«...εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη»(;)
του Κώστα Βενετσάνου
Δεν θα περιγράψω τις συγκεντρώσεις στις μεγάλες πόλεις, στην Ελλάδα αλλά και στην Ε.Ε. για την υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών. Όσοι ενδιαφέρονται – γιατί «στους αδιάφορους τους πρέπει να ’ναι δούλοι», κι ακόμα χειρότερα, στην αντίδραση, τους πρέπει να τα ζήσουν και οι ίδιοι. Όσοι ενδιαφέρονται τα πληροφορήθηκαν ή και συμμετείχαν ενώνοντας την δύναμή τους. Καλότυχοι!
«Δεν έχω οξυγόνο, βοήθεια», ήταν η κραυγή αγωνίας, που χαράχτηκε ανεξίτηλα, βαθιά στις ταφόπλακες των θυμάτων του εγκληματικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Για τους ένοχους και τους συμπαραστάτες τους και τους ανεκτικούς, τους βαραίνει η ενοχή. Η ανοχή είναι ενοχή! «Qui tacet consentit» = (ο σιωπών συναινεί).
«Δεν έχω οξυγόνο…». Κραυγή συγκλονιστική μυριάδων κόσμου που εισέπνεε μιαν ατμόσφαιρα συγκάλυψης, κατευνασμού, αποδυνάμωσης, αποπροσανατολισμού, αποσείσεως ευθυνών, φόβου αποκαλύψεων και εκφοβισμού. Αποκρουστικής δυσοσμίας σήψης.
Η δυσοσμία στην αρχή είναι ανυπόφορη· μετά συνηθίζεις, την ανέχεσαι και στο τέλος την αποδέχεσαι. Αν μάλιστα συντελείς κι ο ίδιος στη δυσωδία αυτή, σου φαίνεται …ευχάριστη!
Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία συνήθιζε σιγά – σιγά και ανεχόταν…
Ευτυχώς όμως η κοσμοσυρροή, η λαοθάλασσα της πλατείας Συντάγματος και των γύρω δρόμων στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και των άλλων πόλεων, με διέψευσε. Εκτός από κάποιες παραφωνίες συντελεστών της δυσωδίας, κάποιων φανατικών και λίγων δημοσιογράφων – ή μήπως μόνον ΕΝΟΣ – που επέμεναν εναγωνίως να διασώσουν την «κόπρον του Αυγεία» από την Ηράκλειο δύναμη του λαού, με έσχατον όπλο την ύβριν, με χυδαίες αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ), σε συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές…
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να λερώσουμε το χαρτί της ΕΒΔΟΜΗΣ, μεταφέροντας τις χυδαιότητές τους. Είναι γνωστά. Αλλά να φτάσουν να ισχυριστούν ότι ο αγώνας των γονέων γίνεται για τις αποζημιώσεις! Για τα λεφτά, εμμέσως;
«…Άλλο οι γονείς», είπε, «άλλο οι δικηγόροι. Ποιος μου λέει εμένα ότι η εμμονή της (Ζωής Κωνσταντοπούλου) να λέει τα Τέμπη ''έγκλημα'', δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι αν είναι έγκλημα, οι αποζημιώσεις που θα πάρουν (οι γονείς) θα είναι μερικά εκατομμύρια, ενώ αν είναι ''δυστύχημα'' θα πάρουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες». Αυτά είπε ο Αδωνις Γεωργιάδης, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ και δεν κοκκίνησε!
Σημειώστε πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε συνέντευξή της στο Contra, αλλά και στη Βουλή, χαρακτήρισε τον Γεωργιάδη «χυδαίο», και ότι οι νομικές της υπηρεσίες παρέχονται στους γονείς των παιδιών ανιδιοτελώς ως κοινωνική συμπαράσταση! Αλλά, δυστυχώς, κάποιοι κρίνουν εξ’ ιδίως. «Υπάρχει ανάκριση σε βαθμό κακουργήματος με πάμπολλες κακουργηματικές πράξεις», δήλωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Πώς μπορούν άνθρωποι να αποτιμούν τον ανείπωτο πόνο της απώλειας του παιδιού σου, σε χρήμα! Θα θυσιάζατε το παιδί σας για τα δισεκατομμύρια του ...Μασκ;
Η αρχαία τραγωδία διδάσκει
Αλλά δεν είναι οι πρώτοι. Αυθόρμητα, μόλις άκουσα και διάβασα αυτή τη χυδαιότητα ποταπών ανθρώπων, το μυαλό μου φτερούγισε στον Κρέοντα, βασιλιά των Θηβών από συγκυρίες και πολλούς θανάτους, όπως αποδίδεται σ’ έναν κύκλο αρχαίων τραγωδιών, «…των απ’ Οιδίπου κακών», και συγκεκριμένα στην ''Αντιγόνη'' του Σοφοκλή, στο 5ο ‘’επεισόδιο’’ (στιχ. 988-1114), ο τυφλός μάντης Τειρεσίας προσπαθεί να πείσει τον Κρέοντα, πως η ανόσια πράξη του ν’ αφήσει άταφο τον έναν απ’ τους δυο σκοτωμένους αδελφούς που είχαν εμπλακεί σε εμφύλιο πόλεμο, θα φέρει δεινά στην Πόλη, γιατί η προσβολή του νεκρού αποτελεί ύβρι.
Ακολουθεί ο εξής διάλογος αποσπασματικά, όσον αφορά τα χρήματα, το όφελος, το κέρδος.
«…Η ισχυρογνωμοσύνη δείχνει στενοκεφαλιά», του λέει ο Τειρεσίας, κι ο Κρέοντας αποκρίνεται θυμωμένος: «Ε, γέρο, (…) δεν έμεινα ακακοποίητος απ’ τη δική σας φάρα, από παλιά. (…) Κερδίζετε, λέγοντας ωραία λόγια, για τα άσχημα λόγια τους, για να πετύχετε κάποιο κέρδος» (…) Κρέων: «όλη η φάρα σας είναι φιλάργυρη».
Τειρεσίας: «Και η φάρα των τυράννων, βέβαια, δεν πάει πίσω» (…) «και κοίτα αν πληρωμένος με χρυσάφι τα λέω όλα αυτά, γιατί δεν θα περάσουν πολλοί του ήλιου γοργόδρομοι ακόμα, χωρίς να δεις και συ ένα απ’ τα σπλάχνα σου νεκρό, γι’ αντάλλαγμα νεκρών» …).
Ο Μητσοτάκης απολογούμενος εμμένει: Αν ήξερα «δεν θα έλεγα τότε αυτά που είπα»
Βρισκόταν ήδη σε εξέλίξη η γραφή αυτής της επιφυλλίδας, όταν ο Πρωθυπουργός αισθάνθηκε την ανάγκη να ομολογήσει ότι ήσαν αναληθή όσα έλεγε τότε, κατηγορηματικά μάλιστα, 15 ημέρες μετά το τραγικό γεγονός, ότι η «αμαξοστοιχία δεν μετέφερε τίποτε ύποπτο», από την έκρηξη του οποίου επήλθε ο θάνατος των μισών και πλέον θυμάτων, που είχαν επιζήσει της σύγκρουσης («δεν έχω οξυγόνο….»)! Χρειάστηκε η φωνή μυριάδων λαού για να ξεσπάσει η οργή του θεού, της υπερτέρας δυνάμεως, για να ομολογήσει «πλανάται μια βαριά κατηγορία», είπε και συνέχισε: «τα ερωτήματα μού τα κάνουν τα παιδιά μου!» είπε προχθές στη συνέντευξή του ο Μητσοτάκης.
Και φτερουγάει πάλι το μυαλό μου στην ίδια αρχαία τραγωδία: «…βλέπεις κοντά στα ρείθρα των χειμάρρων, όσα κλαριά των δέντρων λυγίζουν, σώζονται». Όσα αντιστέκονται στην ορμή του νερού σπάζουν…».
Τούτα τα σοφά λόγια, τα είπε ο Αίμονας, το παιδί του βασιλιά Κρέοντα, αλλά εκείνος δεν ήθελε ν’ ακούσει τη φωνή της λογικής. Ο Κυριάκος δείχνει να τα ’λαβε υπ’ όψιν του. Βέβαια άλλοι λένε, πάντα καχύποπτοι πως «πάει να σώσει το τομάρι του», αποκαλύπτοντας την ευθύνη της Hellenic Train και της Πυροσβεστικής και άλλα της συγκάληψης – τα εγκλήματα που πήγαν να καλύψουν το άλλο έγκλημα.
Εγώ, καλόπιστος και καλοπροαίρετος πάντα, προτιμώ την πρώτη εκδοχή. Θα πω, όμως, πως ωφελήθηκε απ‘ το ψεύδος που βεβαίωνε τότε, έστω άθελά του, διότι επακολούθησαν εκλογές, μην το ξεχνάμε.
Εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη(;)
Και η κατάληξη πάντα, είναι: «ό,τι αποφασίσει η δικαιοσύνη την οποία εμπιστευόμαστε!». Την εμπιστευόμαστε;
Πώς να μην την εμπιστεύονται όταν «οι προαγωγές στις θέσεις του Προέδρου και Αντιπροέδρου του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου (δηλ. των Ανωτάτων Δικαστηρίων) ενεργούνται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργείου Συμβουλίου…» (Σ. αρθ. 90 §5) δηλαδή του πρωθυπουργού!
Εμείς, ο Λαός, ο «κυρίαρχος», έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη; Έχουμε κατά περίπτωση, γενικώς, αλλά ιστορικώς αποδεδειγμένα και εξ ιδίας αντιλήψεως, ορισμένοι από εμάς, διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας.
Διορισμένος από δημοκρατική κυβέρνηση ήταν ο Κων/νος Κόλλιας, εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρώτος Πρωθυπουργός της Χούντας των συνταγματαρχών, το 1967!
Φτάνει· για να μη φτάσουμε και σ’ άλλες …αναμνήσεις.
–––––––––––––––––––
Συνεκδοχικά:
Οι Σέρβοι είναι πιο ευαίσθητοι από εμάς;
Η Σερβία συγκλονίζεται από διαδηλώσεις μετά την κατάρρευση του στεγάστρου έπειτα από τις εργασίες ανακαίνισης στον σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ, που προκάλεσε τον θάνατο δεκαπέντε ανθρώπων.
Τη Δευτέρα, ο πρωθυπουργός, Μίλος Βούτσεβιτς, υπέβαλε την παραίτησή του.
Είχαν προηγηθεί οι παραιτήσεις των υπουργών Μεταφορών και Εμπορίου.
