δίκαιη και λογική αντίδραση των λαών της Ευρώπης στην Eurovision
του Κώστα Βενετσάνου
Σε μία εβδομάδα ψηφίζουμε: το ζητούμενο, το ερώτημα είναι, τί ψηφίζουμε, όχι ποιόν ψηφίζουμε.
Με δεδομένο όμως την επιτυχημένη και σωστά μεθοδευμένη προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών, «να χάσουν οι λαοί τον μπούσουλα» προσανατολισμού για τα πραγματικά τους συμφέροντα, αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Σήμερα έχουμε «Δημοκρατία». Ελεγχόμενη, όμως, δημοκρατία. Το αποδεικνύουν οι συχνές απαγορεύσεις, όχι μόνο της κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών «θεσμών» αλλά και στο facebook, στο Τικ-Τοκ και στα άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ): «Κατεβάσαμε την ανάρτησή σας, γιατί είχε βίαιο και σκληρό περιεχόμενο» (μιλούσαμε για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και το δικαίωμα στην άμυνα). Μας θέλουν μόνο για λουλουδάκια, πλακίτσες και "τραλαλά». «Κοινωνική Δικτύωση» της πλάκας· όχι για τα προβλήματά μας. Για τα τραγούδια (χωρίς να τραγουδάμε), για τον αθλητισμός (χωρίς να αθλούμεθα).
Για όλα παθητικούς θεατές και φανατικούς οπαδούς, χωρίς κοινωνικό προβληματισμό και διάλογο, με χυδαία φρασεολογία, άξεστους, ακόμη και σε επίπεδο κοινοβουλίου, «είσαι ψεύτης, λες ψέματα», με το «κινητό» συνέχεια στο χέρι, με συναλλαγές όχι ανθρώπινες, απάνθρωπες· «μπες στην πλατφόρμα», κάνε κλικ απάντησε στο μήνυμα, μπες στο σάιτ… «Σας ειδοποιήσαμε με sms, e-mail, δεν απαντήσατε· πέρασε η προθεσμία».
Ατελείωτος ο λαβύρινθος της νέας τεχνολογίας. Όχι, δεν είμαι αντίθετος στις διευκολύνσεις της τεχνολογικής εξέλιξης, αλλά με φυσική ανθρώπινη επαφή.
Δεν είναι το θέμα μας, αλλά είναι το μέσον. «Μέσα επηρεασμού της κοινής γνώμης» και διαχείρισης των μαζών. Απόσπαση προσοχής, αποπροσανατολισμός, πλύση εγκεφάλου…
Δεν ψηφίζουμε αν εγκρίνουμε την πολιτική Μητσοτάκη, για κυβερνητική αλλαγή, για τον Κασσελάκη ή τον Ανδρουλάκη… Δεν ψηφίζουμε κυβέρνηση! Αυτό έγινε πέρυσι, που η Ν.Δ. πήρε την «πλειοψηφία» του 40,56%, επί των εγκύρως ψηφισάντων. (με 48% αποχή). (Μπερδέψαμε τα μαθηματικά: Το 40 είναι μεγαλύτερο του 60!)
Ψηφίζουμε για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
Ψηφίζουμε αν θέλουμε αυτήν την Ευρώπη.
– Την Ε.Ε. υποτελή των ΗΠΑ. Για την ακρίβεια του πολιτικού και στρατιωτικό – βιομηχανικού συμπλέγματος.
– Την Ε.Ε. των πολέμων
– Της «ολοκλήρωσης» της Ε.Ε. – της Ομοσπονδίας, όπου θα απωλέσουμε, με την ψήφο μας, και τυπικά, τα υπολείμματα της εθνικής κυριαρχίας.
– Της Ε.Ε. της λιτότητας, της ακρίβειας, της ιδιωτικοποίησης των πάντων· της φτωχοποίησης.
– Τα ’χουμε γράψει αυτά τεκμηριωμένα στην αρθρογραφία μου, ιδιαίτερα το τρέχον έτος. Σήμερα, τα παραθέτουμε χύδην και κουβεντιαστά, για να πούμε τούτο:
Στις ευρωεκλογές κατεβαίνουν 31 κόμματα! (κόπηκαν τα 15). Υπολογίσιμα λιγότερα από δέκα. Επί της ουσίας, δύο παρατάξεις. Από τη μια, τα κόμματα που, ασχέτως αποχρώσεως, τάσσονται υπέρ αυτής της Ε.Ε., που τα «καλά» της είναι για να γλυκαίνουν τα αρνητικά της.
Μιας Ευρώπης, υποκατάστημα της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, των πολέμων, της άγριας και ύπουλης εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης των λαών, και σ’ αυτή την κατηγορία, σ’ αυτή την παράταξη είναι τα τρία μεγάλα κόμματα, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ και άλλα, κι απ’ την άλλη όχθη τα κόμματα που διακηρύσσουν την ανεξαρτησία των κρατών, τη φιλική συνεργασία των λαών, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, και την δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου.
Το πλέον αξιόπιστο, όπως δείχνει η ιστορία του, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, είναι το ΚΚΕ. Είναι το κόμμα που μπορούμε αξιόπιστα να δείξουμε την αντίθεσή μας, την αντίδρασή μας στην Ευρώπη της Φον ντερ Λάιεν, του Όλαφ Σολτς, και του Μακρόν. Την αντίδρασή μας σ’ αυτήν την Ευρώπη.
Κι όσοι «δεν το πάμε», υπάρχει ο Βαρουφάκης του «ΜέΡΑ25». Δεν διακινδυνεύουμε ΤΙΠΟΤΑ. Δείχνουμε τη δυσαρέσκειά μας, ιδιαίτερα στις πολιτικές της τελευταίας 15ετίας. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ στις επιλογές των Βρυξελών. Ψηφίζουμε θετικά στην Εθνική Ανεξαρτησία και στη λαϊκή κυριαρχία.
O συμβολισμός
Προηγήθηκε η συμβολική επιλογή – δίκαιη και λογική αντίδραση – των λαών της Ευρώπης, στην τελευταία Eurovision: «ψήφισαν» ποια Ευρώπη ΔΕΝ θέλουμε, αλλά «θέλουνε» οι ηγεσίες της.
Οι λαοί της Ευρώπης ψήφισαν ποια Ευρώπη θέλουμε: την Ευρώπη της φυσικής ομαλότητας, της αγάπης, της ειρήνης, της φιλίας των λαών και της ευημερίας.
Όχι την Ευρώπη των πολέμων, της κραυγαλέας ανισότητας, της εκμετάλλευσης, της αποχαύνωσης και της εξάρτησης από την αυτοκρατορία των ΗΠΑ και των συμφερόντων της.
ΝΑΙ· το τραγούδι, ο πολιτισμός έδειξε τί θέλουμε. Διαλέξαμε την ποιότητα και το θέμα: την αγάπη που εξέπεμψε ο Γάλλος Slimane (2 μέτρα μακριά από το μικρόφωνο).
Όχι τον «κώδικα» The Code του Nemo, του κανένα (nemo=κανένα). Την κατάργηση της διάκρισης των φύλων, «το nemo» αντί της ποιότητας του τραγουδιού. Φτερά και πούπουλα. Της άξεστης πλευράς του πολιτισμού – όπως την παραδέχεται και την χαρακτηρίζει ο Μπρεζίνσκι (Σύμβουλος ασφαλείας των ΗΠΑ). «Η Αμερική, λέει υπερτερεί και πολιτισμικά, παρά τις κάποιες άξεστες πλευρές της, ασκεί αδιαμφισβήτητη έλξη ιδιαίτερα στην παγκόσμια νεολαία»
Όμως παρ’ όλες τις επιλογές των εκλεκτόρων, οι λαοί της Ευρώπης όλης τραγουδάει το je t’aime. Σ’ αγαπώ.
