πολύ δουλειά.

Ο,τι αποκτήθηκε χωρίς να μπορεί να αιτιολογηθεί επαρκώς, πρέπει να δημεύεται. Είναι προϊόν συναλλαγής που επιβάρυνε την εθνική οικονομία και τον ιδρώτα του Λαού.

Το βαρύ αυτό έργο πρέπει να το αναλάβει η δικαιοσύνη και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, επικουρούμενοι από όσους ευσυνείδητους και θαρραλέους δημοσιογράφους και τους ενεργούς πολίτες.

 

Αν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι δικαστές δεν αποφασίσουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να μην εκπλαγούν αν θα δούμε να “στήνονται” λαϊκά δικαστήρια. Πράγμα που απευχόμαστε γιατί αυτά δεν θα οδηγούνται από τη νηφαλιότητα και το ακριβοδίκαιο της Θέμιδος, αλλά από την οργή της Νεμέσεως.

 

Κι αν αυτό συμβεί, χωρίς να γνωρίζουμε τη μορφή της λαϊκής Νεμέσεως, ηθικοί αυτουργοί θα είναι οι δικαστές και οι ελεγκτές, καθώς και η Βουλή που δεν θα τους εξοπλίσει με το αναγκαίο νομικό πλαίσιο.

 

Ηθικοί αυτουργοί μαζί με τους φυσικούς αυτουργούς και υπόλογοι στο Εθνος, στην Ιστορία και στο Λαό θα είναι οι επίορκοι, οι καιροσκόποι και οι ριψάσπιδες.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 813 guests και κανένα μέλος