Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

«Προσκολλημένοι στην παλιά εποχή – του δικομματισμού – είναι οι «κολλημένοι», οι βολεμένοι και οι ονειροπόλοι παρωχημένων ηλικιών»...

«Προσκολλημένοι στην παλιά εποχή – του δικομματισμού – είναι οι «κολλημένοι», οι βολεμένοι και οι ονειροπόλοι παρωχημένων ηλικιών»

Λίγες ώρες μείνανε πριν την εκλογική αναμέτρηση. Κρίσιμη, είναι αλήθεια!

-Κρίσιμη, γιατί κρίνεται η Κυβέρνηση της Ν.Δ.

-Κρίσιμη, γιατί κρίνεται η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και το κυβερνητικό του παρελθόν, κυρίως των κυβερνήσεων Σημίτη, κύριο στέλεχος των οποίων υπήρξε ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος.

-Κρίσιμη, γιατί κρίνεται το δικομματικό – μονοπολικό κατ’ ουσίαν σύστημα, που κυβερνά τη χώρα εδώ και 62 χρόνια, πλην της χουντικής επταετίας, και οπωσδήποτε από το 1974 και δώθε.

-Κρίσιμη, γιατί θα κριθεί και ο Λαός, για την κρίση του, την ευθυκρισία του και την υπευθυνότητά του.

-Κρίσιμη όμως και για τα μικρότερα κόμματα και τη στάση τους απέναντι στο ρόλο που τους επιφυλάσσει ο λαός.

Αυτοδύναμες ή συμμαχικές Κυβερνήσεις;

«Μαζί κάναμε», «μαζί θα κάνουμε», «εμείς», «η παράταξη»… Όλα αυτά υποδηλώνουν ομαδικό πνεύμα.

Συλλογικότητα. Πως συμβιβάζονται όλα αυτά με την κατηγορηματική άρνηση πάντων να συνεργασθούν με οιονδήποτε και να επιζητούν τα μεν «μεγάλα» κόμματα αυτοδυναμία και μάλιστα ισχυρή, αποβλέποντας και στην απορρόφηση των «μικρών», τα δε μικρότερα – και του ΛΑ.Ο.Σ. συμπεριλαμβανομένου, κατ’ ουσίαν – ν’ αρνούνται κάθε συνεργασία.

Οι κυβερνητικές συνεργασίες γίνονται στη βάση ενός ελάχιστου κοινού συμφωνηθέντος προγράμματος και έχουν είτε τη μορφή συμμετοχής στην κυβέρνηση, είτε τη μορφή στήριξης (ψήφο εμπιστοσύνης), είτε και τη μορφή της ανοχής.

Γιατί λοιπόν τα κόμματα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ζητούν αυτοδύναμες κυβερνήσεις και όχι συνεργασίες, που θα σήμαιναν μεγαλύτερη λαϊκή βάση και αποδοχή; Γιατί αντιλαμβάνονται την εξουσία ως κατάκτηση!

Ως κατάκτηση και όχι ως ευθύνη διακυβέρνησης. Και αφού κατακτάται πρέπει να λαφυραγωγηθεί! Αυτά τα λάφυρα επιδιώκουν και οι πολιτικοί και οι πολιτική τους πελατεία των καραμουζοφόρων και σημαιοφόρων οπαδών.

Οι συμμαχικές κυβερνήσεις περιορίζουν τη λαφυραγώγηση. Μπροστά στη σκοπούμενη λαφυραγώγηση όμως, πολιτικοί, πολιτευόμενοι και στρατευμένοι δημοσιογράφοι και Μέσα Επικοινωνίας (διάβαζε, Μέσα Επηρεασμού της κοινής γνώμης), δεν φείδονται ψευδών, συσκότισης της αλήθειας, αμετροέπειας.

Αποκρύπτουν από το λαό ότι υπάρχει η δυνατότητα καλύτερης διακυβέρνησης με συμμαχικές κυβερνήσεις, όπως γίνεται σε πάρα πολλές προηγμένες χώρες, π.χ. στην Ιταλία και τη Γερμανία.

Ιδιαίτερα στην Γερμανία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συγκυβερνούν τα δύο μεγάλα κόμματα, σαν να λέμε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.!

Όσον αφορά το Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι το μόνο που εκ της ιδεολογίας του δεν μπορεί να μετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. «Κυβερνά» όμως! Ασκεί εξουσία, ως δύναμη πολιτικής πιέσεως – όπως και τ’ άλλα μικρά κόμματα ή και η αξιωματική αντιπολίτευση. Στο προκείμενο δε όχι τόσο ανάλογα με την κοινοβουλευτική τους δύναμη, όσο με το δυναμισμό τους, την κοινωνική επιρροή, επικοινωνία και ανταπόκριση που βρίσκουν στις λαϊκές δυνάμεις.

Το επισημαίνω αυτό γιατί έφτασε επιφανής δημοσιογράφος, σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, να πει στον εκπρόσωπο του ΚΚΕ ότι: «εντάξει, εσείς μη μιλάτε για την διακυβέρνηση, αφού δεν σας ενδιαφέρει να συμμετάσχετε στην κυβέρνηση». Λάθος!

Η κυβέρνηση, ως θεσμοθετημένος πολιτειακός παράγοντας, κρατάει το πηδάλιο της εξουσίας. Τη ρότα, την κατεύθυνση που θ’ ακολουθήσει, το πόσο δεξιά ή αριστερά θα στρίψει το τιμόνι, τη χαράσσουν οι ομάδες πιέσεως. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο συνδικαλισμός, το λαϊκό κίνημα. Και από την άλλη, συνήθως αφανώς, αλλά εξ ίσου ισχυρά ή και ισχυρότερα, το κεφάλαιο και ο ξένος παράγοντας.

Όλες αυτές οι δυνάμεις πιέσεων, αντίρροπες και συγκλίνουσες, καθορίζουν τη συνισταμένη κατεύθυνση που ακολουθεί η κυβέρνηση, ανάλογα και με τις δικές της αντοχές, αρτιότητα και ικανότητα και ανάλογα με τις ιδεολογικές προθέσεις της και τις πολυποίκιλες εξαρτήσεις της.

Ενισχύοντας λοιπόν τις δυνάμεις πιέσεων και τη δυναμική των μικρών κομμάτων, αποδυναμώνουμε την ασκούμενη ισχύ του αντιλαϊκού – εκ προοιμίου – κεφαλαίου και των συγκεκριμένων ξένων κέντρων άσκησης πιέσεων, προς την οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Στην ουσία δηλαδή βοηθάμε την κυβέρνηση και κυρίως τη χώρα και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις απέτυχαν. Αποδόμησαν το παρόν και υπονομεύουν το μέλλον της χώρας. Μας μαράζωσαν εθνικά και εξασθένησαν οικονομικά τις ασθενέστερες τάξεις.

Καιρός ν’ αλλάξουμε. Ν’ απεγκλωβιστούμε, ν’ ανανεωθούμε και να δώσουμε νέα ώθηση στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, στη δική μας υπεύθυνη συμμετοχή και στον αυτοσεβασμό μας.