...κοντή μνήμη, αποπροσανατολισμός και παραπλάνηση
του Κώστα Βενετσάνου
«Μέχρι στιγμής, η συντριπτική νίκη της Μεγάλης Συμμαχίας έχει αποτύχει να φέρει την καθολική Ειρήνη…»
Ουίνστον Τσώρτσιλ
Στο τραγικό αυτό συμπέρασμα κατέληγε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ λίγα χρόνια μετά τη λήξη ενός νικηφόρου καταστροφικού πολέμου, που κόστισε τη ζωή 60 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ενός πολέμου «αναίτιου», όπως τον χαρακτηρίζει στον υπότιτλο του πρώτου βιβλίου της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Β’Π.Π.).
Και τον θεωρεί προλογικά «…ως συνέχεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου»1.
Διερωτώμαι, αλήθεια, μήπως ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος συνάγεται ως συνέχεια του Β’Π.Π.;
Και καταλήγει στον πρόλογό του: (Αποσπασματικά) «…θα ήταν λάθος εάν δεν άφηνα το παρελθόν να φωτίσει το μέλλον».
(Σ.Σ.: Αυτή είναι η κύρια χρησιμότητα της ιστορίας).
Και ολοκληρώνει με την …προφητεία: «…Όχι μόνον η Ειρήνη και η Ασφάλεια δεν έχουν εξασφαλιστεί ακόμα, αλλά και επιπλέον βρισκόμαστε στα πρόθυρα κινδύνων πολύ χειρότερων (…)1.
Αυτά έγραφε τον Μάρτιο του 1948, πριν από 77 χρόνια, ένας από τους κύριους συντελεστές της Νίκης, και του παραλογισμού της ανθρωπότητας.
Ο τελικός πόλεμος και ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας
Για να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα, όχι αυθαίρετα, δογματικά, αλλά διαλεκτικά, πρέπει να θέσουμε ορισμένες δυνητικές υποθέσεις. Αυτό επιβάλλεται από βασικούς κανόνες της λογικής.
Ιστορικά, η Γερμανία έχει προκαλέσει τους δυο παγκοσμίους πολέμους, τον πρώτο και τον δεύτερο, για να μην πάμε πιο πίσω, στον ΓαλλοΠρωσικό (ΓαλλοΓερμανικό) πόλεμο του 1870-71, - έναν πόλεμο 6 μηνών που συντέλεσε στην Ενωση της Γερμανίας - ενώ δεν έχουμε ποτέ έναν πόλεμο επιθετικό της Ρωσίας κατά της Γερμανίας και της Δυτικής Ευρώπης γενικότερα.
Επιπλέον έχουμε μια Γαλλία με το προηγούμενο, εκτός της εκστρατείας του Ναπολέοντα κατά της Ρωσίας, να επαναλαμβάνει τις επιθετικές της διαθέσεις με την εκστρατεία της, μαζί με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, κατά της επαναστατικής Ρωσίας, το 1919.
Όλοι αυτοί οι επιθετικοί πόλεμοι κατά της Ρωσίας κατέληξαν σε συντριπτική ήττα των επιτιθέμενων, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα(!). Και βέβαια, να προσθέσουμε την πανωλεθρία της ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945.
Ιστορικά λοιπόν, ποια αιτιολογία φόβου υπάρχει από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την …Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Ευρώπης;
Ποια δικαιολογία στέκει για την ανάπτυξη «αμυντικού» στρατού επίθεσης, με πυρηνικές «ομπρέλες» της Γαλλίας του Μακρόν, της Αγγλίας του Κιρ Στάρμερ, του Κυρ. Μητσοτάκη της Ελλάδας και αύριο, της Χριστιανοδημοκρατικής κ.λπ. Μπούντεσταγκ της Γερμανίας του Φριντ Μερτς και της Ούρσουλας φον ντερ Λάιεν της Ε.Ε.;
Μέχρι το 1990 επεσείετο ο κομμουνιστικός κίνδυνος» της ΕΣΣΔ. Τώρα τι;
Εκτός των συμφερόντων που είναι εμφανή και εν πολλοίς γνωστά, ποια είναι τα κίνητρα της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, της Συνόδου του Λονδίνου, με την «Συμμαχία των Προθύμων», που δεν προσκλήθηκε η Ελλάς (ευτυχώς) ενώ προσκλήθηκε η Τουρκία του Ερντογάν, αν και επαμφοτερίζουσα, όπως πάντα στη σύγχρονη ιστορία της.
Εκείνοι που κατευθύνουν ταις «τύχες» των λαών έχουν ένα ισχυρό έρεισμα, την κοντή μνήμη των λαών.
Την κοντή μνήμη και την άγνοια, που φροντίζουν να την κρατούν όσο πιο χαμηλότερα γίνεται την πρώτη, κι όσο πιο υψηλότερα είναι δυνατόν, τη δεύτερη, με τον αποπροσανατολισμό, την παραπλάνηση, την εκτροπή των εννοιών κ.λπ.
Με το πρόσχημα της αποδέσμευσης της Ε.Ε., της Αγγλίας και της Τουρκίας απ’ τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά μέσα στο ΝΑΤΟ, η Γερμανία, κυρίως, επανεξοπλίζεται παρά τις δεσμεύσεις της μετά τη λήξη του Β’Π.Π. και τις δεσμεύσεις της «Μεγάλης Συμμαχίας» Αγγλίας, ΗΠΑ και Γαλλίας προς τη Ρωσία, να μην επιτρέψουν στη Γερμανία να επανεξοπλισθεί.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται. «Zeitenwende», το σημείο καμπής, όπως διακήρυξε ο Γερμανίας Καγκελάριος (ΣοσιαλΔημοκράτης) Όλαφ Σολτς. 800 δισεκατομμύρια «και βάλε» για τα επόμενα 5 χρόνια, για την «άμυνα» της Ευρώπης, που θα τα πληρώσουν οι λαοί βεβαίως – κυρίως οι μη έχοντες πολεμική βιομηχανία – και ιδιαίτερα το κοινωνικό κράτος. Έτσι, η Φολκσβάγκεν για παράδειγμα εύκολα θα μετατρέψει κάποια εργοστάσια, αυτοκινήτων σε εργοστάσια τεθωρακισμένων.
Λαμβανομένου υπόψιν ότι η Δυτική Ευρώπη+ χωρίς την Αμερική δεν μπορεί να τα «βγάλει πέρα» σ’ έναν υποτιθέμενο πόλεμο με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι ΗΠΑ, είναι απαραίτητες, κι έτσι ικανοποιείται η δίκαιη αξίωση του Τραμπ, ν’ αυξήσουν οι εταίροι του στο ΝΑΤΟ τις αμυντικές τους – επιθετικές του – δαπάνες στο 5%, για να μην τα πληρώνουν όλα οι Αμερικανοί.
Το θέμα του πολέμου, στην εποχή μας, είναι ιδιαίτερα περίπλοκο. Ακόμα και γι’ αυτούς που είναι η κύρια ενασχόλησή τους και εξειδίκευσή τους. Ιδιαίτερα περίπλοκο, λαβυρινθώδες για τους ανθρώπους που έχουν ν’ ασχοληθούν με τα καθημερινά τους προβλήματα, που δεν είναι λίγα. Κι όμως το θέμα του πολέμου αφορά κυρίως αυτούς τους ανθρώπους, τουλάχιστον το ίδιο μ’ αυτούς που το χειρίζονται. Επομένως;
Ο Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε πει: «Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς».
Ας μου επιτραπεί να προσθέσω, με την πείρα, τη γνώση μου και τον προβληματισμό μου πως ο πόλεμος είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση για να την εμπιστευθούμε σ’ αυτούς που δεν πηγαίνουν να πολεμήσουν – ούτε τα παιδιά τους – τους πολιτικούς και δει τους κυβερνήτες.
Και ποιους πολέμους; Όχι των κανονιοφόρων, των χαρακωμάτων, των τουφεκίων, αλλά των πυραύλων ακριβείας, των «έξυπνων» βομβών, και τέλος, τέλος, των πυρηνικών όπλων.
Μια μικρή – πικρή γεύση, τηλεοπτική αίσθηση, έχουμε πάρει πρόσφατα με τον πόλεμο της Ουκρανίας και κυρίως στη Γάζα της Παλαιστίνης!
Φαντασθείτε έναν θερμοπυρηνικό πόλεμο· τον τελευταίο πόλεμο, τον τελικό πόλεμο! Όπου δεν θα υπάρχουν νικητές· Μόνο ηττημένοι! Κι αυτοί, εμείς, νεκροί!!...
Τρελαθήκαμε;
Διερωτάσθε: Τότε; Μήπως τρελαθήκαμε; Όχι· Εμείς, οι λαοί με τη μοιραλατρεία μας, και η «ηγέτες» μας με την παράνοιά τους(!) οδηγούμαστε στον γκρεμό.
Οι κυβερνήτες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, των καπιταλιστικών χωρών, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι εξοπλισμοί, τα όπλα είναι ένα εμπόρευμα που και να μην καταναλωθεί, με πολέμους μικρής κλίμακας κ.λπ., πρέπει ν’ αντικατασταθεί λόγω τεχνολογικής γήρανσης, αχρήστευσης. Επομένως συμβάλλει καθοριστικά στην οικονομία και στην κερδοφορία, βεβαίως. Καταλάβατε;
Ασφαλώς, περικλείεται ο κίνδυνος πολεμικών συρράξεων που δεν γνωρίζεις πού θα καταλήξουν, πότε θα τελειώσουν και πώς.
Και παίρνουν το ρίσκο, σαν «επιχειρηματίες». «Δεν θα φθάσει ο αντίπαλος να χρησιμοποιήσει ατομικά όπλα, γιατί θα φοβηθεί τ’ αντίποινα».
Εδώ βρίσκεται η ανοησία! «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»! Ποιος χαμένος ούτως ή άλλως, δεν θα θυμηθεί τον Σαμψών και δεν θα πράξει αναλόγως, «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»! Επαληθευμένο πολλάκις στην ιστορία.
Αφού λοιπόν δεν μπορούμε στο θέμα του πολέμου να εμπιστευθούμε ούτε τους στρατιωτικούς, ούτε τους πολιτικούς – ως ανόητους τζογαδόρους – εμείς, οι λαοί πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Εμείς εξάλλου θα θυσιαστούμε· εμείς κινδυνεύουμε ν’ αφανιστούμε. Και τα παιδιά μας ΔΕΝ φταίνε σε τίποτα. Εμείς θα φταίμε με την αβελτηρία μας και την μοιρολατρεία μας.
Οι πατεράδες σας και οι παππούδες έκαναν πορείες ειρήνης, περικύκλωναν τις «βάσεις» χέρι – χέρι, οι φοιτητές γέννησαν το Μάη του ’68, τα «παιδιά των λουλουδιών» έκαναν έρωτα, όχι πόλεμο. "Make love, not war".
"Macht Liebe, nicht Krieg."
––––––––––
1. Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Β' Παγκόσμιος Πόλεμος». εκδ. Γκοβόστη, Εκδοτική ΑΒΕΕ, τομ. Α' και Δ' (ειδ. έκδ. το ΒΗΜΑ).
