αρχηγο-κεντρική κομματοκρατία
του Κώστα Βενετσάνου
Το Σύνταγμα ορίζει ότι «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση», (αρθ. 60 §1).
Και πώς θα γινόταν εξάλλου, αν οι αντιπρόσωποι του κυρίαρχου λαού δεν είχαν αυτό το δικαίωμα.
Τότε η Βουλή, ο ανώτατος αυτός οργανισμός, ο μοναδικός, σε επίπεδο πολιτειακό, που έχει «πρωτογενή εξουσία» κατευθείαν δηλαδή από τον κυρίαρχο λαό, θα ήταν ένα όργανο διατεταγμένων αντίπαλων παρατάξεων.
Και αμέσως παρακάτω, στο άρθρο 61 § 1, το Σύνταγμα ορίζει: «ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων».
Η διαγραφή του τότε, τί είναι εάν δεν είναι «καταδίωξη» ή συχνά και προγραφή για τη γνώμη που εκφράζει, όταν αυτή διαφοροποιείται ή είναι και αντίθετη μ’ αυτήν του κόμματός του;
Ιδιαίτερα από το 2010, όταν ο Γ.Α. Παπανδρέου διέγραψε τρεις βουλευτές, διότι εψήφισαν «παρών»(!) στο πρώτο μνημόνιο, οι διαγραφές έγιναν ένα σύνηθες μέτρο «τιμωρίας», εκδίκησης, απειλής, εκβιασμού, εκ μέρους της αυταρχικής δομής εξουσίας του προέδρου του Κόμματος ή του αρχηγού, αν προτιμάται, έναντι των βουλευτών του.
Να θυμίσω μερικές που μου έρχονται στη μνήμη μου, χωρίς ν’ ανατρέξω στο αρχείο μου:
Πλην των τριών που προαναφέραμε, διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη από τον Αντώνη Σαμαρά, διαγραφή και μετ’ ολίγων ημερών ανάκληση 23 βουλευτών της Ν.Δ. επειδή δεν ψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο. Διαγραφή τον Δεκέμβριο του 2014 του Βύρωνα Πολύδωρα γιατί δεν ψήφισε τον ΕΝΦΙΑ κ.ο.κ.
Και είναι οι διαγραφές ενίοτε προγραφές – εξόντωση δηλαδή του αντιπάλου διότι ο Β. Πολύδωρας, από τους παλιότερους βουλευτές της Ν.Δ. έμεινε έκτοτε εκτός Βουλής.
Εν τοις πράγμασι, κυρίαρχος δεν είναι ο λαός, αλλά ο αρχηγός του κυβερνώντος, κυρίως κόμματος.
Μιας χρήσης!
Εάν ήμουν βουλευτής σίγουρα θα ήμουν «βουλευτής μιας χρήσης». Και τούτο γιατί θεωρώ ότι είναι αδιανόητο να μην υπερψηφίσω πρόταση άλλου κόμματος εάν την θεωρώ σωστή ή να μην καταψηφίσω πρόταση του δικού μου κόμματος, εάν τη θεωρώ επιζήμια για το δημόσιο και λαϊκό συμφέρον.
Η σιωπή των αμνών
Εκείνο όμως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι δεν υφίσταται διαμαρτυρία των άλλων βουλευτών, για τη στέρηση αυτού του Συνταγματικού Δικαιώματος.
Κατάφορη παραβίαση του ανεξέλεγκτου αυτού δικαιώματος του βουλευτή.
Μα, θα μου πείτε, ο κανονισμός, το καταστατικό του κόμματος και η κομματική πειθαρχία…
Το Σύνταγμα, ο θεμελιώδης αυτός νόμος, ουδέν και ουδαμού αναφέρει το παραμικρό για την περίφημη κομματική πειθαρχία. Για την ίδρυση των κομμάτων και τη λειτουργία τους, το Σύνταγμα αφιερώνει ένα εκτενές άρθρο (αρ. 29) και το μόνο που αναφέρει σχετικώς είναι επί λέξη: «…η οργάνωση και η δράση τους (των κομμάτων) οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».
Εξάλλου, ρητά αναφέρεται στο άρθρο 51, ότι «…οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος». Ούτε το κόμμα τους αντιπροσωπεύουν, ούτε καν μεμονωμένως, την εκλογική τους περιφέρεια και βέβαια προσωποποιημένα τους ψηφοφόρους τους. Το έθνος! Τον λαό δηλαδή εν δυνάμει· διαχρονικά και διατοπικά.
Και επανέρχομαι κατόπιν τούτων: Οι άλλοι βουλευτές, όχι μόνον του κόμματός τους, αλλά και των άλλων κομμάτων γιατί δεν διαμαρτύρονται όταν διαγράφεται ένας συνάδελφός τους, όχι από «συντεχνιακή αλληλεγγύη» - ακόμη και που αναφέρομαι έτσι, ελέγχομαι – αλλά για την υποβάθμιση του θεσμού της εκπροσώπησης του κυρίαρχου λαού.
Τίποτα. Μούγκα! Η σιωπή των αμνών…
Ούτε Μπεεε!
«Χτυπάμε το σαμάρι για ν’ ακούσει ο γάιδαρος»
Και διερωτώμαι και πάλι χάριν της επικαιρότητας: Ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο πρόεδρος της Ν.Δ. γιατί διέγραψε τον βουλευτή του Μάριο Σαλμά; «γιατί με την εν γένει συμπεριφορά του, αντισυναδελφική και αντικοινοβουλευτική, έθεσε τον εαυτόν του εκτός κόμματος». Είναι η επίσημη εκδοχή. Μήπως για να εκφοβίσει τους άλλους δέκα βουλευτές του, που έκαναν ερώτηση στον Χατζηδάκη «για τον κίνδυνο πλειστηριασμού της περιουσίας των δανειοληπτών, από τις κερδοσκοπικές επιχειρήσεις», ρωτάμε εμείς αφελώς. Ή μήπως επειδή «η Ν.Δ. εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ολίγων και όχι των πολλών», που είχε πει ο Σαλμάς στον Πρωθυπουργό!
Λοιπόν, οι βουλευτές είναι ασύδοτοι έναντι του κόμματος;
Όχι! Έναντι του κόμματός τους και των εκλογέων τους οφείλουν να λογοδοτούν και να τηρούν το πρόγραμμα, για το οποίο εξελέγησαν και να ενεργούν σύμφωνα με την ιδεολογία του κόμματός τους. Αυτό! Αλλά συνήθως πρέπει να «διαγράφονται» οι αρχηγοί, όταν γίνονται Πρωθυπουργοί και δεν τηρούν τα υπεσχημένα και εφαρμόζουν τ' αντίθετα ή αποκρύπτουν τα σπουδαία και εθνοβλαβή που συνήθως πράττουν – δεν πιστεύω από κακή πρόθεση – αλλά από ανεπάρκεια, κακή εκτίμηση ή δεσμεύσεις.
Δεν αναφέρομαι στην εν γένει πολιτική συμπεριφορά, το ήθος και το ύφος που τιμά και γεννά τον σεβασμό σύμφωνο με το αξίωμα που υπηρετούν, διότι τότε θα έπρεπε πολλοί να διαγραφούν, όχι απ’ τον αρχηγό τους, αλλά από τον ελληνικό λαό!
––––––––––––––
- Προγραφές: «Παράνομη δίωξη ή εξόντωση πολιτικών αντιπάλων(…) αντιφρονούντων ή διαφωνούντων», Λεξ. Ακαδημίας Αθηνών.
