Αναδίφησα τούτες τις ημέρες της εθνικής οικονομικής κρίσης, στην ιστορία της τελευταίας εκατονταετίας πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και ειλικρινά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι έκανα ένα ταξίδι με τη «μηχανή του χρόνου». Ένα ταξίδι που με πήγαινε 600 – 700 χρόνια πριν κι όμως είχα την αίσθηση πως ταξίδευα στο σήμερα.

Συνιστώ στους πολιτικούς μας – και στους αναγνώστες – ν’ ανατρέξουν στον 17ο τόμο της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους του Κ. Παπαρηγοπούλου (1341-1453), της νέας έκδοσης N.G. Μπορούν να κάνουν όποιους παραλληλισμούς θέλουν, ν’ ανιχνεύσουν χαρακτήρες ατομικούς και εθνικούς, να διερευνήσουν μεθόδους, να βάλουν νέα, σύγχρονα πρόσωπα - τον εαυτό τους τον ίδιο – σε παλιές φιγούρες, ν’ αλλάξουν ονόματα σε οικογένειες και να μένουν οι ίδιες – οι νέες με τις παλιές και τούμπαλιν.

Ιδού κάποια αποσπάσματα που ο παραλληλισμός είναι πιο έντονος, σχεδόν ταυτόσημος, έτσι που ο χρόνος εξανεμίζεται.

Ταυτίζεται το χτες με το σήμερα.

Ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται, εξελισσόμενη όμως, ποτέ η ίδια. Επαναλαμβάνεται σπειροειδώς: Γιατί, όπως είπε κι ο Ηράκλειτος «δεν γίνεται να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές».

 

Μετά την πρώτη άλωση από τους στραυροφόρους το 1204, το Βυζάντιο άρχισε να κλυδωνίζεται. Οι Οθωμανοί έχουν κάνει την παρουσία τους αισθητή, οι Φράγκοι, οι Ενετοί και άλλοι αλωνίζουν. Στη Μ. Ασία, από τα διάφορα Τουρκομανικά κρατίδια, άρχισε να ξεχωρίζει αυτό των Οθωμανών, υπό την δυναστεία των Οσμανιδών και κυρίως του Ορχάν του Α’ που έθεσε τις βάσεις της οργάνωσης του Οθωμανικού κράτους και δια του εξισλαμισμού, αλλά και του Ορχάν του Β’ (14ος αιων.)

Μετά την ήττα που υπέστησαν οι Βυζαντινοί στον Πελεκάνο της Μ. Ασίας και με την οποία έχασαν τις κτήσεις τους στην περιοχή αυτή -  με αρχαίες kastro-tenedouακμάζουσες ελληνικές πόλεις - για καμιά εικοσιπενταριά χρόνια επήλθε ηρεμία και ειρήνη. (Από την εισβολή στην Κύπρο και κατοχή της μισής έχουν περάσει 36 χρόνια "ηρεμίας"). Ηρεμία κατά την οποία οι Οθωμανοί εμπέδωναν τις θέσεις τους εκεί και ετοιμάζονταν συστηματικά κι όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και κοινωνικά, για τα επεκτατικά τους σχέδια, Εκτός του εξισλαμισμού των νέων και την δημιουργία του σώματος των Γενίτσαρων, «έχτισαν στην Προύσα και στην Νίκαια τζαμιά, σχολεία, φτωχοκομεία, ξενοδοχεία και άλλα παρόμοια […] ενώ εγκατέστησαν στις πλαγιές του Ολύμπου μουσουλμάνους μοναχούς και ερημίτες» τους γνωστούς δερβίσηδες στη θέση των Χριστιανών μοναχών. (Σας θυμίζει τίποτα η Θράκη και ο Μουφτής;)

Απ’ την άλλη, στον Ελληνικό χώρο και στο Βυζάντιο έχει επέλθει ηθική παρακμή τόσο στους Έλληνες, όσο και στους Φράγκους κατακτητές του ελλαδικού χώρου και των νησιών. Κι ενώ το Βυζάντιο θα ‘πρεπε να ετοιμάζεται, τρώγονταν για την εξουσία και τα είχαν εναποθέσει όλα «τη υπερμάχω…» και αντί της σκληρής ζωής των στρατοπέδων, επέλεγαν βεβαίως - βεβαίως τις προσευχές και τη χαλαρότητα των μοναστηριών του Αγ. Όρους και αλλαχού, στα οποία προσέφευγαν, στην καλύτερη περίπτωση και οι «αυτοκράτορες» όταν εξέπιπταν συχνά και γι’ αυτό φρόντιζαν να έχουν παραχωρήσει πρωτύτερα εκτάσεις της «βασιλεύουσας» με διάφορα, «χρυσόβουλα!». Και μια κι αναφερθήκαμε σ’ αυτά να πούμε, ότι εκτός από τις άλλες εξευτελιστικές παραχωρήσεις που αναγκάζονταν να κάνουν προς τους διάφορους επιδρομείς της Ανατολής, της Δύσης και του Βορρά, χάριν κυρίως της εξασφαλίσεως της εξουσίας – ποιάς «εξουσίας»; - ο βασιλιάς Ιωαν. Παλαιολόγος - του οποίου τη διακυβέρνηση, ο Παπαρηγόπουλος (Κ.Π.) χαρακτηρίζει «αξιοθρήνητο» - αφού ήρθε σε συνεννόηση προσωπικής εξασφαλίσεως, με τον Ενετό Κάρολο Ζένο, παραχώρησε στη Βενετία το νησί Τένεδο με χρυσόβουλο. «… Από τότε, λέει ο Παπαρηγόπουλος, η Τένεδος αποσπάστηκε από το κράτος για πάντα».

 

Η οικονομική κατάσταση

 

Ποια ήταν όμως η οικονομική κατάσταση; Στην αρχή δεν ήταν τραγική, έγινε σταδιακά με απώλειες, παραχωρήσεις, παθητικές απαλλοτριώσεις (…ιδιωτικοποιήσεις!). Λέει ο Κ.Π: «το κράτος δεν διέθετε πια τους παλιούς θησαυρούς, όχι μόνο γιατί η έκτασή του ήταν πολύ μικρότερη, αλλά και γιατί έκανε το λάθος να παραχωρήσει στους ξένους την εμπορική ατέλεια και το δικαίωμα να εισπράττουν για δικό τους λογαριασμό τα τελωνειακά τέλη του εμπορίου που διεξήγαγαν.  (βλέπε ιδιοτικοποιήσεις ΟΤΕ, αεροδρόμιο κλπ, κλπ). Μια ιδέα της τεράστιας ζημιάς που υπέστη το κράτος, εξαιτίας αυτού του λάθους, μας δίνει η διαπίστωση ότι το 12ο αιώνα εισέπραττε μόνο από την Κωνσταντινούπολη πάνω από 100.000.000 δραχμές. Το ένα τρίτο – αν όχι το μισό αυτού του ποσού το κατέβαλλε το τελωνείο. Στα χρόνια όμως του γιου του Ανδρονίκου Γ΄, του Ιωάννη του Παλαιολόγου, το τελωνείο της Κωνσταντινούπολης εισέπραττε μόνο 30.000 χρυσά νομίσματα το χρόνο».

Κι ενώ αυτά συνέβαιναν με την εξωτερική κατάσταση και την οικονομία, την τελευταία επιβάρυναν οι εσωτερικές διαμάχες και συνωμοσίες για την εξουσία και την προσωπική ικανοποίηση: Οι Καντακουζηνοί τρώγονταν με τους Παλαιολόγους, μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσουν για τους σκοπούς τους αυτούς, τους εξωτερικούς εχθρούς της χώρας, Τούρκους, Φράγκους, Ενετούς, Σέρβους και … “κάθε καρυδιάς καρύδι”.

Οι αγύρτες και οι ευχίτες έκαναν θαύματα και «έβλεπαν να λάμπει το θείο φως» στον …αφαλό τους. (Προφανώς από κει θα προήλθε η …ομφαλοσκόπηση).

Και φτάσαμε να ενδίδουμε στις απαιτήσεις των Τούρκων να γκρεμίσουμε δυο μεγάλους αμυντικούς πύργους στη Χρυσή Πύλη, που είχε χτίσει επί τέλους ο Ιωάννης Παλαιολόγος όταν είδε ότι οι Τούρκοι δεν είχαν «μπέσα» και κάθε παραχώρηση τους άνοιγε την όρεξη για νέες απαιτήσεις. (Μήπως πάει το μυαλό σας στους S 300;) Α΄, ο Βαγιαζήτ απαίτησε να εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη καδής και να χτιστεί και Τζαμί. Αυτά, 60 χρόνια πριν την Άλωση.

Οι εξευτελισμοί όμως δεν έχουν όρια:

Ο Ιωαν. Παλαιολόγος δεν συντάχθηκε με τους Σέρβους, τους Βούλγαρους, τους Ούγγρους στον αγώνα τους κατά των Τούρκων, αλλά το ‘ριξε στην «υψηλή διπλωματία» της επαιτείας και προσήλθε ικέτης, πηγαίνοντας ο ίδιος στη Ρώμη, στον Πάπα Ουρβανό Ε’, όπου ενώπιόν του και ολόκληρου του Ρωμαϊκού κλήρου, αποκήρυξε τα δόγματα της ορθόδοξης ανατολικής Εκκλησίας και μάλιστα ματαίως, αφού το μόνο που αποκόμισε ήταν υποσχέσεις και ευλογίες! Απ’ τη Ρώμη πήγε στη Βενετία, απ’ όπου πήρε κάποιες υποσχέσεις και δάνεια με βαρύτατους τόκους, για να εξακολουθήσει την περιοδεία του στην Ευρώπη. Πήγε στη Γαλλία, όπου ούτε ‘κει πέτυχε τίποτα και ξαναγύρισε στην Βενετία όπου …τον συνέλαβαν και τον αιχμαλώτισαν για ευτελές χρέος!

Αυτή ήταν η κατάντια του διαδόχου των Κωνσταντίνων, των Βασιλείων και των Κομνηνών, λέει χαρακτηριστικά ο «Κ.Π.».

Σας θυμίζουν τίποτα αυτά; Τα ταξίδια Παπανδρέου - Παπακωνστανίνου;

Σας θυμίζει τίποτα η λυσσασμένη διαμάχη Καντακουζηνών και Παλαιολόγων για την εξουσία; (ΠΑΣΟΚ Ν.Δ.)

Σας θυμίζουν τίποτα τα «χρυσόβουλα»;

 

Ανατρέξτε στην ιστορία για να «θαυμάσετε» και να φρίξετε.

Να τρομάξετε και να αφυπνισθείτε…

 

Θα μάθετε για την εξουσιολαγνεία, για την οικονομία, για τις ελληνοποιήσεις και τις… εθνικοποιήσεις αλλοδαπών και θα διακρίνετε τους διαφορετικούς τρόπους δράσης και σ’ αυτά των Οθωμανών!

Και μη πείτε, «αυτά γίνονταν τότε, τώρα άλλαξαν οι «καιροί». Οι καιροί είναι πονηροίκαι η ιστορία είναι η δέσμη φωτός του παρελθόντος, που φωτίζει την πορεία του μέλλοντος. Αυτό εννοούσε ο Ηρόδοτος σαν έλεγε: «Ολβιος (καλότυχος) όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν».

Γιατί και τότε, αν αλλιώς φέρονταν κι εκπαίδευαν το λαό και είχαμε άξιους ηγήτορες, θα είχαμε εκμεταλλευθεί πολλές «θεόπεμπτες» ευκαιρίες και θα κινούσαμε μαζί με τους θεούς την «χείραν».

Την «χείραν» όμως την είχαμε για να την ανεβοκατεβάζουμε από πάνω μέχρι κάτω κατά το δοκούν, από όρθρου βαθέως, μέχρι νυκτός…

Παραλείπω τις πολλές ευκαιρίες που θα μπορούσαμε να τις κάνουμε περισσότερες με Βαλκάνιους και λοιπούς Ευρωπαίους, Γάλλους, Ούγγρους κλπ. για ν ‘αναφέρω μια κυριολεκτικά απρόσμενη και πολύ ευνοϊκή.

Όταν ο Τζένγκις Χαν και Ταμερλάν, ως από μηχανής Θεός, κατετρόπωσαν και διέλυσαν τους Οθωμανούς στη μάχη της Αγκυρας (1402). Η διεφθαρμένη και απερίσκεπτη ανάξια ηγεσία της "βασιλεύουσας τους άφησε απιρίσπαστους.  Απερίσπαστοι και μεθοδικοί όμως οι Τούρκοι, σε 50 χρόνια όχι μόνο ανασυγκροτήθηκαν, αλλά αναδείχθηκαν σε κραταιά δύναμη, αλώνοντας εν τέλει την πρωτεύουσα μιας χιλιόχρονης αυτοκρατορίας.

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 456 guests και κανένα μέλος