Στην Δημόσια Εθνική Πινακοθήκη
Επίθεση βανδαλισμού έργων «τέχνης», στη δημόσια εθνική πινακοθήκη. Παράλληλα με την έκθεση χαρακτικών του Φραγκίσκου Γκόγια, «Los Caprichos», οργανώθηκε και ομαδική έκθεση Ελλήνων ζωγράφων μεταξύ των οποίων και έργα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη τα οποία υπέστησαν επίθεση από βουλευτή της «Νίκης». Τα έργα αυτά απεικονίζουν – είναι αλήθεια – με εκτρωματικό τρόπο και τον τύπο του θρησκευτικού εικονίσματος, όπου και το θέμα, πρόσωπα της χριστιανικής λατρείας. Την μητέρα του Ιησού καπνίζουσα, τον Αγ. Γιώργη, κάποιο Άγγελο αγρίως επιτιθέμενο με σπαθί, τον Αγ. Χριστόφορο με μορφή ζώου.
Ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης ναι, αλλά όχι προσβολή της θρησκευτικής πίστης οποιουδήποτε θρησκεύματος και ειδικά της επικρατούσης θρησκείας, κατά συνταγματική ρητή αναγνώριση (αρθ.3) από κρατικό φορέα, όπως η Εθνική Πινακοθήκη.
Σ’ αυτή τη χώρα έχει χαθεί το μέτρο.
Αλλά ας κρίνουμε και τους δράστες.
Βουλευτής Ταλιμπάν
Το επίπεδο της εφήμερης πολιτικής και δυστεχνίας. Είδαμε και εφρίξαμε. Βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου – Ταλιμπάν της χριστιανικής πίστης. Επισκέφθηκε την Εθνική Πινακοθήκη, όχι για να δει πίνακες ζωγραφικής και να τις αξιολογήσει, από καλλιτεχνική διάθεση ορμώμενος, αλλά προδιατεθειμένος να βανδαλίσει, στηριζόμενος στη σιγουράντζα της βουλευτής ασυλίας!
Κι αυτός ο άνθρωπος εκλέχθηκε βουλευτής από Έλληνες πολίτες! Και τον πληρώνουμε παχυλά Εμείς!!! Ως πότε;
Υπαίτιοι: Οι ανεύθυνοι πολίτες που τους ψηφίζουν χωρίς περίσκεψη, χωρίς συναίσθηση ευθύνης.
Οι βουλευτές – οι τριαντάρηδες κι οι σαραντάρηδες και ενίοτε και 80ντάρηδες, που ψηφίζουν νόμους χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, χωρίς ευθύνη.
Ο …καλλιτέχνης
Εκείνο που χαρακτηρίζει την ιδιότητα του καλλιτέχνη είναι το πρώτο συνθετικό του, το «κάλλος»: Ο καλλιτέχνης εξ αντικειμένου είναι ένα ιδιαίτερα κοινωνικοποιημένο άτομο. Ολοκληρώνεται με την επικοινωνία και επικοινωνεί μέσω της τέχνης του. Μέσο έλξης του καλλιτέχνη – ζωγράφου είναι κυρίως το κάλλος της απεικόνισης, η τεχνοτροπία του ή και το παράδοξο αυτής το γκροτέσκο κ.λπ.
Το αποκρουστικό μπορεί να προκαλεί αρνητική έλξη. Όχι, όμως η πρόκληση, η προσβολή, η ασέβεια ή η ύβρις.
Συνήθως τα μέσα αυτά αποκαλύπτουν ανικανότητα καλλιτεχνικής απεικόνισης. Οπωσδήποτε σεβόμαστε (δεν λέω υποτασσόμαστε) την κοινωνία, τις αντιλήψεις της ή τις αποκλίσεις της, και για να μας σέβεται κι αυτή. Όπως επιζητούμε τον θαυμασμό, την επικρότηση, τα χειροκροτήματα, όταν εκτιθέμεθα πρέπει να αναμένομε και την απόρριψη, την αποδοκιμασία, τα γιουχαΐσματα… Εν μέτρω, όχι με φανατισμό ταλιμπάν.
Δεν είμαι εικαστικός κριτικός· είμαι το κοινό.
Δεν είμαι θρησκευόμενος· είμαι ορθολογιστής.
Κώστας Βενετσάνος
