μακροπρόθεσμη πολιτική, για άμυνα της Ε.Ε.; Έναντι ποίου κοινού εχθρού;
του Κώστα Βενετσάνου
«Δεν γνωρίζω με τι είδους όπλα θα γίνει ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά (αν γίνει με ατομικές βόμβες) ο 4ος Παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει με πέτρες και με ρόπαλα». Αλμπερτ Αϊνστάιν
Επανειλημμένα οι Ρώσοι έχουν προειδοποιήσει ότι αν κινδυνεύσει η πατρίδα τους δεν έχουν άλλη επιλογή από τη χρήση του ατομικού οπλοστασίου τους.
Και είναι απολύτως φυσική η αντίδραση του παραλόγου στο παράλογο. «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» (Σαμψών)
Παρ’ όλα αυτά προ ημερών είδαμε κι ακούσαμε τον πρώην πρόεδρο της Φινλανδίας Σάουλι Νιινίσκο να συνιστά στους Ελληνες και σ’ όλους τους Ευρωπαίους πολίτες (Ε.Ε.) να έχουν επί μονίμου βάσεως αποθηκευμένες προμήθειες (φαγητών και νερού) τριών ημερών!
Στη δήλωση αυτή δεν προέβη «ξεκάρφωτα» ο πρ. Πρόεδρος της Φινλανδίας. Είχε προηγηθεί η κατάθεση λεπτομερούς «έκθεσης» προς την Ε.Ε., κατόπιν αιτήσεως της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προηγήθηκε η έκθεση Ντράγκι, την οποία πολλοί χαρακτηρίζουν ως «έκθεση ιδεών», αν και περιέχει αρκετές θετικές προτάσεις. Σε άρθρο του ο καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, Θ. Γεωργίου, λέει χαρακτηριστικά: «Το ερώτημά μας είναι ποιες απ' αυτές τις προτάσεις θα ''μεταφραστούν'' σε θεσμικές πρακτικές της Ε.Ε. στον ''Πύργο των Βρυξελλών''»2, παραπέμποντας μεταφορικά στον ''Πύργο της Βαβέλ''.
Μεταφέρουμε εκτεταμένα ορισμένα σημεία της σχετικής Έκθεσης. Με σκοπό να βγάλετε μόνοι σας ορισμένα συμπεράσματα, καθώς και παραπλήσια ανάλυση του διεθνολόγου, Κων. Μπαλωμένου1.
Στην έκθεση λοιπόν αυτή για το πώς πρέπει να διαμορφωθεί στο άμεσο μέλλον, μια μακροπρόθεσμη πολιτική, για την άμυνα της Ε.Ε. – Έναντι ποίου κοινού εχθρού άραγε – ο πρ. Πρόεδρος της Φινλανδίας θεωρεί και προτείνει ότι πρέπει να αναθεωρηθεί ο υπάρχον πολιτικο-στρατιωτικός στόχος της Ε.Ε. «ώστε να αντιστοιχεί σε πολλαπλούς τομείς και ν’ ανταποκρίνεται σε παρατεταμένη εξωτερική επιθετικότητα».
Είναι ανάγκη εδώ να επαναθέσουμε το ερώτημα: Έναντι ποίου κοινού εχθρού και ποίου εχθρού εκάστης χώρας χωριστά.
Διότι κοινός εχθρός των χωρών της Ε.Ε. δεν υπάρχει.
Παράδειγμα: Η Φινλανδία έχει ιστορικά πρόσφατο εχθρό τη Ρωσία. Κατά τη διάρκεια του Β. Παγκοσμίου πολέμου η Φινλανδία συμμάχισε με τους ΝΑΖΙ του Χίτλερ και επιτέθηκαν στην ΕΣΣΔ. Στη Συνθήκη ειρήνης των Παρισίων, η Φινλανδία, μεταξύ των άλλων, υποχρεώθηκε σε αυστηρή ουδετερότητα (και πρόκοψε οικονομικά).
Το 2023 εντάχθηκε στην Αμυντική (επιθετική κατ’ άλλους) Συμμαχία του ΝΑΤΟ, αφού είχε προηγηθεί το 1995 είσοδός της στην Ε.Ε. Απώτεροι εχθροί τους υπήρξαν οι Σουηδοί.
Η Γαλλία και η Αγγλία όπως και η Γερμανία είναι επιθετικά μόνιμοι εχθροί της Ρωσίας.
Η Ελλάς έχει προαιώνια φιλικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Έχει όμως μόνιμους εχθρούς την Τουρκία και τους στρατηγικούς συμμάχους της στα Βαλκάνια, και οι «σύμμαχοί της» (ΝΑΤΟ) το παίζουν ουδέτεροι – ενίοτε και αντίπαλοί της, όπως στην Κύπρο, Αιγαίο κ.λπ.
Ποιος είναι λοιπόν ο «κοινός εχθρός;»
Λέει εν τέλει, η «έκθεση» αυτή πως η Ε.Ε. για να μπορέσει ν’ ανταποκριθεί στην «άμυνά» της κατά του κοινού εχθρού, πρέπει:
– Ν’ αναπτύξει συγκεκριμένες επιλογές για την ενίσχυση της χρηματοδότησης σε επίπεδο Ε.Ε. (φορολογικές επιβαρύνσεις και νέες θυσίες των λαών. Ας περικόψει τις γραφειοκρατικές της δαπάνες που ξεπερνούν τα 800 δις ευρώ ετησίως).
– Να προωθήσει την αμοιβαία ενίσχυση με τις δραστηριότητες και τα πρότυπα του ΝΑΤΟ.
– Να ενισχύσει τη διακυβέρνηση της ευρωπαϊκής άμυνας.
– Να εφαρμοστεί η Ευρωπαϊκή Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική».
(Το πάρτυ για τα μεγάλα κέρδη των βιομηχάνων και των βιομηχανικών χωρών αρχίζει! Μεγάλο γλέντι!). Και συνεχίζει μεταξύ πολλών άλλων ομοίων:
– Να προσδιοριστεί επειγόντως μια δέσμη μεγάλων αμυντικών έργων κοινού ενδιαφέροντος, που θα υποστηρίζονται από τις απαραίτητες ad hoc - γι’ αυτό το σκοπό - μακροπρόθεσμες δημοσιονομικές διατάξεις. (Ανοίγουν οι δουλειές και για τους μεγαλοεργολάβους).
– Επιλεγμένες ναυαρχίδες (…) που να μπορούν να κάνουν στρατηγική διαφορά, τόσο εντός της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ όσο και μαζί με την Ουκρανία(!) και να προσφέρουν βιομηχανικά οφέλη στην Ευρώπη. (Το …τερπνόν μετά του οφελίμου για τα βιομηχανικά κέρδη). Και άλλα πολλά και παρόμοια, όπως:
– Τα θέματα που σχετίζονται με την άμυνα και τη διπλή χρήση (φράση που την επαναλαμβάνει τουλάχιστον πέντε φορές και δεν την καταλαβαίνω: μήπως εννοεί τη στρατιωτική και οικονομική, προ πάντων) για κρίσιμες τεχνολογίες, όπως η τεχνητή νοημοσύνη και η κβαντική(…)».
Λέει πολλά σχετικά ακόμη και καταλήγει:
«Με λίγα λόγια η Ε.Ε. θ’ αλλάξει δραματικά όχι μόνο την οικονομία της αλλά και τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα από εδώ και στο εξής».
Οι βαλκυρίες – οι θεραπαινίδες του θεού Οντίν στολίζονται και ετοιμάζονται να συλλέξουν τους νεκρούς από τα πεδία των μαχών… (σκανδιναβική μυθολογία).
Αλλά στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο ημέτερος ειδήμων Κων. Μπαλωμένος. Εάν δεν πρόκειται για τηλεπαθητικό φαινόμενο ή συνταύτιση ιδεών, μάλλον πρόκειται περί προγραμματισμένης και προαποφασισμένης πολιτικής της Ε.Ε. – δηλαδή της ηγέτιδας Γερμανίας, της ανταγωνίστριας Γαλλίας, της Αγγλίας και βέβαια των ΗΠΑ, δηλαδή το βιομηχανικό – στρατιωτικό σύμπλεγμα, που δεν βλέπει, τους πυρηνικούς κινδύνους για την ανθρωπότητα. Για μια φορά ακόμη η Ευρώπη, η Αμερική και η Ασία δεν θα αιματοκυλιστούν μονάχα· θα εξανεμιστούν, θα εξαφανιστούν κι όσοι προνομιούχοι επιβιώσουν στα «ατομικά καταφύγια» απ’ όπου θα ξεμυτίσουν μετά έξι μήνες, θα κυκλοφορούν, παραμορφωμένοι σαν ζόμπι στους έρημους και κατεστραμμένους δρόμους και στα χαλάσματα. Αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση στη Γάζα και στη Βηρυτό είναι σκιαγραφία της θερμοπυρηνικής πραγματικότητας.
Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δίνει μια πτωχή απεικόνιση.
Μ’ όλα ταύτα ο ειδήμων Κ. Μπαλωμένος ισχυρίζεται ότι «…το κράτος μπορεί να λειτουργεί ακόμη και όταν έχει δεχθεί …πυρηνικά πλήγματα»(!!!)
Επιτρέψτε μας ν’ αμφιβάλουμε. Εχουμε προσωπική εμπειρία όχι μόνο από πλημμύρες, φωτιές κι άλλες φυσικές καταστροφές αλλά κι από μια στρατιωτική Κατοχή σε εμπόλεμη περίοδο.
Ο εν λόγω ειδικός ισχυρίζεται ότι «σε περίπτωση κρίσης ή πολέμου τα κέντρα λήψης αποφάσεων της κυβέρνησης και οι κρίσιμες κυβερνητικές υπηρεσίες συνεχίζουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες, εξασφαλίζοντας τη δημόσια τάξη, την εθνική ασφάλεια και την εθνική ακεραιότητα και ανεξαρτησία μιας χώρας». (Ουδέν σχόλιο).
Κρατάμε τις επιφυλάξεις μας στα διατυπωθέντα, έχοντας το παράδειγμα της ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου κι ακόμα, της Γαλλικής, της Πολωνικής κ.ά. κατά τον Β’ Παγακόσμιο πόλεμο. Από το Κάιρο ή τις Βρυξέλες δεν διοικείται μια κατεστραμμένη χώρα. Ισχύει το «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» ή οι αυτοφυείς οργανώσεις, ομάδες και άτομα ακόμη, που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες αλληλοβοήθειας ή και αντικοινωνικές και εγκληματικές.
Αλλά ας δούμε ακόμη τι λέει ο ειδικός που μας βάζει σε σκέψεις.
«…το κράτος δικαίου (του θετού δικαίου, όχι της δικαιοσύνης) εξασφαλίζει την κυριαρχία των κυβερνώντων στο φυσικό και στο ψυχολογικό πεδίο της κρίσης ή του πολέμου (μέσω του ελέγχου των πληροφοριών και των μέσων ενημέρωσης) και διατηρεί την εμπιστοσύνη του πληθυσμού προς την κυβέρνησή του, παρέχοντάς της νομιμοποίηση για τη διαχείριση της κρίσης η για τη διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων».
Λέει κι άλλα στο ίδιο μοτίβο ώστε να εξασφαλίζει την «κυριαρχία των κυβερνώντων» επί των κυβερνωμένων φυσικά, με μέσον, ''το κράτος (θετού) δικαίου'' δια της ισχύος και των μηχανισμών καταστολής, και εξαπάτησής του, με τα Μ.Μ.Επηρεασμού της κοινής γνώμης, με ψευδείς ειδήσεις, με απόκρυψη ή υποβάθμιση αληθών ειδήσεων, διαστρέβλωσης της αλήθειας, αποπροσανατολισμού ενδιαφέροντος, οικονομικές «ενισχύσεις» κ.λπ.
Ας ετοιμάζουμε λοιπόν εαυτούς και τα παιδιά μας να πεθάνουμε «ηρωικώς», είτε ως στρατευμένοι, είτε ως «αθώοι» άμαχοι ή…
…Ας βροντοφωνάξουμε στην Ευρώπη, «των αξιών και των αρχών»: φτάνει πια!
Θέλουμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά.
––––––––––––––
1. Πρώην Γενικός Δ/ντής της Γεν. Διεύθυνσης Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων του Υπ. Εθνικής Άμυνας.
2. Θ. Γεωργίου, εφημ. efsyn.gr, 16.09.24.
Πηγή: «εκθέσεων» κ.λπ. pronews.gr
